Omnadren

[Pan Koksik]

Omnadren jest mieszaniną 4 estrów testosteronu, w roztworze olejowym. Na wprowadzeniu należy wspomnieć o różnicach pomiędzy omnadrenem a sustanonem. Otóż różnic tych niema! Omnadren ma identyczny skład jak sustanon. Często można jednak spotkać się z opiniami według których sustanon rożni się od omnadrenu jednym estrem- mianowicie najdłuższym o największej koncentracji w preparacie. Najprawdopodobniej ta błędna informacja wzięła się z powodu łacińskiej pisowni składu omnadrenu. Najdłuższy ester w omnadrenie nazywa się kaprynian, a w sustanonie dekanian. Kaprynian i dekanian to synonimy , kryjące pod swoja nazwa łańcuch estrowy o długości 10 węgli. Zmieniając jedna literę w wyrazie kaprynian, a mianowicie „y” na „o” powstaje nazwa estru 6 węglowego- kapronian=heksanian. Tak wiec jak widać skład obu preparatów jest identyczny zarówno pod względem jakościowym jak i ilościowym.

Jak już wspomniano, testosteron jest wysoce anaboliczny i androgenny zarazem. Po pierwsze, testosteron sprzyja retencji azotu w mięśniach –więcej azotu- sprawniejsze budowanie masy. Testosteron powoduje zarówno wzrost mięśni , oraz zwiększa szybkość spalania tkanki tłuszczowej. Wysyła wiadomość do komórek mięśniowych, które w odpowiedzi magazynują więcej protein co nasila powstawanie nowych włókien kurczliwych, dzięki czemu twoje mięśnie rosną. Chroni również mięsnie przed katabolicznym wpływem kortykosteroidow. Często mówi, że testosteron jest nie tylko anabolicznych, ale silnie antykataboliczny. Nie tylko powoduje wzrost wielkości włókien mięśniowych (hypertrofia), ale również zmienia liczbę włókien mięśniowych (hipertrofia) poprzez nasilenie wydzielania Gh oraz igf-1. Testosteron zwiększa również wydzielanie EPO w nerkach co przyczynia się do zwiększenia ilości krwinek czerwonych w wyniku czego dochodzi do poprawy wydolności tlenowej organizmu. Testosteron poprawia skurcz mięśni poprzez zwiększenie liczby płytek neuro-motorycznych, oraz poprawienie współpracy mięsień- nerw, wspiera również syntezę glikogenu.

Testosteron jest bardzo mocno działającym hormonem, powodującym wyraźne skutki uboczne. Większość z nich związana jest z tendencją testosteronu do konwertowania do estrogenu, co wywołuje przeważnie wyraźną retencję wody podskórnej, nadmierne gromadzenie się tkanki tłuszczowej, ginekomastię. Wszystko to nie sprzyja utrzymywaniu przyzwoitej definicji muskulatury. Podczas cyklu z użyciem testosteronu warto przyjmować środki przeciwdziałające estrogenom, np. Nolvadex oraz / lub Proviron, zwłaszcza dla osób podatnych na skutki uboczne. Jeszcze skuteczniejszym wyjściem jest inhibitor aromatazy (Arimidex, Femara, Aromasin), lecz niestety kosztowniejszym. Szczególnie niechcianym skutkiem ubocznym jest ginekomastia. Jej początki objawiają się przez lekkie spuchnięcie, swędzenie lub nawet ból w okolicach sutków. Jak tylko zauważymy takie objawy, natychmiast należy zastosować Nolvadex.

Inną niekorzystną właściwością testosteronu jest jego wysoka androgenność. Często ujawniają się związane z tym skutki uboczne - przetłuszczająca się cera, trądzik, nadmierne owłosienie na ciele, wzrost agresji, przyśpieszenie procesów łysienia. Efekty te można zminimalizować, przez ograniczenie konwersji testosteronu do DHT, czyli przyjmowanie takich leków jak Proscar lub Propecia. Finasteryd zmniejszając stężenie tego metabolitu we krwi, zmniejszy także prawdopodobnie związanie z nim skutki uboczne. Jednak większość stosujących testosteron kulturystów nie odczuwa skutków ubocznych tak mocno, jakby to się teoretycznie mogło wydawać. Zwłaszcza że uzyskują dzięki niemu wspaniałe rezultaty. Stąd też jego ogromna popularność.
Omnadren ponadto bardzo mocno blokuje wydzielanie endogennego testosteronu , dlatego niezbędnym jest przyjmowanie HCG oraz Nolvadexu/Clomidu w ramach PCT.

Potężna, długo działając mieszanka testosteronu zapewnia działanie typowe dla mocnych androgenów - błyskawiczne, bardzo wyraźne przyrosty masy i siły. Nawet stosowany sam przynosi ogromne przyrosty. Jeszcze mocniejsze jest połączenie go z innym sterydem, w zależności od oczekiwanych rezultatów. Wielu zawodników łączy go z środkami anabolicznymi, takimi jak Deca-Durabolin czy Equipoise. Pozwala to na obniżenie wymaganej, efektywnej, dawki testosteronu, pozytywnie wpływając na jakość masy mięśniowej. Ciężarowcy, lub po prostu zawodnicy mający na celu zwiększenie siły, łączą natomiast Omnadren z silnymi środkami doustnymi, jak Dianabol czy Anardol. Przyrosty z takiego połączenia są ogromne, jednak ryzyko wystąpienia skutków ubocznych także znaczące. Błędnym jest twierdzenie że Omnadren nadaje się wyłącznie do cykli typowo masowych, stosując odpowiednia dietę, trening, oraz odpowiednie preparaty jak IA, SERM etc. Na omnadrenie można zrobić formę pod zawody.

Jak podaje sam producent Omnadrenu, Jelfa SA, środek wykazuje działanie przedłużone nawet do 3 - 4 tygodni. Mimo to stosowany w dopingu podawany jest 1 - 2 razy w tygodniu a nawet częściej. Tygodniowa dawka 250 - 750mg zapewnia bardzo wyraźne rezultaty. Niektórzy biorąc pod uwagę niską cenę Omnadrenu mocno go nadużywają. Przyjmowanie dawek większych niż 750 - 1000mg tygodniowo bez wątpienia spowoduje mocno odczuwalne skutki uboczne. Oczywiście, takie dawki nie są wymagane. Omnadren nie jest zdecydowanie środkiem dobrym dla kobiet. Silne działanie androgenne, przy bardzo długim okresie aktywności nie jest dla kobiet korzystne. Wręcz przeciwnie. Pojawienie się u nich drugorzędnych cech męskich może nastąpić dosyć szybko i wyraźnie. Dla kobiet zdecydowanych na stosowanie testosteronu lepszą opcją będzie jego krótszy ester - propionian, oferujący lepsze możliwości kontroli stężenia testosteronu we krwi. 

Ze względu na bardzo niską cenę Omnadrenu, środek jest bardzo szeroko dostępny na czarnym rynku. Wśród kulturystów jednak postrzegany jest nieco gorzej niż Sustanon. Być może kwestią jest różnica cenowa, Omnadren jest zdecydowanie tańszy. Stąd może wynikać pogląd o jego niższej jakości. Podróbki są bardzo rzadko spotykane, choć zanotowano i takie przypadki. Opakowanie Omnadrenu kilkakrotnie się zmieniało. Koncern go produkujący w 1991 roku zmienił nazwę z "Polfy" na "Jelfę". Pudełka miały już barwy różowo-białe, zielono-szare, szaro-niebieski. Każda paczka zawiera 5 ampułek, zabezpieczonych białym plastikiem. Starsze ampułki nie posiadały naklejek, napisy drukowano czarnym tuszem bezpośrednio na szkle. Nowe naklejkę już posiadają, także z czarnym nadrukiem.