* *
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.Czy dotarł do Ciebie email aktywacyjny?
Marca 28, 2024, 09:50:42 am

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

Autor Wątek: NATO  (Przeczytany 11671 razy)

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Odp: NATO
« Odpowiedź #15 dnia: Kwietnia 12, 2017, 09:03:11 pm »
Prowokacje wojenne Stanów Zjednoczonych w XX wieku


 "Wojna jest wymuszeniem. [...] Wojna jest w dużej mierze sprawą pieniędzy. Bankierzy pożyczają pieniądze obcym krajom, a kiedy te nie są w stanie spłacić pożyczek, prezydent posyła piechotę morską, żeby je odzyskała". - Generał major piechoty morskiej Smedley D. Butler (1881-194)

 Autorzy piszący o konspiracji od dawna oskarżają członków tajnych stowarzyszeń o wykorzystywanie władzy i wpływów do rozpalania ognisk i wojny. Oskarża się ich m. in. o wywołanie zimnej wojny, obu wojen światowych, rewolucji amerykańskiej, rosyjskiej i francuskiej. W tym artykule skupimy się na konflikcie w Wietnamie, Zatoce Perskiej, Korei oraz I i II wojnie światowej. Wiele osób twierdzi, że ślady prowadzą prosto do tajnych stowarzyszeń z przeszłości. Wnikliwe badania historyczne pozwalają rzeczywiście odkryć liczne i wymowne ślady tajnych organizacji w dziejach wojen. Ze wszelkich rodzajów działalności ludzkiej wojna stwarza największe możliwości osiągnięcia zysków. Poza tym istnieją jeszcze głębsze uzasadnienia wojen, takie jak potrzeba odciągnięcia uwagi społeczeństwa od wewnętrznych trudności oraz tajnych planów władców. "Amerykański kapitalizm potrzebował międzynarodowej rywalizacji (i od czasu do czasu wojny), aby stworzyć poczucie sztucznej wspólnoty interesów bogatych i biednych" - pisze profesor historii Howard Zinn.
 Wojna w Zatoce Perskiej

 Głównym przywódca koalicji wojennej był Prezydent USA George Bush, były członek Rady polityki Zagranicznej, trylateralista, członek "Czaszki i Piszczeli". Jak w większości konfliktów bliskowschodnich, najważniejszą rolę odgrywała ropa. Zarówno prezydent Bush, jak i sekretarz stanu James Baker byli głęboko zaangażowanie w przemyśle naftowym.. Każde polityczne posunięcie Busha, które spowodowało wzrost cen ropy, oznaczało zwiększenie zysków jego przedsiębiorstw, przedsiębiorstw popierających go naftowców i oczywiście zdominowanego przez Rockefellera kartelu naftowego. Bush i Saddam Husajn utrzymywali przez wiele lat bliskie stosunki. Sprawując funkcję dyrektora CIA, a później wiceprezydenta, George Bush popierał Saddama w czasie ośmioletniej wojny z Iranem, toczonej po obaleniu szacha w 1979 roku. Z nadejściem 1990 roku Irak pod rządami Saddama stał się głównym zagrożeniem dla równowagi sił między Izraelem a jego arabskimi sąsiadami. Po wojnie iracko-irańskiej Irak nie był w stanie regulować zobowiązań finansowych. Działając pod presją międzynarodowych bankierów z powodu opóźnień w spłacie długów oraz Organizacji Krajów Produkujących Ropę naftową (OPEC), która nie pozwalała mu podwyższyć ceny ropy, Husajn skierował swoją uwagę na Kuwejt jako potencjalne źródło nowych dochodów. W tym czasie kraj ten był trzecim producentem ropy po Iraku i Arabii Saudyjskiej. Ponadto Kuwejt został wykrojony z terytorium irackiego przez Wielką Brytanię, która w 1899 roku, na mocy umowy z dyktatorską rodziną Sabahów, przejęła kontrolę nad jego polityką zagraniczną.
W Pentagonie wiedziano, że wojska irackie gromadziły się wokół granic Kuwejtu od połowy lipca 1990 roku. 25 lipca Husajn zwrócił się do Stanów Zjednoczonych o opinię w kwestii jego zamierzeń wobec Kuwejtu. Spotkał się z amerykańską ambasador April Glaspie, która powiedziała: "Mam bezpośrednie instrukcje od prezydenta Busha, nakazujące dążyć do poprawy naszych stosunków z Irakiem". Według zapisów opublikowanych długo po wojnie, Husajn tłumaczył, że chociaż jest gotów rokować na temat sporów granicznych z Kuwejtem, to jego zamiarem jest "utrzymanie całości Iraku w kształcie, w jakim chcemy go widzieć". Oznaczało to oczywiście: włącznie z Kuwejtem, który Husajn nadal uważał za część Iraku. "Co Stany Zjednoczone sądzą na ten temat?" - pytał. "Nie mamy żadnej opinii na temat arabsko-arabskich konfliktów, takich jak wasz spór z Kuwejtem - odpowiedziała Glaspie, - Sekretarz Baker polecił mi potwierdzić zapewnienie, po raz pierwszy udzielona Irakowi w latach sześćdziesiątych, że problem
 kuwejcki nie dotyczy Ameryki". Konflikt wybuchł 2 sierpnia, kiedy wojska irackie wkroczył do Kuwejtu. Bush zamroził wszystkie irackie depozyty bankowe w Stanach Zjednoczonych, pogarszając sytuację finansową Husajna, która i bez tego była szczególnie zła od 1990 roku, kiedy międzynarodowi bankierzy odmówili mu dalszych pożyczek. Departament Stanu zabronił ambasador Glaspie wypowiadania się publicznie, aby amerykańska opinia publiczna nie dowiedziała się o dwulicowości Busha.
 Wojna w Wietnamie

 Zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w Wietnamie rozpoczęło się w momencie zawarcia tajnych porozumień w Jałcie w czasie II wojny światowej. Amerykańską "strefą wpływów" w powojennym świecie miał być region Pacyfiku (nadal jeszcze USA są obecne na Filipinach i na wyspach południowego Pacyfiku) i Azja Południowo-Wschodnia. Jednakże po zakończeniu działań wojennych w Europie Francja przejęła kontrolę wojskową we francuskich Indochinach i realizacja planów USA w stosunku do tego regionu została wstrzymana. Historię wojny wietnamskiej symbolizuje Nguyen That Thanh, syn skromnego wiejskiego nauczyciela. Ten człowiek zmienił później nazwisko na Ho Chi Minh ("ten, który oświeca") i przez trzy dziesięciolecia był siłą napędową indochińskiego nacjonalizmu. W 1930 roku Ho założył Wietnamską Partię Komunistyczną, która potem na żądanie przywódców sowieckich, zmieniła nazwę na Indochińska Partia Komunistyczna, aby nie uznano jej po prostu za ruch wyzwolenia narodowego. Jednakże narodowy charakter partii Ho potwierdził się w 1941, kiedy sam jej przywódca i inni działacze przenieśli się do Wietnamu i założyli Lige na rzecz Niepodległości Wietnamu - Viet Minh. Kiedy Japończycy zajęli w 1945 roku Indochiny, Ho i generał Vo Nguyen Giap podjęli współpracę z amerykańskim Biurem Służb Strategicznych (OSS), wymierzoną przeciwko siłom okupacyjnym. Po kapitulacji Japonii 14 sierpnia 1945 roku i wycofaniu się Japończyków z Wietnamu Ho nadal korzystał z amerykańskiej pomocy.Charles de Gaulle zdawał sobie sprawę, że Ho dąży do stworzenia niepodległego Wietnamu, który zapewniłby jego amerykańskim mocodawcom wejście do tego regionu. Dlatego w październiku 1945 roku wysłał francuskie wojska do Sajgonu. Mając nadzieję, że uda mu się przywrócić panowanie Francji we Wietnamie, de Gaulle obiecywał nawet przywrócenie do władzy cesarza wietnamskiego Bao Daja. Powstały na tym tle konflikt zakończył podział Wietnamu wzdłuż 17. równoleżnika. Ho zachował władzę na północy. Zgodził się na taki podział głównie dlatego, że porozumienia genewskie przewidywały referendum w sprawie zjednoczenia, mające się odbyć w obu częściach kraju, i wierzył, że obie wypowiedzą się za jego przywództwem. Porozumień tych nie podpisały Stany Zjednoczone. W Wietnamie Południowym, w którym znajdowała się większość bogactw i potencjału gospodarczego, władzę w końcu objął Ngo Dinh Diem, katolik mający rządzić krajem, gdzie 95% ludności wyznawało buddyzm. Rząd Diema, za zgodą Stanów Zjednoczonych, odroczył bezterminowo referendum zjednoczeniowe. "Wszystko wskazuje, że Stany Zjednoczone dążyły do storpedowania porozumień genewskich" - twierdzi dziennikarz Michael McClear. Stało się to przyczyną wybuchu wojny domowej w Wietnamie. Pomoc dla komunistycznego Wietnamu Północnego przychodziła z Rosji i Chin, podczas gdy Wietnam Południowy co raz bardziej uzależniał się od Ameryki. Między obu stronami ustaliła się równowaga sił. Sytuacja zmierzała do wojny.
 Incydent w Zatoce Tonkińskiej z 1964 roku był pretekstem przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny w Wietnamie. Otwarty konflikt pomiędzy USA a Wietnamem Północnym rozgorzał 5 sierpnia 1964 roku, gdy lotnictwo strategiczne Stanów Zjednoczonych rozpoczęło zmasowanie lotnicze bombardowanie terytorium Demokratycznej Republiki Wietnamu. Oficjalnym powodem reakcji amerykańskich wojsk był fakt, że w nocy z 2 na 3 sierpnia trzy kutry torpedowe DRW zaatakowały amerykański niszczyciel "Maddox", ponoć już na otwartym morzu. W 1999 roku - po upływie 35 lat - odtajnione zostały przez USA akta i dokumenty wojskowe, dotyczące tegoż incydentu, i nawet dowódca okrętu "Maddox" oraz wysocy urzednicy Departamentu Stanu i CIA wyjaśnili, że żadnego ataku nie było. Wszystko zostało wymyślone na użytek propagandowy, już po przygotowaniu się do wojny przez USA!

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Odp: NATO
« Odpowiedź #16 dnia: Września 06, 2017, 12:16:15 am »
Ile Pentagon wydaje na zbrojenia? Dwa razy więcej niż Chiny i Rosja razem wzięte


Nie jest istotne kto ile wydaje, tylko ile i co za to kupuje. Koszty są w USA 10 razy większe niż w Rosji i 5-7 razy większe niż w Chinach. Ten złom tu przedstawiony nie robi żadnej różnicy a amerykańska triada nuklearna jest mocno przestarzała, nie ma czasu ani środków na jej modernizację. Podstawowe
pociski strategiczne Minuteman III, stacjonują w silosach od półwieku i każde położenie silosu jest znane Rosjanom. Pociski te lecą po stałej trajektorii chyba tylko po to by je zestrzelić. Nie ma łatwioejszej rakiety do zestrzelenia niż minuteman III. Budowana tarcza antyrakietowa ma osiągnąć gotowość bojową po 2022, i wcale nie wiadomo czy będzie skuteczna wobec rosyjskich pocisków balistycznych. Natomiast rosyjskie systemy obrony antybalistycznej S-400 (triumf) i S-500 na razie zabezpieczające Moskwę, są wstanie przechwycić każdy amerykański pocisk balistyczny. Od czasu gdy USA instalowało pociski Minuteman III, Rosja kilkakrotnie wprowadzała nowe kategorie rakiet balistycznych. Większość z nich porusza się na mobilnych samochodowych wyrzutniach, a w przypadku rakiet ciężkich na platformie kolejowej Były to kolejno RS -36 Wojewoda, RS-26 Sarmat. Wojewoda i Sarmat to rakiety odwetowe najpotężniejsze na świecie. Sarmat jest wstanie przenieść głowice bojowa o mocy 20 MTon. Dalej Rosjanie jako podstawowy pocisk strategiczny wprowadzili RS-27 Topole M, w kilku wersjach i modyfikacjach. Topole zaczęto zastępować nowocześniejszymi pociskami mobilnymi RS-24 Jars. Od 2015 wszystkie topole są zastępowane przez pociski RS-26 Rubież. Są to nowe pociski, przeznaczone specjalnie do niszczenia tarczy rakietowej. Wcześniejsze pociski miały możliwość manewrowania, poruszania się na niskich pułapach i zdolność obrony przed rakietami przechwytującymi np. za pomocą foli i wabi termicznych czy systemu walki elektronicznej. Pocisk Rubież , przechodzi najśmielsze oczekiwania, jest tak szybki że nie da się go wykryć i zestrzelić, jest uzbrojony w 35 rakiet do niszczenia lecących ku niemu pocisków i zlokalizowanych systemów radarowych. Jest zdolny to manewrowania podczas całego czasu trwania lotu. Jest wstanie nie tylko zmieniać kierunek, ale i prędkość. No i oczywiście startuje z wyrzutni mobilnych.
Podobnie ma się sprawa odnośnie atomowych okrętów podwodnych. Amerykańskie okręty atomowe są przestarzałe. Są głośnie, mogą operować na znacznie mniejszej głębokości, niż nowe tytanowe okręty Rosyjskie. Gdy do tego doda się fakt, że są uzbrojone w superkawiacyjne torpedy rakietowe VA-111 szkwał, poruszające się w poduszce gazowej z prędkością do 370 km/h (ponad 100m/s), a niebawem mają otrzymać nową torpedę samonaprowadzająca tego typu - Fizik o prędkości przekraczającej 500km/h i zdolną operować na głębokościach do 800m. To tylko naiwny łudził by się że lotniskowiec jest bezpieczną ostoją lotnictwa amerykańskiego.

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Odp: NATO
« Odpowiedź #17 dnia: Października 16, 2017, 06:01:05 am »
Dowódca sił wojenno-kosmicznych Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej Amir Ali Hajizadeh oświadczył, że ma dowody świadczące o tym, że USA wspierają organizację terrorystyczną Państwo Islamskie.
— Przeniknęliśmy do centrów dowodzenia USA w ciągu kilku lat i widzieliśmy, za kim śledzą, gdzie atakują, co omijają i jak wspierają PI — wyliczył Hajizadeh.

O dowodach na współpracę USA i PI w rozmowie ze Sputnikiem mówił irański dyplomata, politolog i ekspert ds. Bliskiego Wschodu Seyyed Hadi Afghahi.

Bojownicy Państwa Islamskiego w Syrii
© AP PHOTO/ MILITANT WEBSITE
Siły koalicji pozwoliły dżihadystom z PI na opuszczenie Rakki
- Dokumenty i filmy zamieszczone w internecie oraz logika obecności i działania amerykańskich śmigłowców ratunkowych i przemieszczania dowódców PI świadczą o współpracy USA i Daesh. Ameryka posunęła się dalej i już wskazuje innym krajom, jak mają postępować, aby nie wyrządzić szkody PI. Inaczej same zostaną celem amerykańskich nalotów — zaznaczył politolog.
— Jakie dowody i dokumenty potwierdzają powiązania armii USA z dżihadystami z Państwa Islamskiego?

Tureckie wojska w Syrii
© AFP 2017/ BULENT KILIC
Damaszek: Turcja musi wycofać swoje wojska z Idlib
- Istnieją niezaprzeczalne dowody wspierania organizacji terrorystycznych przez niektóre kraje zachodnie i arabskie. Pierwszym dowodem współpracy USA i PI jest demonstracja filmów w internecie i namacalne dowody na polach bitew. Zawsze, gdy dżihadyści z Państwa Islamskiego zostają otoczeni, amerykańskie samoloty lub maszyny bez znaków rozpoznawczych zrzucają im broń, lekarstwa i produkty. Izraelskie karetki pogotowia zabierają w Syrii rannych dżihadystów, odwożą ich do szpitali.
Żołnierze Sił Zbrojnych Ukrainy
© ZDJĘCIE: U.S. ARMY EUROPE
ŁRL: Ukraińscy żołnierze już nie wypełniają rozkazów dowództwa
Innym bezsprzecznym argumentem są oskarżenia pod adresem Kataru ze strony Arabii Saudyjskiej. Saudyjczycy podejmują działania zmierzające do wprowadzenia blokady lądowej i powietrznej Kataru. Jednym z powodów jest to, że Katar wspiera terrorystów. Tak, Saudyjczycy mówią prawdę, ale sami ich wspierają. A obecnie obie strony publikują kompromitujące dokumenty. W rezultacie natrafiamy w internecie na masę dokumentów dotyczących współpracy wielu krajów z Daesh. Na przykład, telewizja Al-Dżazira wyemitowała wywiad z jednym z dowódców kurdyjskich formacji zbrojnych (Peszmergowie), który na pytanie, dlaczego nie ostrzeliwują karawan PI, odpowiedział, że jeśli spróbują, to Amerykanie ich zniszczą.
Trzeci dowód. W ostatnich tygodniach Amerykanie przeprowadzili kilka operacji wspierających PI w rejonach Al Badiyah, asz-Szam i Dajr az-Zaur. Lotnictwo amerykańskie i izraelskie kilkakrotnie przeprowadzało naloty na kolumny armii syryjskiej i Hezbollahu. W rzeczywistości w każdym miejscu, gdzie Daesh przegrywa lub zostaje otoczone, otrzymuje od razu amerykańskie wsparcie.

Rakka, Syria
© AP PHOTO/ HUSSEIN MALLA
Media: Rakka wyzwolona
I czwarty dowód, który potwierdza lokalizacja dowódców PI podczas bitwy o  Tall Afar. Niektórzy arabscy politycy i dowódcy wojskowi wskazują na to, że amerykańskie śmigłowce transportują dowódców terrorystów z Tall Afar do irackiego Kurdystanu. Świadczy to o tym, że Barzani i Kurdowie działali na polecenie USA w porozumieniu z Daesh.
Wszystkie te dokumenty i fakty wskazują na to, że zachodnie służby specjalne, w tym CIA, potajemnie sprzyjają PI. Świadczy to o tym, że kraje Bliskiego Wschodu, UE, a zwłaszcza USA aktywnie wspierają PI i inne organizacje terrorystyczne.   

 

Recent

użytkowników
  • Użytkowników w sumie: 2567
  • Latest: Kesh321
Stats
  • Wiadomości w sumie: 12323
  • Wątków w sumie: 774
  • Online Today: 238
  • Online Ever: 560
  • (Stycznia 13, 2023, 10:31:04 pm)
Użytkownicy online
Users: 0
Guests: 238
Total: 238