* *
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.Czy dotarł do Ciebie email aktywacyjny?
Marca 28, 2024, 01:33:59 pm

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

Autor Wątek: Doping i wszystko o nim.  (Przeczytany 6542 razy)

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Doping i wszystko o nim.
« dnia: Listopada 15, 2019, 02:09:51 am »
Doping wydolnościowy – sztuczne podnoszenie wydolności fizycznej i psychicznej zawodnika metodami wykraczającymi poza normalny, "naturalny" trening, choć w praktyce granica między dopingiem i treningiem jest często bardzo trudna do ustalenia. Ogólnie za doping uważa się metody medyczne, potencjalnie szkodliwe dla zdrowia, które zostały oficjalnie zabronione.
Doping jest często szkodliwy dla zdrowia, czasami może wywołać kalectwo lub śmierć, szczególnie jeśli jest stosowany nieostrożnie, bez naukowych podstaw. Niektóre, współczesne metody dopingu stosowane pod ścisłą kontrolą specjalisty są niezwykle trudne do wykrycia, a umiejętnie stosowane wcale nie muszą powodować ujemnych efektów zdrowotnych, przynajmniej w okresie aktywności sportowej. Ich efekty uboczne mogą się jednak ujawnić już po zakończeniu kariery sportowej, gdyż bezpieczeństwo większości stosowanych metod i środków dopingowych nie jest tak dobrze przebadane jak dostępne na rynku legalne środki farmakologiczne.
W zawodniczym sporcie amatorskim oraz w większości dyscyplin uprawianych zawodowo stosowanie dopingu karane jest dyskwalifikacją, odebraniem medalu lub zakazem udziału w zawodach sportowych na pewien czas liczony w miesiącach lub latach. Istnieją jednak zawodowe dyscypliny sportowe, w których nie istnieje kontrola antydopingowa (np. zawodowy boks amerykański, zawodowa kulturystyka). Doping stosowany do własnych, prywatnych celów, np. przez osoby uprawiające sport rekreacyjnie nie jest w większości krajów świata zabroniony, aczkolwiek zabroniony jest handel określonymi grupami związków chemicznych. Inne z kolei są legalnie dostępne jako preparaty z grupy paraleków. Zwalczaniem dopingu zajmuje się Światowa Agencja Antydopingowa (World Anti-Doping Agency, WADA) oraz kilka innych, mniejszych organizacji.

Rodzaje dopingu

Ze względu na stosowane metody doping wydolnościowy można podzielić ogólnie na:
farmakologiczny, polegający na podawaniu biologicznie czynnych związków chemicznych, których użycie nie jest uzasadnione leczeniem zawodnika
fizjologiczny – polegający na wymianie płynów ustrojowych, zwłaszcza krwi, przeszczepach tkanek (mięśni i ścięgien), stosowanie szkodliwych dla zdrowia zabiegów takich jak zbijanie masy poprzez chirurgiczne usuwanie tkanki tłuszczowej
genetyczny – polegający na modyfikacji kodu genetycznego zawodnika, np. poprzez stosowanie wirusów; obecnie jest on praktycznie niemożliwy do wykrycia, ale prawdopodobnie rzadko stosowany ze względu na wysokie koszty i trudne do przewidzenia skutki.
Ze względu na główny cel dopingu można go podzielić na:
doping siłowy – którego celem jest osiągnięcie jak największego przyrostu masy mięśniowej zawodnika (W większości sportów siłowych występuje podział na kategorie wagowe, a co za tym idzie zawodnicy po osiągnięciu odpowiedniej masy mięśniowej nie zmierzają do jej rozwoju, mimo tego stosują doping aby rozwijać siłę, przy stałej masie ciała. W związku z tym uważam definicję dopingu siłowego taką jak podana wyżej za wybitnie nieprecyzyjną. Siła mięśniowa nie zależy wyłącznie od masy mięśniowej.)
doping wytrzymałościowy – którego celem jest trwałe zwiększenie zdolności organizmu do znoszenia długotrwałego, intensywnego wysiłku fizycznego.
doping stymulujący – którego celem jest czasowe zwiększenie odporności na ból i wysiłek poprzez stosowanie technik zapobiegających odczuwanie bólu i zmęczenia.
Doping siłowy i wytrzymałościowy stoją z sobą w pewnej sprzeczności. Zbyt szybki wzrost masy mięśniowej powoduje zwykle obniżenie wytrzymałości na długotrwały wysiłek, z kolei wzrost wytrzymałości można osiągnąć przez ogólne zmniejszanie masy zawodnika. Doping stymulujący jest skuteczny na bardzo krótką metę, gdyż szybko powoduje nadmierne wycieńczenie organizmu zawodnika.


Doping farmakologiczny jest jednocześnie najłatwiejszy do zastosowania i najłatwiejszy do wykrycia. Najczęściej stosowanymi związkami chemicznymi są:
sterydy anaboliczne – działające głównie poprzez zwiększanie masy mięśniowej, takie jak testosteron i tetrahydrogestrinon
hormony pobudzające wzrost czerwonych krwinek takie jak np EPO
związki pobudzające, okresowo zwiększające wydolność lub zapobiegające odczuwaniu bólu przy nadmiernym wysiłku fizycznym, tzw. stymulanty – takie jak np.: amfetamina, ecstasy, modafinil, i ich pochodne.
Czasami za doping farmakologiczny jest także uważane stosowanie tzw. suplementów – skoncentrowanych preparatów zawierających aminokwasy, a także tzw. "końskich" dawek witamin (zwłaszcza z grupy B), oraz regulowanie równowagi elektrolitycznej organizmu, poprzez stosowanie płynów zawierających duże stężenie soli fizjologicznych. Tego typu doping był już stosowany w starożytności. Tego typu środki nie są jak dotąd oficjalnie zabronione.
W pewnych szczególnych sytuacjach dozwolone jest też stosowanie maści i innych preparatów zewnętrznych, zawierających substancje przeciwbólowe i rozluźniające. Nie jest też zabronione stosowanie tradycyjnych substancji pobudzających takich jak np.: kawa, czy Coca Cola, choć jeszcze niedawno kofeina znajdująca się w tych produktach była zabroniona w stężeniu przekraczającym 12 mikrogram/ml.
Sportowcy muszą bardzo uważać jakie leki stosują. Na przykład zwykły syrop na kaszel może zawierać efedrynę lub jej pochodne, substancję pobudzającą zakazaną na zawodach powyżej stężenia 10 mikrogram/ml i zawodnik może przypadkowo być oskarżony o doping.
Doping fizjologiczny
Doping fizjologiczny polega na stosowaniu rozmaitych technik medycznych, czasowo zwiększających wydolność organizmu. Jest on – zwłaszcza autotransfuzje krwi – dość trudny do wykrycia.


Pobór krwi od pacjenta
Najczęściej spotykaną formą dopingu fizjologicznego są właśnie transfuzje krwi. Stosowane są zarówno autotransfuzje krwi własnej, uprzednio zmagazynowanej, jak i transfuzje krwi pochodzącej od wyselekcjonowanych dawców. Można stosować transfuzję całej krwi, jak i wybranych jej składników, np plazmaferezę. Zazwyczaj celem tego zabiegu jest zwiększenie do maksimum liczby czerwonych krwinek w organizmie, gdyż to one odpowiadają za szybki transport tlenu do mięśni. Większa liczba czerwonych ciałek we krwi oznacza wzrost wytrzymałości a także zwiększoną zdolność do krótkotrwałego wysiłku fizycznego. Drugim, mniej ważnym efektem transfuzji jest szybkie pozbycie się z organizmu toksyn powstających w czasie wysiłku, a także śladów stosowania dopingu farmakologicznego. Wzrost liczby czerwonych krwinek powoduje jednak także wzrost lepkości krwi, wzrost obciążenia mięśnia sercowego i generalnie całego układu krążenia, które w skrajnych przypadkach mogą powodować wylewy i zawały serca.
Doping poprzez transfuzję krwi był szczególnie popularny w zawodowym kolarstwie szosowym. Został jednak ograniczony przez wprowadzenie maksymalnej dopuszczalnej liczby czerwonych krwinek a także niezapowiedziane naloty na hotele i ośrodki treningowe, w których przebywają sportowcy. Legalną, wciąż stosowaną techniką na wzrost liczby czerwonych krwinek jest trening wysokościowy, polegający na odbywaniu długotrwałych obozów kondycyjnych na wysokościach pow. 2500 m n.p.m. bezpośrednio przed ważnymi zawodami.
Inne, rzadziej spotykane formy dopingu fizjologicznego to operacyjne usuwanie tkanki tłuszczowej, przeszczepy mięśni i ścięgien, przeszczepy szpiku kostnego, podskórne zastrzyki powietrza. Wszystkie te metody są w dużym stopniu zarzucone, gdyż są łatwe do wykrycia i obarczone są dużym ryzykiem szybkiego i nieodwracalnego zrujnowania zdrowia zawodnika.
Doping genetyczny


Terapia genowa
Jest to najnowsza technika dopingowa polegająca na dokonywaniu manipulacji na materiale genetycznym zawodnika lub kontroli ekspresji genów. Istnieją generalnie trzy możliwe techniki dopingu genetycznego:
ingerencja w ekspresję genów zawodnika, prowadząca do wzrostu liczby komórek tkanek szczególnie potrzebnych do uprawiania sportu (głównie mięśni oraz szpiku kostnego)
dokonywanie wszczepu obcych tkanek, wcześniej zmodyfikowanych genetycznie, które namnażają się w organizmie
podawanie preparatów zawierających zmodyfikowane genetycznie mikroorganizmy – np.: bakterie produkujące hormony.
Jak dotąd doping genetyczny jest praktycznie niewykrywalny i trudno jest powiedzieć, czy jest on stosowany. Najbardziej prawdopodobne jest, że zastosowanie dopingowe znalazła już terapia genowa o nazwie Repoxygen, firmy Oxford Biomedica, która prowadzi do stałego syntezowana przez komórki tkanki mięśniowej EPO[1]. Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) w 2001 r. wprowadziła oficjalną definicję dopingu genetycznego, zaś w 2004 r. wszelkie jego formy zostały oficjalnie dopisane do listy zakazanych praktyk dopingowych tej agencji[2]. Jak dotąd jednak (kwiecień 2006) nikogo nie przyłapano na tym dopingu.
Legalność i zwalczanie dopingu


Pierwszą organizacją, która poważnie podeszła do zwalczania dopingu była Międzynarodowa Amatorska Federacja Lekkiej Atletyki, przekształcona później w Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych (IAAF). Organizacja ta w 1928 r. formalnie zakazała wszelkich form dopingu wydolnościowego, jednak nie stworzyła ona żadnej struktury organizacyjnej zajmującej się wykrywaniem jego przypadków. Walka z dopingiem ograniczała się tylko do wymogu podpisywania oświadczeń przez sportowców uczestniczących w zawodach organizowanych przez IAAF, że nie stosowali żadnych niedozwolonych metod poprawiania wydolności swojego organizmu.

Do 1966 r. Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej (FIFA), Międzynarodowa Unia Kolarska (UCI) oraz Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOL) dołączyły do IAAF uruchamiając podobny system walki z dopingiem, tzn. poprzez stworzenie wymogu podpisu pod oświadczeniem o jego niestosowaniu przez wszystkich zawodników zrzeszonych w związkach należących do tych federacji.
Testy antydopingowe zaczęto stosować po raz pierwszy w 1966 r. w trakcie Europejskich Mistrzostw Lekkoatletycznych. Dwa lata później MKOL uruchomił procedurę wyrywkowych testów antydopingowych w trakcie letnich i zimowych Igrzysk Olimpijskich i od tego czasu stały się one stałym elementem Olimpiad. Od tego momentu, aż do olimpiady w Pekinie w 2008 roku na stosowaniu "dopingu" przyłapano 86 sportowców. Rekordowe pod tym względem były igrzyska w Atenach w 2004 roku, podczas których pozytywny wynik testów stał się udziałem 16 sportowców[3]. W połowie lat 70. XX w. opracowano pierwsze testy wykrywające skutecznie sterydy anaboliczne. W 1976 r. związki te zostały oficjalnie dołączone do listy substancji zabronionych przez MKOL.
W latach 70. i 80. XX w. wiele międzynarodowych organizacji sportowych, zaczęło tworzyć pierwsze jednostki organizacyjne do walki z dopingiem. Początkowo było to robione w formie tworzenia komitetów antydopingowych, które otrzymywały budżety na organizowanie przetargów na wyrywkowe pobieranie próbek płynów ustrojowych zawodników w czasie zawodów i wykonywanie ich analiz przez wyspecjalizowane firmy. Podobne struktury zaczęły tworzyć też narodowe związki sportowe, które chciały eliminować dopingujących się zawodników zanim ich przyłapanie na zawodach międzynarodowych spowoduje skandal. W połowie lat 80. XX w. narodowe związki sportowe przestały ograniczać się tylko do testów na zawodach lecz także zaczęły przeprowadzać kontrole w trakcie treningów.
Postęp w farmakologii i genetyce ciągle jednak powodował, że poszczególne federacje sportowe nie nadążały za nim. Ponadto, różne federacje miały różne listy zakazanych technik i środków dopingowych, a także różne procedury ich testowania – często bardzo niedoskonałe, powodujące czasami niszczenie karier niewinnych sportowców[4]. Spowodowało to konieczność stworzenie ogólnoświatowej organizacji, która powstała w 1999 r. pod przewodnictwem MKOL. Do zadań Światowej Agencji Antydopingowej należy normowanie zasad i ujednolicanie technik analitycznych stosowanych przy wykrywaniu dopingu, a także tworzenie i publikowanie Światowego Kodeksu Antydopingowego.
Jurysdykcja WADA jak i innych organizacji sportowych zwalczających doping ogranicza się tylko do samych imprez sportowych. Mogą one odbierać licencje zawodnikom zawodowym i wprowadzać okresowe lub stałe zakazy uczestniczenia w zawodach sportowcom amatorskim. Organizacje te nie mogą jednak nikogo pociągać do odpowiedzialności prawnej, aczkolwiek mogą oczywiście zgłaszać przypadki łamania prawa odpowiednim instytucjom państwowym.
Prawo antydopingowe jest w różnych krajach różne. Sam doping jako taki jest karalny tylko w nielicznych krajach (np. we Włoszech), stosowanie niedozwolonych związków chemicznych i technik medycznych jest w wielu krajach ścigane na podstawie innych przepisów. np. lekarz stosujący niedozwolone zabiegi medyczne, a także klub sportowy i trenerzy przyzwalający na nie, mogą być pociągnięci do odpowiedzialności karnej za dokonanie uszczerbku na zdrowiu zawodnika. Stosowanie, dystrybucja i produkcja niedozwolonych środków farmaceutycznych może być ścigane w oparciu o te same przepisy co rozprowadzanie i używanie narkotyków.
W wielu krajach wiele substancji i technik stosowanych w dopingu nie jest jednak zabroniona i dlatego korzystanie z nich nie jest nielegalne w świetle ogólnego prawa danego państwa. Osoby uprawiające sport w celach rekreacyjnych lub uprawiające sport zawodowo w dyscyplinach, w których nie obowiązuje zakaz dopingu mogą z niego korzystać, a sprawa dokonywania uszczerbku na własnym zdrowiu jest w tej sytuacji ich prywatną sprawą.
Legalność wielu technik i specyfików, nawet w krajach, które miały dotąd bardzo liberalne zasady w tej kwestii, stopniowo jednak ulega zmianie. Przykładem są tu np.: Stany Zjednoczone, w których do niedawna produkcja i użycie preparatów zawierających sterydy anaboliczne była legalna. 20 stycznia 2005 r. wprowadzono tu ustawę Anabolic Steroid Control Act of 2004, która całkowicie zakazała wolnego handlu sterydami i prohormonami[5].
Znane afery dopingowe

Afery przed II wojną światową[edytuj]
W trakcie Letnich Igrzysk Olimpijskich 1904 Thomas Hicks (USA) zwyciężył w biegu maratońskim i zaraz za metą stracił przytomność na kilka godzin. Później przyznał się, że wypił bezpośrednio przed zawodami brandy wymieszane ze strychniną, co działało jak stymulant[6].
Istnieją niepotwierdzone i niepewne informacje, że niemieccy sportowcy w trakcie Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936 otrzymywali regularnie syntetyczny testosteron aby zwiększyć swoje szanse na osiągnięcie medalowych sukcesów[7].

Era testosteronu
W trakcie Mistrzostw Świata w Podnoszeniu Ciężarów w 1954 r. dr John Ziegler, lekarz amerykańskiej drużyny odkrył przypadkiem, że sowieccy atleci otrzymywali razem z jedzeniem jakieś tajemnicze pigułki. Badanie składu jednej z wykradzionych pigułek potwierdziło, że ich głównym składnikiem była syntetyczna pochodna testosteronu. W tym czasie nie było to jeszcze nielegalne. W zawodach tych sportowcy z ZSRR zdeklasowali przeciwników, otrzymując większość złotych medali oraz bijąc kilka rekordów świata. Po swoim odkryciu Ziegler przekonał firmę farmaceutyczną CIBA, aby rozpoczęła ona produkcję metandrostenolonu (Dianabol) – syntetycznej pochodnej testosteronu. Specyfik ten w slangu zawodników sportów siłowych był nazywany "Śniadaniem Mistrzów" i był regularnie spożywany przez olbrzymią większość sportowców osiągających znaczące sukcesy w ciężkiej atletyce w latach 1960-1969. W 1969 r. został on oficjalnie zakazany przez większość federacji atletycznych[8].
W latach 70. i 80. XX w. istniał rządowy program dopingowy w NRD. Młodym, wyselekcjonowanym sportowcom podawano wiele różnych substancji, stosowano też na nich niedozwolone techniki fizjologiczne (transfuzje krwi, przeszczepy itp.). Szczególnie mocno dopingowanymi zawodnikami były kobiety-pływaczki oraz biegaczki. Po upadku muru berlińskiego i zjednoczeniu Niemiec wielu byłych sportowców z NRD, którym dawny doping zrujnował zdrowie, oskarżyło rząd RFN (jako prawnego następcę rządu NRD) o odszkodowania. Spośród ponad 300 wniosków o odszkodowanie uznano 193, dla których rząd utworzył specjalny fundusz w wysokości 4 milionów marek[9].

Anaboliki nowej generacji
Afera z nandrolonem wybuchła w połowie lat 90. XX w., kiedy to zaczęły się pojawiać coraz liczniejsze, jak się później okazało prawdopodobnie zupełnie błędne, wykrycia tej pochodnej testosteronu u wielu lekkoatletów, którzy później zaprzeczali, że stosowali jakikolwiek doping. Jak zostało to później wykazane przez kilka grup naukowców, testy stosowane do wykrycia tego związku w próbkach moczu przez IAAF były wykonywane bardzo często błędnie. Co więcej, okazało się, że nawet przy prawidłowym wykonaniu tych testów, może on wykazać fałszywie pozytywny wynik, gdyż niewielkie ilości nandrolonu mogą spontanicznie powstawać w trakcie przechowywania moczu na skutek wtórnych reakcji biochemicznych. Ofiarami tego testu byli m.in. Merlene Ottey, Douglas Walker, Mark Richardson i wielu innych. Test ten przestano ostatecznie stosować dopiero w 2000 r.[10]
Jedną z najsławniejszych afer dopingowych było przyłapanie kanadyjskiego zawodnika Bena Johnsona, w którego moczu, pobranym zaraz po jego zwycięstwie w biegu na 100 m na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seulu wykryto jeden ze sterydów anabolicznych – stanozolol. Zawodnik został zdyskwalifikowany, a złoty medal ostatecznie przyznano Carlowi Lewisowi. Paradoksalnie kilka lat później okazało się, że w trakcie tej samej olimpiady, wykryto później w próbkach krwi Carla Lewisa niewielkie ilości zabronionych stymulantów – pseudoefedryny, efedryny i fenylopropanoloaminy, informacja ta jednak nie została ujawniona wtedy opinii publicznej[11]. Sam Johnson bronił się przed zarzutami, twierdząc że nikt spośród startujących z nim wtedy biegaczy nie był czysty od dopingu, a on sam stał się kozłem ofiarnym, co miało tłumaczyć ukrycie pozytywnego wyniku testów pozostałych zawodników. Po ukaraniu go dożywotnią dyskwalifikacją w 1993 r. przyznał on w swojej autobiografii, że systematycznie brał Dianabol, Cypionat, Furazabol i hormon wzrostu pod kontrolą trenera i lekarza i nadal utrzymywał, że nie był w tym odosobniony i że podobnie czynili w tym czasie prawie wszyscy biegacze osiągający najlepsze wyniki[12].
EPO i kolarstwo
Największa afera z użyciem EPO wybuchła w czasie wyścigu Tour de France w 1998 r. Policja francuska i belgijska zorganizowała w trakcie tego wyścigu zmasowaną serię kontroli i nalotów na miejsca pobytu kolarzy, a w jednym przypadku doszło nawet do zatrzymania całego peletonu, aby pobrać od wszystkich zawodników próbki płynów ustrojowych. Rezultatem tych działań było zdyskwalifikowanie całego zespołu Festina. Masażyście tego zespołu Willy'emu Voetowi dowiedziono, że zorganizował system dostarczania EPO i sterydów anabolicznych swoim zawodnikom. Lider zespołu Richard Virenque został zdyskwalifikowany na dwa lata, a Willy Voet trafił do więzienia i jego kariera została całkowicie załamana. Akcja policji została jednak nieco przystopowana po tym, jak zawodnicy z sześciu najważniejszych zespołów ogłosili jednodniowy strajk, co groziło niepowodzeniem całego Touru[13].
Z EPO związana była też dwuletnia dyskwalifikacja i odebranie złotego medalu Davidowi Millarowi, w Mistrzostwach Świata w jeździe na czas w 2003 r.[14] oraz odebranie zwycięstwa i dwuletnia dyskwalifikacja Roberto Herasa w czasie Vuelta a España w 2005 r.[15]
Dr Michel Ferrari od lat związany z Lancem Armstrongiem został oskarżony i skazany na 11 miesięcy i 24 dni więzienia w zawieszeniu oraz na roczny zakaz wykonywania zawodu przez włoski sąd 1 października 2004 r. w kontrowersyjnym procesie, w którym najważniejszym dowodem były zeznania jego byłego podopiecznego Filippo Simeoni[16]. Zaraz po ogłoszeniu wyroku zespół Lance Armstronga, US Postal zerwał z Ferrarim kontrakt, twierdząc jednocześnie, że nie wierzy w zeznania Simeoniego[17]. Przed rozpoczęciem Tour de France 2005, w L'Equipe ukazł się długi artykuł, w którym stwierdzono, że w próbkach moczu pobranego od Lance'a Armstronga przed 2001 r. wykryto sześciokrotnie pochodne EPO[18]. Badania te jednak, jako wykonane po długim czasie nie były zbyt wiarygodne. Ponadto Lance Armstrong dostawał zupełnie oficjalnie duże dawki leku o podobnej strukturze do EPO epogenu w trakcie leczenia jego choroby nowotworowej. Próbki jego płynów ustrojowych pobierane od 2001 r. i poddane oficjalnym testom na zawartość EPO wykazywały zawsze negatywny wynik[19].
Ostatnio o doping został zoskarżony hiszpański kolarz Alberto Contador, który ma na swoim koncie min. zwycięstwa w bardzo prestiżowych wyścigach: trzykrotnie Tour de France, Giro d'Italia oraz Vuelta a España.

Zaostrzone kontrole.
W trakcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 w Turynie miejscowa policja i prokuratura urządziła nalot na kwatery austriackich biatlonistów, gdyż otrzymała wiarygodny donos o zorganizowanym systemie dopingu w tym zespole. W trakcie nalotu z kwatery zbiegł Walter Mayer, któremu w trakcie Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 udowodniono już raz doping, za co został zdyskwalifikowany do roku 2010. W trakcie nalotu znaleziono w austriackich kwaterach strzykawki, aparaturę do transfuzji krwi i leki antydepresyjne i przeciw astmie, które wprawdzie są legalne, ale o których wiadomo, że są stosowane do zapobiegania wykryciu w testach obecności anabolików i EPO. Sam Walter Mayer został znaleziony w szpitalu psychiatrycznym pod Turynem i poddany przesłuchaniu, ostatecznie jednak nie postawiono mu żadnych zarzutów[20]. Kilka tygodni później Walter Mayer złożył oficjalną skargę przeciw Jacques'owi Rogge, przewodniczemu MKOl oraz szefowi Światowej Agencji Antydopingowej, Richardowi Poundowi o zniesławienie, gdyż obaj oni w oficjalnych komunikatach prasowych oskarżali Mayera o współorganizowanie systemu dopingowego.

Skróty środków uznanych za dopingujące.

Anadrol - Oxymetholon - Antek - Oxy
Arimidex - Ari
Clomid - Clom - Clomifen - Cytrynian Klomifenu
Cytomel - T3
Efedryna - Efka - ECA (popularny stack z kofeiną i aspiryną)
Erytropoetyna - EPO
Femara - Femka - Letro (od nazwy subst czynnej)
Gonadotropina - HCG - Pregnyl/Gonasi
Metanabol - Metandienon - Metandrostenolon - Metax - Meta - Miecio - Metka - Mietek
NPP - krótki nandrolon - Superka - Superanabolon
Primobolan - Primka - Primo - Metenolon
Propionian Testosteronu - Prop - Propek - krótki testosteron - teść - test
Salbutamol - Sally
Trenbolon - Tren - Fina - Finka - Finaplix
Anavar - Oxandrolon - Oxa
Clenbuterol - Clen - Clenik
Cypionat testosteronu - Cypio - Cypek - Cympek - długi testosteron - teść - test
Deca durabolin - deca - deka - deczka - długi nandrolon
Enantat Testosteronu - enan - teść - test
Equipose - Boldenon - Bold - Boldek - EQ
Halotestin - Halo
Johimbina - Joha
Masteron - Master
Nolvadex - Nolva - Tamox - Tamoxifen - Tamoxifen Citrate - Cytrynian Tamoxifenu
Omnadren 250 - Omka - Omen - Omo - Susta (zamiennik susatnonu)
Proviron - Provi
Sustanon - Susta
Winstrol - Wini - Wino - Winko - Wins
Turanabol - Tura - Turi - Turinabol
GH - Growth Hormone - Hormon Wzrostu
HGH - Human Growth Hormone - Ludzki Hormon Wzrostu
Slin - Insulina - Insa
LH - Lutenizing Hormone - Hormon Lutenizujący
ECA - Efedryna, Kofeina, Aspiryna
Bromokryptyna - Bromo

Skróty pojęć stosowanych w dopingu.

PCT - Post Cycle Thearapy - Odblokowanie - Odblok po cyklu
Oral - Środek podawany doustnie
Inject - Szot - Shot - Zastrzyk - Środek podawany w formie zastrzyku domięśniowego/podskórnego
Sok - Koks - Sterydy - Środek w formie cieczy wstrzykiwany domięśniowo/podskórnie

Gino - Ginekomastia
Gino estrogenowe - Ginekomastia spowodowana zbyt dużym stężeniem estrogenu we krwi
Gino progesteronowe - Ginekomastia spowodowania zbyt dużym stężeniem prolaktyny we krwi

Sajdy - Sidy - Skutki uboczne

Front - Zwiększenie dawki podawanego środka w celu uzyskania szybszego działania
Taper - Tapering - Stopniowe zmniejszanie dawki danego środka - powolne odstawianie
Most - HRT - Okres przejścia/odpoczynku przy pomocy odpowiednich środków, ale nie przerywający cyklu.

ED - Every Day - Kazdego dnia - Codziennie
EOD - E2D - Every Other Day - Co drugi dzień
EW - Each Week - Every Week - Każdego tygodnia - Raz na tydzień - Co tydzień
I.U - International Unit - Jednostki międzynarodowe
MG - Miligramy
ML - Mililitry


Ten wątek będzie kontynuowany.

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #1 dnia: Listopada 23, 2019, 12:39:19 am »
ANAPOLON / OXYMETHOLONE


Czas aktywnego działania: do 16h
Przeciętne dawki: 50-150 mg dziennie
Przeznaczenie: potężna masa
Działanie: odczuwalne już od 3ciego dnia
Długość dawkowania: 2-4 tygodnie
Wykrywalność: do 2 miesięcy
Właściwości: bardzo silnie anaboliczny i androgenny, pochodna DHT (może łączyć się z receptorami progesteronowymi tym samym
zachowywać się podobnie do estrogen), bardzo toksyczny
Blokowanie układu HPTA: umiarkowane
Odblokowanie: 18h po ostatniej tabletce


Anadrol (popularnie zwany anapolon) jest najsilniejszym i zarazem najbardziej niebezpiecznym doustnym sterydem. Jego działanie polega między innymi na zwiększeniu produkcji czerwonych krwinek co wzmaga transport tlenu do mięśni a to skutkuje rewelacyjną pompą już po kilku seriach podczas treningu. Podnosi on również zawartość żelaza we krwi czego efektem jest większa wytrzymałość mięśni, a także nadzwyczajna siła. Przyrosty masy ciała wynoszą nawet do 9kg w ciągu pierwszych 3 tygodni stosowania co jednak w większej mierze jest związane z bardzo silną retencją wody więc jakość mięśni pozostawia wiele do życzenia. Środek ten znakomicie chroni przed przetrenowaniem - tempo odnawiania siły pomiędzy seriami, ćwiczeniami oraz treningami jest zadziwiające. Jeśli używamy go z antyestrogenem, takim jak Nolvadex, oraz z diuretykami, a także połączymy z wysoko anabolicznym środkiem takim jak Deca Durabolin, uzyskamy bardzo dobry jakościowo oraz objętościowo mięsień.

Używając anadrolu można doświadczyć symptomów podobnych do grypy - mogą wystąpić nudności, wymioty, osłabienie, uderzenia gorąca do głowy, biegunka. Nadużywanie anadrolu często jest przyczyną raka wątroby i prostaty, chorób wątroby, dysfunkcji tarczycy, leukemii i problemów sercowo - naczyniowych gdyż stosunek HDL do LDL w surowicy krwi zostaje zachwiany co wiąże się z większa skłonnością do powstawania miażdżycy tętnic. Kolejnym skutkiem ubocznym stosowania anadrolu jest jego wpływ na wątrobę - zwiększenie ilości enzymów SGPT oraz SGOT wskazujących na zapalenie wątroby, które mogą się uwidocznić jako zżółknięcie oczu oraz paznokci dlatego ważne jest kontrolowanie wątroby podczas cyklu. Oxymetholone jest pochodną DHT więc można również zauważyć wypadanie włosów i trądzik. Przedawkowanie może spowodować nawet śpiączkę.

Ponieważ aktywne działanie leku to około 10h zaleca się przyjmować dzieloną dawkę dzienną najlepiej wraz z posiłkami. Podczas kuracji tym lekiem bardzo dobrze wspomóc żołądek lakcidem (bez recepty) oraz po cyklu zastosować hepatil w celu normalizacji pracy wątroby.



ARMIDEX


Czas aktywnego działania: około 8h
Przeciętne dawki: 0.125-3mg dziennie
Przeznaczenie: blokada aromatyzacji do estrogenu
Właściwości: silny inhibitor aromatazy, toksyczność niska


Arimidex (anastrozole) jest bardzo silnym inhibitorem aromatazy. Blokuje on enzymy odpowiedzialne za konertowanie testosteronu do estrogenu w około 70%. Ma on zastosowanie podczas potężnych cykli opartych na wysoce aromatyzujących środkach. Dzięki eliminacji estrogenu wszelkie skutki uboczne bezpośrednio z nim związane są zminimalizowane. Prawie wcale nie występuje retencja wody, bolesne obrzęki oraz ginekomastia i odkładanie tłuszczu. Nie można jednak wyeliminować estrogenu całkowicie gdyż jest on niezbędny do prawidłowego działania SAA. Bez niego SAA nie osiągną swojej maksymalnej mocy i mogą przynieść niezadawalające efekty. W kulturystyce arimidex stosowany jest zazwyczaj w cyklach, w których użyto ponad 1000mg testosteronu tygodniowo. Przyjęło się, iż odpowiednia dawka to 1mg na każde 500mg testosteronu jednak praktyka pokazuje, że może ona być za duża. Najlepiej zacząć od 0.25 dziennie i obserwować efekty. Jako, że ma on dość krótki czas aktywnego działania należy całościową dawkę rozłożyć w ciągu dnia. Możliwe skutki uboczne arimidexu to nudności i wymioty, utrata apetytu, biegunka, osłabienie, senność, ból głowy, uderzenia gorąca.



BOLDENONE / EQUIPOSE


Czas aktywnego działania: do 7-9 dni
Przeciętne dawki: 200-600mg co 7dni
Przeznaczenie: sucha masa mięśniowa, znakomita gęstość i definicja
Działanie: (undekanian) odczuwalne od 4tego tygodnia, solidne przyrosty od 6tego tygodnia
Długość dawkowania: 8-12+ tygodni
Wykrywalność: do 5 miesięcy
Właściwości: dość silnie anaboliczny, umiarkowany androgennie, niska aromatyzacja, niska toksyczność dla wątroby
Blokowanie układu HPTA: umiarkowane
Odblokowanie: po ~17-21dniach


Boldenone to środek używany w weterynarii. W kulturystyce uznawany jest jako jeden z najbezpieczniejszych a zarazem jeden z najbardziej efektywnych anaboliczno - androgennych sterydów domięśniowych. Ma on relatywnie wysoki indeks anaboliczny przy niskim indeksie androgenicznym. Dużą zaletą jest bardzo niska aromatyzacja co wiąże się z minimalną retencją wody. Często bywa zamiennikiem deca durabolinu. Głównym efektem działania boldenonu jest poprawienie równowagi azotowej, co powoduje zwiększenie syntezy białek w komórkach mięśni. W rezultacie daje to przyrost wysokiej jakości mięśni, który następuje systematycznie jednak powoli. Podczas cyklu z użyciem tego środka można również zaobserwować wzmożoną stymulację produkcji czerwonych krwinek co owocuje dobrym dotlenieniem mięśni (pompą) oraz zwiększeniem siły. Steryd ten to jeden z niewielu, który daje znakomitą twardość i definicję mięśnia - połączony z winstrolem często jest wykorzystywany przed zawodami. Jest on zarówno dobry na mase gdyż znakomicie poprawia apetyt co w połączeniu z wysokim indeksem anabolicznym daje dobre przyrosty masy przy jak i rzeźbę szczególnie przy niskim procencie tkanki tłuszczowej. Bardzo dobre rezultaty osiąga się łącząc go z testosteronami oraz metanabolem na masę i winstrolem/trenbolonem na rzeźbę. Co do poważniejszych skutków ubocznych panuje opinia, iż jest on teratogenny (może mieć wpływ na niepoprawny rozwój płodu następnego pokolenia) jednak nie jest to do końca potwierdzone.

CLENBUTEROL


Czas aktywnego działania: do 12h
Przeciętne dawki: 80-160mcg dziennie
Przeznaczenie: spalacz tłuszczu, antykatabolik
Długość dawkowania: do 3 tygodni
Właściwości: termogenik - stymulator beta receptorów, bloker receptorów kortyzolowych


Clenbuterol jest silnym środkiem antykatabolicznym/termogenicznym, który zaliczany jest do grupy beta-2-sympatykomimetyków. Poprzez stymulację beta receptorów podnosi termogenezę ciała dzięki czemu ma znakomite właściwości spalające tkankę tłuszczową. Dodatkowo powstrzymuje niszczący wpływ kortyzolu/kortyzonu na tkankę mięśniową oraz zwiększa syntezę białka co skutkuje silnym efektem antykatabolicznym nawet podczas redukcji kalorii. W połączeniu ze sterydami działa synergistycznie. Jest często stosowany w cyklach redukcyjnych razem z propionatem testosteronu oraz winstrolem. Podczas stosowania clenbuterolu niektórzy mogą doświadczyć przyrostów beztłuszczowej masy ciała oraz siły, szczególnie w powiązaniu z kreatyną. Jako, że dość szybko wysyca receptory powinien być brać cyklicznie - dwa tygodnie stosowania i dwa tygodnie przerwy. Dawki powinny zaczynać się na 60-80mcg w pierwszych dniach poczym należy je sukcesywnie zwiększać aż dojdzie się do 160mcg. W czasie przerwy można zastosować efedryne (4x25mg) z kofeiną (4x200mg), których działanie jest podobne jednak nie wysycają tak silnie receptorów. Istnieje możliwość dłuższego stosowania jednak tylko gdy do kuracji dołączy się ketotifen, który uwrażliwia receptory adrenargiczne. Do najczęstszych skutków ubocznych należy zaliczyć drżenie rąk, nadmierną potliwość, bóle głowy, podniesione ciśnienie krwi, zwiększone tempo uderzeń serca oraz skurcze mięśni i bezsenność. Można zminimalizować te skutki spożywając duże dawki magnezu, tauryny oraz uzupełniając potas. Dobrym rozwiązaniem są termogeniki. Jako, że clenbuterol stymuluje centralny układ nerwowy należy łączną dawke rozłożyć w ciągu dnia i nie brać po godz 17.



CLOMID / CYTRYNIAN CLOMIFENU


Czas aktywnego działania: do 5 dni (właściwości kumulacji)
Przeciętne dawki: 50-100mg dziennie
Przeznaczenie: odblokowanie układu HPTA po kuracji
Długość dawkowania: do 3 tygodni
Właściwości: silny stymulator gonadotropin, łagodny antyestrogen, toksyczność niska


Większość sterydów anabolicznych powoduje inhibicję (zatrzymanie) własnej produkcji testosteronu. Po skończonym cyklu kiedy naturalna produkcja testosteronu jest wstrzymana oraz poziom sterydów jest znikomy organizm zostaje wprowadzony w stan kataboliczny w czego konsekwencji większość nabytej w czasie cyklu tkanki mięśniowej zostanie stracona. Celem clomidu jest normalizacja wydzielania testosteronu po cyklu SAA jak najszybciej jest to możliwe, by zminimalizować utratę masy oraz siły. Clomid stymuluje podwzgórze, które z kolei mobilizuje przedni płat przysadki mózgowej do uwalniania hormonów gonadotropowych. Hormony te to folikulotropina (FSH) i hormon luteinizujący (LH - inaczej hormon pobudzający komórki śródmiąższowe (ICSH)). FSH pobudza jądra do produkcji większej ilości testosteronu, zaś LH stymuluje je do jego sekrecji. Clomid działa również jako antyestrogen. Ponieważ jest to słaby estrogen syntetyczny, przyłącza się on do receptorów estrogenowych znajdujących się na komórkach, tym samym blokując do nich dostęp znajdującemu się we krwi estrogenowi. Minimalizuje to negatywne skutki takie jak ginekomastia oraz retencja wody/elektrolitow i zwiazane z nią obrzęki. Niemniej jednak jego antyestrogenowe działanie jest dosyć słabe, stąd nie powinno się na nim polegać, jeśli zamierza się używać silnie aromatyzujących środków bądź też jeżeli ma się predyspozycje do ginekomastii. O wiele lepsze działanie antyestrogenne posiada nolvadex. Dawkowanie clomidu zależne jest od użytych sterydów oraz czasu trwania cyklu. Dla wszystkich silnie aromatyzujących i długoestrowych sterydów, zastosowanie clomidu po cyklu powinno być dość długie i powinno się użyć dawki uderzeniowej (do 300mg) gdyż metabolity wolno opuszczają krwiobieg i mogą nadal zakłócać układ HPTA. Przy środkach niearomatyzujących i o krótkich estrach bądź bezestrowych stosowanie clomidu nie musi być długie. Zazwyczaj stosuje sie dawkę 100mg przez 5dni poczym zmniejsza się ją do 50mg i stosuje jeszcze tydzień lub dwa. Uboczne skutki stosowania Clomidu są raczej niewielkie jeśli stosujemy go w rozsądnych dawkach. Możliwe efekty uboczne to tzw. uderzenia gorąca, zaburzenia wzroku. Warto dawkę brać przed snem - w ten sposób uniknie się realnego odczucia tychże skutków.

HGH / HORMON WZROSTU


Substancja aktywna: HGH
Okres aktywnego półtrwania: Zależny od sposobu iniekcji
Klasyfikacja: Prekursor GH / IGF-1 (iniekcyjny)
Dawkowanie: 2 - 6 I.U / dzień
Trądzik: Nie
Retencja wody: Rzadko
Podwyższone ciśnienie krwi: Rzadko
Hepatotoksyczność: Nie
Aromatyzacja:Nie
Info: Wysoce anaboliczne przy zerowych właściwościach androgennych

Hormon wzrostu, zwany także somatotropiną, jest hormonem przedniego płata przysadki mózgowej, którego wydzielanie jest kontrolowane przez neurohormony podwzgórza - somatostatynę (hamuje) i somatoliberynę (uwalnia). Poziom jego wydzialania w organizmie osiąga najwyższe wartości w okresie dojrzewania, kiedy powoduje wzrost tkanek, depozycje protein oraz rozpad podskórnej tkanki tłuszczowej. W późniejszym okresie poziom GH spada, pozostaje jednak nadal obecny. Somatotropina występująca w organizmie jest sekwencją 191 aminokwasów. Hormon ten został wyizolowany przez naukowców w celach terapeutycznych, głównie do leczenia niedoczynności przysadki mózgowej. Okazuje się być skutecznym lekiem na karłowatość, jeśli terapie rozpocznie się już w okresie dojrzewania.

Pierwsze preparaty zawierające HGH pojawiły się na rynku farmaceutycznym w latach 1980'. Ich zawartość stanowiła biologicznie naturalna somatotropina, pobrana z przysadki zmarłych. Jednak taki sposób pozyskiwania somatotropiny nie trwał długo. Szybko wstrzymano ten proceder, ze względu na częste przypadki ciężkich chorób mózgu, spowodowane właśnie przez podawanie somatotropiny ze zwłok. Dzisiaj praktycznie wszystkie dostępne HGH są formami pozyskiwanymi syntetycznie, na drodze inżynierii genetycznej. W chwili obecnej w USA wytwarza się 2 preparaty zawierające HGH. Pierwszy to Humatrope z Eli Lilly Labs, zawierający prawidłową strukturę 191 aminokwasów oraz Protropin z Genentech'u ze 192 aminokwasami. Dodatkowy aminokwas może zwiększać ryzyko wykształcenia przez organizm reakcji antyciała na somatotropinę. Konfiguracja 191-aminokwasowa jest uważana za pewniejszą, mimo to różnica jest bardzo niewielka. Większość syntetycznych somatotropin dostępnych w pozostałych częściach świata zawiera strukturę 191-aminokwasową.

Wzrost popularności hormonu wzrostu wśród zawodników w ostatnich latach spowodowany jest szeregiem bardzo pozytywnych efektów jego stosowania. Somatotropina stymuluje wzrost większości tkanek ciała, głównie przez zwiększanie ilości komórek, nie ich rozmiaru. Tyczy się to m.in. tkanek mięśni szkieletowych, bez wpływu na gałki oczne, mózg czy inne organy. Transport aminokwasów jest także zwiększony, podobnie jak synteza białek. Efekty te są wynikiem działania IGF-1 (insulino podobny czynnik wzrostu), silnie anabolicznego hormonu, wytwarzanego w wątrobie i innych tkankach, jako reakcja na somatotropinę (szczytowe stężenie IGF-1 można odnotować około 20 godzin po administracji HGH). Sam GH pobudza hydrolizę trój glicerydów w tkance tłuszczowej, powodując widoczną utratę tkanki tłuszczowej podczas terapii. Somatotropina ponadto nasila przemianę glukozy w wątrobie oraz blokuje działanie insuliny na tkanki docelowe. Dlatego podczas stosowania HGH kwasy tłuszczowe stają się głównym źródłem energii dla organizmu, stąd też utrata podskórnej tkanki tłuszczowej.

Nasilanie procesów wzrostu dotyczy także tkanek łącznych, chrząstek i ścięgien. Efekt skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia kontuzji w wyniku treningu siłowego, zwiększając jednocześnie jego wydajność. Użycie HGH okazuje się być bardzo wygodne zwłaszcza dla zawodników startujących, gdyż nie jest wykrywalny w testach moczu. Mimo że HGH jest środkiem od dawna zakazanym, nie ma nadal skutecznych metod jego detekcji. To sprawia że jest środkiem niezwykle popularnym wśród kulturystów, ciężarowców oraz lekkoatletów. Niedawno wśród członków agencji anty-dopingowych pojawiły się wieści o wynalezieniu skutecznej metody wykrywania egzogennego HGH, która już niedługo ma być wprowadzona do użytkowania. Zanim to jednak nastąpi, popularność HGH na pewno nie spadnie.

Stopień skuteczności stosowania HGH stał się tematem wielu sporów wśród zawodników. Jedni mają go za "święty Graal" anabolików, oferujący wspaniałe rezultaty - niewiarygodne przyrosty masy mięśniowej w połączeniu z błyskawiczną utratą tkanki tłuszczowej, czego wynikiem są dzisiejsze sylwetki najlepszych kulturystów świata. Inni z kolei twierdzą że środek ten jest stratą pieniędzy, nieskutecznym anabolicznie, słabo radzącym sobie z tkanką tłuszczową. Ogromne koszty kuracji w połączeniu z jego niską efektywnością nie zachęcają więc do jego zakupu. Na terapię somatropiną mogą pozwolić sobie wyłącznie zamożni zawodnicy, dlatego nie jest środkiem szeroko stosowanym. Stąd też wywodzi się aura tajemniczości, otaczająca kwestie związane z terapią HGH - wielu autorów, licznie rozpisujących się na jego temat nigdy osobiście somatotropiny nie przyjmowało. Zatem w którą z tych wersji uwierzyć, jeśli mamy tyle sprzecznych opinii?

W pierwszej kolejności należało by zrozumieć, dlaczego stosujący go zawodnicy uzyskują tak różniące się od siebie rezultaty. Weźmy pod uwagę cenę HGH, jako jeden z ważniejszych czynników. Niezwykle skomplikowany proces produkcji syntetycznej somatotropiny powoduje, iż jest ona niezwykle kosztowna. Nawet umiarkowany cykl z zastosowaniem HGH kosztuje zawodnika w granicach $75 - $150 dziennie. Z tego powodu wielu z nich decyduje się na obniżanie dawek, z powodu czego cykl staje się nieefektywny. Terapia somatotropiną ma sens tylko przy większych dawkach. Wniosek jest niezwykle prosty - jeśli nie stać nas na prawidłowe dawkowanie i długość kuracji, w ogóle nie zabierajmy się za HGH.

Przeciętny zawodnik płci męskiej do skutecznej terapii potrzebuje dawek w granicach 4 - 6 I.U. dziennie. Codzienne dawkowanie jest niezbędne, gdyż okres działania HGH w organizmie jest bardzo krótki. Szczytowe stężenie osiąga już po 2 - 6h po iniekcji, po czym hormon jest stopniowo usuwany z organizmu (okres półtrwania 20-30 minut). Ze względu na to ciężko utrzymać stabilny poziom somatotropiny we krwi. Wyraźne rezultaty stosowania tego środka obserwuje się po długich kuracjach, sięgających kilku miesięcy. Krótsze stosowanie ma sens tylko w celu utraty tkanki tłuszczowej. Cykl w takim wypadku trwa 4 tygodnie. Administracja HGH może zachodzić na 2 sposoby - domięśniowo, podobnie jak iniekcyjne SAA, oraz podskórnie. Iniekcje podskórne dokonuje się lokalnie, w miejscach z których pragniemy pozbyć się nadmiaru tkanki tłuszczowej. Efekt ten w przypadku HGH jest bardzo wyraźny, nie jest mocno uzależniony od wysokiego dawkowania.

W celu osiągniecie możliwie najlepszych rezultatów wymagane jest łączenie HGH z innymi środkami farmakologicznymi. Podczas kuracji somatotropiną organizm potrzebuje większych ilości hormonów tarczycy, insuliny oraz androgenów (stosowanie HGH obniża poziom hormonów tarczycy oraz insuliny). Dołączenie środków zawierających hormony tarczycy znacznie zwiększy efekt termogeniczny cyklu. Najlepszym rozwiązaniem jest zakup Cytomel'u lub Synthroid'u, stosowanych w medycynie wersji T-3 i T-4. Z reguły zawodnicy wybierają mocniejszy Cytomel. Kolejnym mile widzianym środkiem jest insulina, dawkowana jak w przypadku kuracji anabolicznych. Egzogenna insulina nie tylko uzupełnia braki naturalnego hormonu trzustki. Zwiększa ponadto czułość receptorów na IGF-1 oraz obniża poziom białek wiążących IGF, pozwalając na swobodne krążenie większej ilości IGF-1. Kolejnym ważnym elementem kuracji z użyciem HGH jest odpowiednie zastosowanie sterydów anaboliczno - androgennych. Dobrym rozwiązaniem okazuje się być środek mocniejszy androgennie, Testosteron lub Trenbolon. Androgen sprzyjać będzie efektowi anabolicznemu kuracji, zwiększając rozmiar komórek mięśniowych (HGH zwiększa ich ilość). Steryd ponadto może zwiększać wolny IGF-1 przez obniżanie protein go wiążących (na podobnej zasadzie jak HGH). Prawidłowe połączenie wspomnianych wyżej środków (HGH, anaboliki, insulina, T-3) zapewni znaczne działanie synergiczne, powodując bardzo zadowalające rezultaty. Warto jednak zanotować, iż zarówno insulina jak i T-3 są środkami bardzo mocnymi, niosącymi dodatkowe, duże ryzyko.

Somatropina sama w sobie stwarza pewne zagrożenia. Najczęściej wspominanym efektem ubocznym jej stosowania jest akromegalia - choroba wywołana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową u osób dorosłych, u których zakończył się proces wzrastania. Objawia się powiększeniem żuchwy, nosa, uszu, rąk i stóp. Ponadto może wystąpić powiększanie takich organów wewnętrznych, jak serce i nerki. Stosowanie HGH wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii i cukrzycy (zwiększanie odporności na działanie insuliny). Są to oczywiście skutku niebezpieczne, niekiedy zagrażające życiu. W praktyce jednak występują niezwykle rzadko. Pośród znacznej liczby zawodników stosujących HGH odnotowano tylko nieliczne przypadki wystąpienia wspomnianych skutków. Stosowany okresowo, w rozsądnych dawkach, HGH jest środkiem w miarę bezpiecznym. Oczywiście, jeśli wystąpią jakiekolwiek negatywne zmiany w strukturze kości i skóry, zły wpływ na zdrowie przyjmującego, terapia powinna zostać natychmiastowo wstrzymana.


HCG


Czas aktywnego działania: do 64h
Przeciętne dawki: 1000-5000iu co 3-5 dni
Przeznaczenie: stymulacja jąder do produkcji testosteronu
Długość dawkowania: zazwyczaj 3zastrzyki co 3-5 tygodni
Właściwości: hormon luteinizujący (LH) gonadotropina


HCG jest to środek imitujący wytwarzane przez podwzgórze i przysadkę hormony gonadrotropowe odpowiedzialne za stymulacje jąder do produkcji testosteronu. Środek ten ma zastosowanie przede wszystkim podczas długich cykli, podczas których wysoki poziom androgenów hamuje pracę jąder co może doprowadzić do ich zmniejszenia się/kurczenia. Podczas długiej kuracji sterydowej (ponad 12tyg) nie zabezpieczonej HCG może wystąpić artrofia (zanik) jąder co może z kolei doprowadzić nawet do bezpłodności. Podczas kuracji z silnie blokującymi środkami jądra zazwyczaj przestają pracować między czwartym a piątym tygodniem (można to odczuć) dlatego też warto właśnie wtedy zastosować HCG i powtórzyć po takim samym okresie. Zazwyczaj stosuje się trzy zastrzyki 2000iu co 3dni, jest to wystarczające. Dobrym rozwiązaniem jest także stosowanie go na 2-3tyg przed zakończeniem cyklu. Środek ten bardzo szybko staje się aktywny - już po kilku godzinach stymuluje jądra do pracy a ogólny czas działania (stymulacji jąder) to okres do 5dni przy jednej injekcji. Zazwyczaj można zaobserwować 200-300% zwiększenie poziomu wytwarzania naturalnego testosteronu. Może to powodować skutki uboczne podobne do tych, które występują przy podawaniu testosteronu i związane są z jego aromatyzacją a więc ginekomastia, obrzęki, podwyższone ciśnienie krwi - dlatego też warto razem z HCG używać antyestrogenu. Można także doświadczyć częstych erekcji, podwyższonego popędu seksualnego oraz huśtawki nastrojów a nawet nudności i wymioty. W dużych dawkach może spowodować trądzik.

HCG występuje w postaci proszku, który należy wymieszać ze sterylna wodą. Proszek jest wrażliwy na zmiany temperatury, stąd też nie powinien być wystawiany na bezpośrednie nagrzanie. Po wymieszaniu, powinien być trzymany w lodówce i zużyty w ciągu kolejnych kilku tygodni. Jako, że jest na bazie wody można używać mniejszych igieł - 4/5mm.


MASTERON


Czas aktywnego działania: do 2-3 dni
Przeciętne dawki: 50-100mg co drugi dzień
Przeznaczenie: definicja, twardość, użylenie
Działanie: (propionat) odczuwalne od około 10tego dnia
Długość dawkowania: 3-6 tygodni
Wykrywalność: do 2 miesięcy
Właściwości: umiarkowanie anaboliczny, wysoko androgenny, pochodna DHT, aromatyzacji brak, właściwości antyestrogenne, toksyczność umiarkowana
Blokowanie układu HPTA: umiarkowane
Odblokowanie: 5dni po ostatniej injekcji


Masteron jest mocno androgennym środkiem, który jest syntetyczną pochodną DHT. Przynosi znakomite rezultaty przy niskim poziomie tłuszczu - dramatycznie polepsza kształt oraz twardość tkanki mięśniowej przez co jest jednym z najbardziej porządanych środków w przygotowaniach do zawodów. Nawiązując do dostępnej literatury, masteron działa antykatabolicznie oraz antyestrogenowo - spowodowane jest to jego zdolnością do łączenia się z receptorami aromatazy - hamuje enzym w jego własnym receptorze. Nie jest to środek powodujący duży przyrost masy mięśniowej jednak dzięki swojej unikalnej właściwości wiązania SHGB i albuminy każdy inny SAA podany z masteronem jest w formie niezwiązanej przez co staje się dużo bardziej aktywny. Jest to przykład wspólnego synergistycznego działania, co skutkuje zwiększoną efektywnością niższych dawek i osiągnięciem lepszego rezultatu. Masteron jest szczególnie efektywny przy stosowaniu z takimi sterydami jak Winstrol, Parabolan, Primobolan, Oxandrolon jak również Testosteron propionate. Niestety jak każda postać DHT może powodować wypadanie włosów, przerost prostaty oraz trądzik u osób mających do tego skłonności.


METANABOL


Czas aktywnego działania: do 6h
Przeciętne dawki: 15-30 mg dziennie (dawka dzielona)
Przeznaczenie: masa, siła, znakomity kickstarter
Działanie: efekty zauważalne już w 5tym dniu, szczyt w 2gim tygodniu
Długość dawkowania: 4-6 tygodni
Wykrywalność: do 5 tygodni
Właściwości: silnie anaboliczny, silnie androgenny, silna aromatyzacja, toksyczny szczególnie w wysokich dawkach
Blokowanie układu HPTA: umiarkowanie niskie, zależne od dawki
Odblokowanie: 12h po ostatniej tabletce


Metanabol jest najpopularniejszym sterydem stosowanym w naszym kraju. Jest to środek typowo budujący masę mięśniową - działa szybko i skutecznie. Posiada on znakomite właściwości jednak również dość dużo skutków ubocznych. Przede wszystkim poprawia bilans azotowy, zwiększa wydzielanie silnego czynnika wzrostu IGF-1 oraz obniża poziom hormonu katabolicznego - kortyzolu co sprawia, że jest znakomitym anabolikiem o silnych właściwościach antykatabolicznych. Ciekawą właściwością metanabolu jest zwiększanie wydzielania dopaminy co może wiązać się z dobrym samopoczuciem podczas stosowania tego środka. Jest on znakomitym tzw 'kickstarterem' - używany na początku wraz z długoestrowymi środkami w celu przyspieszenia efektywnego czasu kuracji. Niestety bardzo łatwo aromatyzuje do estrogenu co niesie za sobą szereg skutków ubocznych - dużą retencję wody, obrzęki, podwyższone ciśnienie i przyspieszoną pracę serca lub nawet możliwy przerost jego lewej komory oraz możliwą ginekomastię. Większości tych skutków można zapobiec blokując receptory estrogenowe nolvadexem. Niestety dochodzą jeszcze do tego także skutki wywołane konwersją do DHT - trądzik, wypadanie włosów oraz możliwe zwiększenie ryzyka raka prostaty - w tym wypadku warto się zabezpieczyć finasterydem. Pomimo tak wielu skutków ubocznych metanabol cieszy się jednak dobrą opinią gdyż na prawdę jest bardzo efektywny szczególnie w połączeniu z wysoko anabolicznym deca durabolinem i/lub testosteronem. Działanie anaboliczne metanabolu ujawnia się po 2-3 dniach a max osiąga około drugiego tygodnia i utrzymuje się przez kilka tygodni. Nie należy stosować go dłużej niż 6tyg gdyż jest hepatoksyczny oraz staje się nieefektywny po tym czasie. Przeciętne skuteczne dawki to 15-30mg. Wyższe dawki wydają się zupełnie bezsensowne i mogą powodować nieodwracalne uszkodzenia niektórych organów wewnętrznych (np. wątroby, trzustki, nerek), a także inne niebezpieczne następstwa. Przy wszelkich niepokojących objawach np. zmniejszeniu masy ciała, zażółceniu skóry, osłabieniu lub objawach podobnych jak w czasie przeziębienia nudnościach, wymiotach powinno się przerwać cykl i udać do lekarza.

Ponieważ okres aktywnego półtrwania metanabolu to około 4h należy dawkę dzienną podzielić aby zapewnić w miarę trwałe stężenie leku w surowicy. Dawka 10mg co 4h wydaje się najbardziej odpowiednia. Lek najlepiej brać razem lub bezpośrednio po posiłku. Jest to środek toksyczny więc warto na cyklu zaopatrzyć się w leki osłonowe wątrobę (sylimaryna) i żołądek (lakcid).

Diploid

  • Gość
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #2 dnia: Listopada 23, 2019, 05:08:19 am »
Boże, jakie głupoty!
Antek straszny zabójca, łączy się z receptorem progesteronowym, a działa jak estrogen?!
Lakcid na żołądek, a sylimarol osłania wątrobę?
Chyba przed Armią Czerwoną osłoni...

Dalej nie czytałem, bo mi oczy pękły.
Po co pisać takie pierdy rodem z "Pani Domu Dla Koksiarzy"?

Offline Pan Koksik

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Wiadomości: 1223
  • Karma: +41/-21
    • Zobacz profil
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #3 dnia: Listopada 23, 2019, 08:44:02 am »
 
Boże, jakie głupoty!
Antek straszny zabójca, łączy się z receptorem progesteronowym, a działa jak estrogen?!
Lakcid na żołądek, a sylimarol osłania wątrobę?
Chyba przed Armią Czerwoną osłoni...

Dalej nie czytałem, bo mi oczy pękły.
Po co pisać takie pierdy rodem z "Pani Domu Dla Koksiarzy"?

Lakcid najlepiej intima. Inny  nie działa.

Sylimarol tylko w formie leku. Tylko. Waleriana już jest, czas na sylimarol  8)

Diploid

  • Gość
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #4 dnia: Listopada 23, 2019, 01:28:26 pm »
A ja myślałem, że tylko wyciąg z miłorzębu jest w Polsce zarejestrowany jako lek...

Zupełnie jednak mi nie o to chodziło.
Jak Lakcid może być "na żołądek", skoro to właśnie kontakt z kwasem solnym jest największym problemem dla bakterii probiotycznych.
To już bardziej Lakcid jest "na jelita".

To samo z "osłonkami na wątrobę", jak ktoś wierzy, że istnieje substancja, która zmniejsza toksyczne działanie siedemnastek alfa na hepatocyt, to nie ma pojęcia o fizjologii i biochemii.
Żadnego.

Offline Pan Koksik

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • Wiadomości: 1223
  • Karma: +41/-21
    • Zobacz profil
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #5 dnia: Listopada 23, 2019, 02:38:41 pm »
Akurat szydera z mojej strony, ale akurat bakterie kwasu mlekowego są dosyć odporne na hcl, pomyśl jaką część populacji w jelitach zajmują, więc jakoś tam się muszą dostawać też 😁 Poza tym większość probiotyków jest aktualnie w dojelitówkach.

Diploid

  • Gość
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #6 dnia: Listopada 23, 2019, 02:50:59 pm »
Nie załapałem ironii. :)

Przetrwać kontakt, a bytować i kwitnąć, to dwie różne sprawy.

Ja rozumiem, że czasem trzeba na Forum wrzucić coś interesującego, bo mały ruch tutaj, ale takie opisy sprzed 20 lat pełne broscience nie pomagają. 8)

Offline sportacademy

  • Administrator
  • Sr. Member
  • *****
  • Wiadomości: 468
  • Karma: +7/-3
    • Zobacz profil
Odp: Doping i wszystko o nim.
« Odpowiedź #7 dnia: Listopada 27, 2019, 12:51:20 am »
NANDORLONE DECANOATE


Czas aktywnego działania: do 14-16 dni
Przeciętne dawki: 200-400mg co 7dni
Przeznaczenie: sucha masa mięśniowa
Działanie: (dekanian) odczuwalne od 4tego tygodnia, solidne przyrosty od 6tego tygodnia
Długość dawkowania: 8-10 tygodni
Wykrywalność: do 18 miesięcy
Właściwości: silnie anaboliczny, umiarkowanie androgenny, aromatyzacja zależna od dawki (do słabszego norestrogenu i nor-dht), nietoksyczny
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne, szczególnie w wysokich dawkach
Odblokowanie: prawidłowo 21dni po ostatniej injekcji


Deca Durabolin jest silnie anaboliczną i umiarkowanie androgenną formą nortestosteronu. Jest to jeden z najbardziej bezpiecznych środków stosowanych w kulturystyce w celu zwiększania masy mięśniowej i siły. Mechanizm jego działania to przede wszystkim poprawa bilansu azotowego - zwiększenie zapasu nitrogenu. Nitrogen w wiążącej formie jest częścią protein. Pozytywna równowaga nitrogenu jest bezpośrednim impulsem do wzrostu komórek mięśniowych gdyż asymilują one większa porcję protein niż zwykle. Kolejną znakomitą właściwością nandrolonu jest zdolność zmniejszenia poziomu hormonu katabolicznego - kortyzolu/kortyzonu poprzez blokowanie receptorów kortyzolowych - efektem są silne właściwości antykataboliczne nawet podczas diet niskolakalorycznych oraz magazynowanie większej ilości wody w tkance łącznej co może wpływać na ustąpienie bólów w stawach. Jest to przede wszystkim przeznaczone dla tych, którzy cierpią na bóle w ramionach, barkach łokciach i kolanach. Nandrolon wpływa również dodatnio na przemianę wapnia i zwiększa masę kości przez co często jest wykorzystywany w medycynie w terapii przeciw osteoporozie. W praktyce daje on dobre przyrosty masy mięśniowej i siły już przy 3mg na każdy kilogram masy ciała. Retencja wody występuje przy większych dawkach choć nie jest tak silna jak w przypadku testosteronu gdyż nandrolon aromatyzuje (w około 20%) do mniej aktywnego norestrogenu. Podobnie jest z konwertowaniem do DHT - w przypadku nandrolonu konwertuje on do NORDHT, ktory nie jest tak silny jak jego testosteronowy odpowiednik dzięki czemu efekty uboczne ze strony DHT są mniejsze - rzadko kiedy występuje trądzik oraz wypadanie włosów. Deca durabolin jest dobrym sterydem bazowym podczas zwiększenia masy mięsniowej - może być łączony z wieloma innymi sterydami anabolicznymi. Przeważnie kulturyści łączą go z testosteronem oraz dianabolem - połączenie niesamowicie skuteczne. W cyklach redukcyjnych znakomicie sie natomiast uzupełnia z winstrolem i propionatem testosteronu. Mimo, że skutki uboczne przy stosowaniu dawki do 400 mg na tydzień są rzadkie, niektóre efekty uboczne mogą jednak wystąpić. Najczęstszym problemem jest przede wszystkim podwyższone ciśnienie krwi. Ponieważ deka durabolin powoduje wydłużenie czasu krzepnięcia krwi mogą pojawić się problemy z krzepnięciem krwi po skaleczeniach oraz niekontrolowany wyciek krwi z nosa. Niektórzy mogą także doświadczyć bóli głowy oraz spadek libido a nawet tzw efekt 'deca dick' czyli brak stymulacji seksualnej i wzwodu, szczególnie wtedy gdy do kuracji nie został włączony testosteron. Nie należy łączyć nandrolonu z trenbolonem gdyż połączenie to może spowodować ginekomastię (efekt progesteronu). Należy również mieć na uwadze iż metabolity nandrolonu mogą być wykryte nawet po 12 do 18 miesięcy po skończeniu kuracji.



NANDROLON PHENYOPROPIONATE / SUPERANABOLON


Czas aktywnego działania: 3-5 dni
Przeciętne dawki: 50-100mg co drugi/trzeci dzień
Przeznaczenie: sucha masa mięśniowa
Działanie: (phenylpropionat) odczuwalne od 2giego tygodnia, solidne przyrosty od 4tego tygodnia
Długość dawkowania: 5-8 tygodni
Wykrywalność: do 12 miesięcy
Właściwości: silnie anaboliczny, nisko androgenny, niska aromatyzacja (do słabszego norestrogenu i nor-dht), nietoksyczny
Blokowanie układu HPTA: umiarkowanie silne, zależne od dawek
Odblokowanie: 4-5dni po ostatniej injekcji


Jest to krótkoestrowy nandrolon, który charakteryzuje się podobnie jak inne nandrolony wysokim indeksem anabolicznym przy jednoczesnym niskim indekcie androgennym. Jest to obok deca durabolinu jeden z najbardziej bezpiecznych środków injekcyjnych stosowanych w kulturystyce w celu zwiększania masy mięśniowej i siły. Co ważne jest to środek na prawde bardzo rzadko podrabiany. Mechanizm jego działania jest podobny do wyżej opisywanego dekanianu. W praktyce daje on dobre przyrosty masy mięśniowej i siły już przy 3mg na każdy kilogram masy ciała. Jako, że jest to środek krótkoestrowy, aromatyzuje on w mniejszym stopniu a zatem retencja wody jest mniejsza niż w przypadku nandrolonu. Można ją zauważyć zazwyczaj jedynie przy większych dawkach choć nie jest tak silna jak w przypadku testosteronu gdyż nandrolon aromatyzuje (w około 20%) do mniej aktywnego norestrogenu. Podobnie jest z konwertowaniem do DHT - w przypadku nandrolonu konwertuje on do NORDHT, ktory nie jest tak silny jak jego testosteronowy odpowiednik dzięki czemu efekty uboczne ze strony DHT są mniejsze - rzadko kiedy występuje trądzik oraz wypadanie włosów. Kolejną przewagą superanabolonu nad deca durabolinem jest fakt, iż długość cyklu nie musi być długa - już w 5-6tyg można zyskać dobre przyrosty szczególnie gdy łączony jest z innymi SAA. Przeważnie kulturyści łączą go z propionatem testosteronu oraz dianabolem - połączenie niesamowicie skuteczne na mase. W cyklach redukcyjnych znakomicie sie natomiast uzupełnia z winstrolem. Mimo, że skutki uboczne przy stosowaniu racjonalnej dawki są rzadkie, niektóre efekty uboczne mogą jednak wystąpić. Najczęstszym problemem jest przede wszystkim podwyższone ciśnienie krwi. Ponieważ nandrolon powoduje wydłużenie czasu krzepnięcia krwi mogą pojawić się problemy z krzepnięciem krwi po skaleczeniach oraz niekontrolowany wyciek krwi z nosa. Niektórzy mogą także doświadczyć bóli głowy oraz spadek libido. Nie należy łączyć go z trenbolonem gdyż połączenie to może spowodować ginekomastię (efekt progesteronu). Należy również mieć na uwadze iż metabolity nandrolonu mogą być wykryte nawet po 12 do 18 miesięcy po skończeniu kuracji.



Oxandrolon


Czas aktywnego działania: do 8-12h
Przeciętne dawki: 20-50mg dziennie (dawka dzielona)
Przeznaczenie: siła, rzeźba, definicja
Działanie: efekty można zauważać od 2giego tygodnia (zależne od dawek)
Długość dawkowania: 4-6 tygodni
Wykrywalność: do 3 tygodni
Właściwości: bardzo silnie anaboliczny nisko androgenny, brak aromatyzacji, niska toksyczność
Blokowanie układu HPTA: bardzo niskie
Odblokowanie: 24h po ostatniej tabletce


Oxandrolon jest prawdopodobnie sterydem o najlepszym stosunku anaboliczo/adrogennym. Oznacza to, ze jest bardzo silnie anabolicznie i minimalnie androgenny. Pod względem struktury chemicznej jest podobny do metylotestosteronu jednak swoją charakterystyką znacznie odbiega od tego środka. Jest to prawdobnie najbezpieczniejszy dostępny na rynku steryd. Posiada unikalną zdolność do stymulacji syntezy fosfokreatyny w komórkach mięśniowych, co przyspiesza regenerację oraz wzrost ATP. Przyspiesza również proces syntezy bialka. W różnych opracowaniach dotyczących oxandrolonu pojawia się opinia, że sam oxandrolon pomimo swych bardzo silnych właściwości anabolicznych nie jest dobrym sterydem do budowania masy mięśniowej jednak udowodniono, że wzmaga i przyspiesza efekt działania wielu innych sterydów - działa synergistycznie. Powoduje silnie odczuwalny przyrost siły oraz dziala znakomicie kosmetycznie - wzrost twardości mięśnia przy braku aromatyzacji wyglada doskonale przy niskim poziomie tkanki tluszczowej - nawet przy wysokich dawkach retencja wody jest niezauważalna, a ginekomastia nie pojawia się w ogóle. Ma to duże znaczenie dla przedstawicieli tych sportów, w których zawodnik nie może pozwolić sobie na zwiększenie wagi ciała a zależy mu na przyroście siły. W kulturystyce w celu osiągnięcia znacznego przyrostu masy mięśniowej jest przyjmowany jednocześnie z anabolikami o silniej wyrażonych właściwościach androgennych: estrami testosteronu, metanabolem czy trenbolonem lub anadrolem. Przy diecie redukcyjnej można zauważyć szybsze spalanie tkanki tłuszczowej (szczególnie wraz z clenbuterolem - działają synergistycznie) zatem ma wszechstronne zastosowanie. Stosowany może być nawet przez kulturystów, którzy mają podwyższone spoczynkowe ciśnienie krwi. Wielu wykorzystuje go podczas przygotowań do zawodów - łącząc go z halotestinem czy trenbolonem i winstrolem można osiągnąć rewelacyjną definicję.

W medycynie oxandrolon znalazł zastosowanie przede wszystkim w leczeniu zespołu utraty beztłuszczowej masy ciała u chorych na AIDS, a także u chorych po ciężkich urazach, którzy przeszli wyczerpującą fazę kataboliczną i są na etapie odbudowy straconej masy ciała, także u chorych po oparzeniach, po ciężkich zabiegach chirurgicznych, po lub w trakcie przewlekłych lub ostrych chorób zakaźnych, które łączą się z ujemnym bilansem azotowym, u chorych po chemioterapii i po leczeniu kortykosterydami oraz w celu zapobiegania osteoporozie u kobiet. Co bardzo istotne - niskie właściwości androgenne nie powodują zamykania nasad kości u osób, u których trwa jeszcze proces wzrostu. Oxandrolone nie powoduje również istotnego zaburzenia pracy układu podwzgórze - przysadka - jądra. Warto także wspomnieć, że Oxandrolon jako związek nietoksyczny nawet w dużych dawkach terapeutycznych, stosowany nawet przez długi okres czasu, jest wykorzystywany do leczenia chorych z poalkoholowym uszkodzeniem wątroby, a także w marskości wątroby. Wynika, że to środek na wszystko.

PRIMOBOLAN / METHENOLONE ENANTHANTE


Substancja aktywna: Enantan metenolonu
Okres aktywnego półtrwania: 10 - 14 dni
Klasyfikacja: Steryd anaboliczno- androgenny (iniekcyjny)
Dawkowanie: Mężczyźni 200 - 400mg / tydzień, kobiety 50 - 100mg / tydzień
Trądzik: Tylko w większych dawkach
Retencja wody: Niska
Podwyższone ciśnienie krwi: Rzadko
Hepatotoksyczność: Niska
Aromatyzacja:Nie
Konwersja do DHT: Nie
Blokowanie HPTA: Tak


Primobolan Depot jest iniekcyjną formą metenolonu. Jest to dokładnie ten sam związek, który wchodzi w skład Primobolanu w tabletkach (acetat metenolonu). Oba leki produkowane są przez koncern Schering. Wersja iniekcyjna, w formie enantanu, zapewnia wolne i równomierne działanie środka. Okres działania i poziom stężenia będzie w miarę podbny do Testosteronu enantanu, pozostając podwyższony do 2 tygodni. Metenolon jest sterydem o długotrwałym działaniu, praktycznie bez właściwości androgennych. Działanie anaboliczne uważane jest za nieco słabsze niż popularny Deca-Durabolin. Dlatego Primobolan najczęściej stosuje się w okresie pracy nad definicją przed zawodami, kiedy zwiększanie masy mięśniowej nie jest najważniejszym celem. Niektórzy kulturyści łączą go jednak ze środkami zwiększającymi masę mięśniową - z Dianabolem, Anadrolem czy Testosteronem. Przeważnie jednak w celu obniżenia wymaganej dawki androgenów, minimalizując ryzyko skutków ubocznych. Rozważając wybór pomiędzy Depotem a tabletkami lepiej wybrać to pierwsze, jest zdecydowanie efektywniejsze w porównaniu z kosztami kuracji.

Primobolan w ogóle nie konwertuje do estrogenów, dlatego nie wykazuje typowych dla nich skutków ubocznych. Nawet bardzo na nie podatni użytkownicy nie powinni się o nie martwić. Masa mięśniowa zdobywana na Primobolanie jest zawsze wysokiej jakości, bez zbędnej retencji wody. Rzadko ponadto występuje podwyższone ciśnienie krwi, związane m.in. właśnie z estrogenami i retencją. Umiarkowane dawki rzędu 100 - 200mg tygodniowo nie powinny zaburzać czynności osi podwzgórze ?przysadka - jądra, w stopniu w jakim robią to iniekcyjne nandrolony czy testosterony. Większe dawki mogą jednak powodować takie zjawisko, dlatego odpowiednie zabiegi po zakończeniu kuracji będą niezbędne.

Primobolan jest generalnie środkiem bardzo łagodnym, nie powodującym wyraźnych skutków ubocznych. Mogą wystąpić pewne androgenne skutki uboczne, jednak tylko przy znacznie zwiększonych dawkach. Środek ten jest najpopularniejszym chyba sterydem wśród kobiet, oferującym zadowalające rezultaty bez zbędnych skutków ubocznych. Kobiety jednak powinny zdecydować się raczej na tabletki. Szybciej działający estr acetat umożliwia skuteczniejsze kontrolowanie stężenia środka we krwi, w razie problemów po odstawieniu stężenie szybko opada. Primoloban postrzegany jest jako najłagodniejszy steryd dostępny na rynku, świetny dla początkujących, starszych i wrażliwych użytkowników. Standardowa, efektywna dawka wynosi 100 - 200mg tygodniowo. W medycynie środek stosuje się nawet przez długi czas. Większość mężczyzn dobrze reaguje na dawki 200mg, jednak stosujący go przez dłuższy czas muszą przyjmować nieco więcej. Kulturyści często dochodzą do dawek sięgających 600 - 800mg tygodniowo, co jest dla nich dosyć korzystne. Tak wysokie dawki mogą już przyczynić się do wystąpienia skutków ubocznych, jednak z reguły są one dosyć łagodne.

Primobolanu praktycznie nigdy nie stosuje się samego. Większość kulturystów łączy go z innymi sterydami w celu nasilenia efektu anabolicznego. W okresach pracy nad definicją stosują stacki z niearomatyzującymi androgenami, takimi jak Halotestin lub Trenbolon. Sprzyja to uzyskaniu wysokiej jakościowo, bardzo "twardej", definicji. Inna opcja zakłada połączenie Primobolanu z Winstrolem, lub innym sterydem o silnych właściwościach anabolicznych. Połączenie takie powoduje także poprawę definicji oraz minimalne zwiększenie masy mięśniowej, przy relatywnie niskich skutkach ubocznych. Jeśli na celu mamy zwiększenie masy mięśniowej dołączamy Testosteron/Dianabol/Anadrol. W takim przypadku narażeni jesteśmy jednak na aromatyzację i wiążące się z nią skutki uboczne. Obecność jednak Primobolanu obniża wymaganą dawkę androgenu, minimalizując ten efekt.

Kobiety odnoszą bardzo dobre rezultaty przy niskich dawkach rzędu 50 - 100mg tygodniowo. Jak wspomniano wcześniej powinny raczej sięgać po tabletki. Często przyjmują Primoblan w połączeniu z Winstrolem lub Oxandolonem, zwiększając działanie anaboliczne kuracji. Należy wtedy dokładnie kontrolować androgenne skutki uboczne. Podobnie jak u mężczyzn, łączenie Primobolanu z innymi SAA nie wymaga dawek równych stosowanego samego Pimobolanu. Szczególnie korzystna sprawa dla osób podatnych na skutki uboczne sterydów. Początkującym z Primobolanem kobietom zaleca się formy tabletek, ewentualnie później iniekcyjne.



PROVIRON


Czas aktywnego działania: około 12h
Przeciętne dawki: 50-150mg dziennie
Długość dawkowania: do 3miesięcy
Przeznaczenie: blokada aromatyzacji do estrogenu, poprawa libido
Właściwości: androgen, inhibitor aromatazy, toksyczność niska


Proviron jest czysto androgennym sterydem bez wyraźnych właściwości anabolicznych. Lek ten jest używany jako antyestrogen, który zapobiega aromatyzacji do estrogenów. W przeciwieństwie do nolvadexu (który jedynie zapobiega łączeniu się estrogenów z receptorami), proviron zapobiega tworzeniu się estrogenów poprzez blokade enzymów aromatazy. Skutkuje to w minimalizacji retencji wody (tym samym obrzęków), zmniejsza ryzyko ginekomastii oraz odkładania tłuszczu. Unikalną własnością provironu jest jego zdolność do wiązania białka SHBG. Dzięki temu podane wraz z nim SAA są w stanie wolnym/niezwiązanym. Skutkuje to wyższą aktywnością androgenów i anabolików przy jednoczesnej niższej ich podaży. Proviron nie hamuje wydzielania gonadotropin i nie hamuje spermatogenezy. W medycynie wykorzystuje się go w celu zwiększenia produkcji spermy i wyeliminowania zaburzeń seksualnych u mężczyzn. Poprawia on znacznie samopoczucie oraz libido. Niektórzy zauważyli utwardzenie sylwetki jednak jest to kontrowersyjne. Efektem ubocznym zażywania provironu są częste i czasami bolesne erekcje. Można go stosować bez większego ryzyka podczas cyklu nawet przez kilka miesięcy - jest dobrze tolerowany przez wątrobę, więc stosując zalecane dawki nie mogą wystąpić z nią żadne problemy. Podany doustnie wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie w surowicy osiąga po 3h. Całościową dawkę warto rozłożyć w ciągu dnia.



SALBUTAMOL


Czas aktywnego działania: do 4h
Przeciętne dawki: 16-32mg dziennie
Przeznaczenie: spalacz tłuszczu, antykatabolik
Długość dawkowania: do 6 tygodni
Właściwości: termogenik - stymulator beta receptorów, bloker receptorów kortyzolowych


Salbutamol podobnie jak clenbuterol jest silnym środkiem antykatabolicznym/termogenicznym, który zaliczany jest do grupy beta-2-sympatykomimetyków (agoniści beta receptorów). Nie wysyca on tak silnie receptorów jak clenbuterol przez co może być brany przez dłuższy okres czasu dochodzący nawet do 6tyg. Jego działanie opiera się na stymulacji beta receptorów co skutkuje podniesioną termogenezą ciała (duża część kalorii jest przeznaczana na utrzymanie podwyższonej ciepłoty ciała) dzięki czemu ma znakomite właściwości spalające tkankę tłuszczową. Dodatkowo powstrzymuje niszczący wpływ kortyzolu/kortyzonu na tkankę mięśniową oraz zwiększa syntezę białka co skutkuje silnym efektem antykatabolicznym nawet podczas redukcji kalorii. Co ciekawe badania wykazały, że zwiększa poziom T3 co może nieść za sobą bardzo dobre właściwości nasilające katabolizm tkanki tłuszczowej.W połączeniu ze sterydami działa synergistycznie. Jest często stosowany w cyklach redukcyjnych razem z propionatem testosteronu oraz winstrolem. Podczas stosowania salbutamolu niektórzy mogą doświadczyć przyrostów beztłuszczowej masy ciała oraz siły, szczególnie w powiązaniu z kreatyną, której jest dobrym transporterem. Z racji swojego krótkiego okresu półtrwania należy dzienną dawkę rozłożyć i brać najlepiej co 4-5h gdyż takie jest jego aktywne działanie. Należy zaczynać od dawki 16mg i co 5dni zwiększać o 4mg aż dojdzie się do 32mg. Do najczęstszych skutków ubocznych należy zaliczyć drżenie rąk, nadmierną potliwość, bóle głowy, podniesione ciśnienie krwi, zwiększone tempo uderzeń serca oraz skurcze mięśni i bezsenność jednak nie są one tak silne jak w przypadku clenbuterolu. Mogą również wystąpić zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty), zwłaszcza po dużych dawkach leku. Można zminimalizować te skutki spożywając duże dawki magnezu, tauryny oraz uzupełniając potas. Dobrym rozwiązaniem są termogeniki.


T3 / HORMON TARCZYCY


Czas aktywnego działania: około 10h
Przeciętne dawki: 25-150mcg dziennie
Przeznaczenie: przyspieszenie tempa metabolizmu, utrata masy
Długość dawkowania: do 4 tygodni
Właściwości: syntetyczny hormon tarczycy, mocne tłumienie pracy tarczycy, efekt termogeniczny


Cytomel jest syntetyczna forma produkowanego przez tarczycę metabolicznego hormonu T3. Hormon ten odpowiada za przemianę materii - węglowodanów, tłuszczy oraz białek i wyznacza tempo metabolizmu. Im poziom jest wyższy tym tempo metabolizmu jest większe co oznacza szybsze metabolizowanie składników odżywczych. Ze względu na swoje właściwości, środek ten przede wszystkim znajduje zastosowanie w cyklach redukcyjnych. Poprzez podniesienie metabolizmu, nasiloną lipolizę i efekt termogenny cytomel jest jednym z najskuteczniejszych spalaczy tłuszczu. Wykorzystywany jest zazwyczaj tylko przez zawodowców przygotowujących się do zawodów, gdyż stosowanie wymaga stałej kontroli lekarskiej. Dzięki cytomelowi mogą oni zejść do bardzo niskiego poziomu tłuszczu bez rygorystycznej diety. Znakomitą właściwością cytomelu jest uwrażliwianie receptorów zarówno beta jak i androgenicznych. Oznacza to, iż zwiększa on aktywność a tym samym skuteczność SAA stosowanych równolegle z nim. Wielu wykorzystuje ten środek nawet w cyklach masowych w celu minimalizacji odkładania tłuszczu przy bardzo kalorycznej diecie oraz w celu zwiększenia syntezy białka. Należy jednak pamiętać, iż zwiększa on metabolizm wszystkich składników odżywczych, w tym białek, zatem w celu uniknięcia katabolizmu mięśni należy maxymalnie zwiększyć ich podaż. Kulturyści stosują ten środek zazwyczaj z silnymi antykatabolikami takimi jak clenbuterol/salbutamol oraz sterydami (testosteron propionat, winstrol, trenbolone). Odnośnie dawkowania - powinno być bardzo ostrożne ponieważ cytomel jest bardzo silnym i wysoko skutecznym hormonem tarczycy. Należy zaczynać od małych dawek, zwiększając je sukcesywnie co kilka dni aż dojdzie się do 75-100mcg. Większość zaczyna od 25mcg dziennie poczym zwiększa dawkę po około 5dniach. Dawka wyższa jak 100mcg na dzień jest zazwyczaj zbyt duża gdyż wprowadza w nasilony katabolizm. Bardzo ważne jest również stopniowe zejście dochodząc nawet do 12.5mcg. Dawke dzienną warto rozłożyć i brać co kilka godzin. Nie należy przekraczać 4-6tyg gdyż może to skończyć się niewydolnością tarczycy a ta musi już być leczona do końca życia. Przed kuracją należy upewnić się iż nie ma się nadczynności tarczycy - w takim przypadku stosowanie cytomelu jest bardzo niebezpieczne. Co ciekawe u niektórych osób po kuracji cytomelem zauważono trwały wzrost poziomu T3 nawet do 130%. Lek ten pomimo swoich rewelacyjnych zalet ma bardzo dużo skutków ubocznych. Mogą często wystąpić palpitacje serca, drżenie, nieregularne bicie serca, płytkość oddechu, ucisk serca, niepokoje, nadmierne pocenie się, biegunka, utrata masy, psychiczne zaburzenia.



TAMOXIFEN / NOLVADEX


Czas aktywnego działania: do 24h
Przeciętne dawki: 10-40mg dziennie
Przeznaczenie: antyestrogen, odblokowanie układu HPTA
Właściwości: silny antyestrogen, stymulator gonadotropin, toksyczność niska


Tamoxifen jest antagonistą estrogenu. Poprzez blokadę receptorów estrogenowych zapobiega negatywnym skutkom podwyższonego ich poziomu, który jest przyczyną feminizujących efektów ubocznych takich jak ginekomastia, odkładanie tłuszczu, bolące obrzęki oraz nadmierna retencja wody. Jako, że jest on ściśle selektywny (działa kierunkowo na receptory estrogenowe) ma więc zastosowanie głównie tylko w cyklach, w których użyto aromatyzujących środków - im silniejsza aromatyzacja (konwersja do estrogenów) tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych skutków ubocznych. Zastosowanie tego leku jest wysoce indywidualne, zależne od użytych SAA, ich dawek oraz ogólnej wrażliwości na estrogen. Należy wiedzieć, iż nolvadex nie obniża produkcji estrogenów (nie blokuje aromatyzacji), lecz tylko blokuje receptory estrogenowe dlatego też nagłe zaprzestanie stosowania nolvadexu może spowodować podwyższenie poziomu estrogenu do gigantycznego stopnia i spowodować feminizację ciała. Przeciętne zabezpieczające dawki to 10-20mg dziennie stosowane od drugiego tygodnia do końca cyklu. Nie jest to jednak lek konieczny - jeżeli nie występują w/w skutki uboczne nie istnieje potrzeba jego stosowania należy jednak zawsze go mieć pod ręką by uniknąć możliwej ginekomastii, która objawia się swędzeniem/pieczeniem/powiększeniem sutków - w takim wypadku należy jak najszybciej zastosować dawkę 40mg aż do momentu ustąpienia objawów a następnie do końca cyklu stosować nolvadex w dawce 10-20mg. Nie można jednak wyeliminować estrogenu całkowicie gdyż jest on niezbędny do prawidłowego działania SAA. Bez niego SAA nie osiągną swojej maksymalnej mocy i mogą przynieść niezadawalające efekty (nolvadex ma zdolności obniżania IGF-1 co może wpływać na przyrosty). Oprócz swoich właściwości antyestrogenowych nolvadex działa również wprost na podwzgórze stymulując wydzielanie gonadotropin co skutkuje stymulacją jąder do produkcji endogennego testosteronu. Może on zatem być równie dobrze stosowany w celu 'odblokowania'. Warto połączyć go z clomidem czego rezultatem w większości przypadków jest normalny (lub wyższy) poziom produkcji androgenów oraz libido. Nolvadex jako taki nie posiada skutków ubocznych lub występują bardzo rzadko. Mogą się zdarzyć wymioty lub nudności, huśtawki nastroju.



TESTOSTERON CYPIONATE


Czas aktywnego działania: 5-7 dni
Przeciętne dawki: 200-500mg co szósty dzień
Przeznaczenie: masa, siła
Działanie: solidne przyrosty od 3ciego tygodnia
Długość dawkowania: 8-12 tygodni
Wykrywalność: do 3 miesięcy
Właściwości: wysoko anaboliczny silnie androgenny, silna aromatyzacja do estrogenu oraz wysokie konwertowanie do DHT, toksyczność niska
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne
Odblokowanie: 2tyg po ostatniej injekcji


Testosteron cypionate to kolejna długoestrowa forma testosteronu. Posiada on trochę dłuższy estr od enanthatu przez co może mieć skłonności do większej aromatyzacji i retencji wody. Różnica jest jednak nieznaczna. Na zachodzie jest to podstawowy środek używany w cyklach masowych. Daje bardzo duże przyrosty masy i siły, które poza naturalnymi własnościami wiążą się z jego skłonnościami do magazynowania wody w tkance mięśniowej. Skłonność ta wynika z jego silnej aromatyzacji do estrogenu. Cypionate posiada wszystkie właściwości testosteronu, o których można przeczytać niżej. Jako, że forma ta charakteryzuje się tym, iż kumuluje się w organiźmie - skutki uboczne mogą być nasilone wraz ze zwiększaniem dawki. Lek ten powoli osiąga stałe stężenie a jego kumulacje można zauważyć od 3ciego tygodnia jeżeli przyjmowany jest co 6dni bo tak właśnie powinien z racji swego okresu aktywnego półtrwania. Znakomicie działa w połączeniu z wysoce anabolicznymi środkami takimi jak deca durabolin czy metanabol.



TESTOSTERON ENANTHANTE


Czas aktywnego działania: 5-7 dni
Przeciętne dawki: 200-500mg co piąty dzień
Przeznaczenie: masa, siła
Działanie: solidne przyrosty od 3ciego tygodnia
Długość dawkowania: 8-12 tygodni
Wykrywalność: do 3 miesięcy
Właściwości: wysoko anaboliczny silnie androgenny, silna aromatyzacja do estrogenu oraz wysokie konwertowanie do DHT, toksyczność niska
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne
Odblokowanie: 2tyg po ostatniej injekcji


Testosteron enanthate to podstawowy środek używany w cyklach masowych. Daje bardzo duże przyrosty masy i siły, które poza naturalnymi własnościami wiążą się z jego skłonnościami do magazynowania wody w tkance mięśniowej. Skłonność ta wynika z jego silnej aromatyzacji do estrogenu. Enanthate posiada wszystkie właściwości testosteronu, o których można przeczytać niżej. Jako, że forma ta charakteryzuje się tym, iż kumuluje się w organiźmie - skutki uboczne mogą być nasilone wraz ze zwiększaniem dawki. Lek ten powoli osiąga stałe stężenie a jego kumulacje można zauważyć od 3ciego tygodnia jeżeli przyjmowany jest co 5dni bo tak właśnie powinien z racji swego okresu aktywnego półtrwania. Znakomicie działa w połączeniu z wysoce anabolicznymi środkami takimi jak deca durabolin czy metanabol.

TESTOSTERON PROPIONAT


Czas aktywnego działania: 2-3 dni
Przeciętne dawki: 50-200mg co 2-3dni
Przeznaczenie: masa, siła, rzeźba - zależnie od przeznaczenia
Działanie: odczuwalne już od 3ciego dnia
Długość dawkowania: 4-12 tygodni
Wykrywalność: do 3 tygodni
Właściwości: wysoko anaboliczny silnie androgenny, silna aromatyzacja do estrogenu oraz konwertowanie do DHT, toksyczność niska
Blokowanie układu HPTA: silne
Odblokowanie: 4dni po ostatniej injekcji


Propionat jest szybko działającą formą testosteronu. Jego działanie praktycznie rozpoczyna się już po pierwszej injekcji (lepsza pompa, wzrost energii i apetytu). Środek ten ma wszystkie zalety innych testosteronów (czytaj niżej) jednak poprzez fakt krótszego estru powoduje mniejszą retencję wody co sprawia, że przyrosty są lepsze jakościowo (stosunek woda/mięsień jest mniejszy). Pomimo iż silnie aromatyzuje, nie powoduje ginekomastii w takim stopniu jak inne estry testosteronu gdyż nie kumuluje się w organiźmie. Niestety charakterystyka tego środka zmusza do częstych injekcji. Aby utrzymać stałe stężenie środka w krwiobiegu należy wykonywać injekcje co około 2dni. To może być męczące, szczególnie dla nowicjuszy sterydowych. Propionat znakomicie jednak pasuje do każdego cyku - czy to na masę w połączeniu z nandrolonami (np. superanabolonem) i metanabolem, czy na siłę i rzeźbę razem z winstrolem i/lub trenbolonem. Co do skutków ubocznych są one mniej częste i mniej nasilone niż podczas stosowania enanthate bądź cypionate.



SUSTANON / MIX


Czas aktywnego działania: ~17dni
Przeciętne dawki: 250-750mg co tydzień
Przeznaczenie: potężna masa, siła
Działanie: odczuwalne od 2giego tygodnia
Długość dawkowania: 8-12 tygodni
Wykrywalność: do 3 miesięcy
Właściwości: wysoko anaboliczny silnie androgenny, silna aromatyzacja do estrogenu oraz wysokie konwertowanie do DHT, toksyczność niska
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne
Odblokowanie: 3tyg po ostatniej injekcji


Sustanon i omnadren są mieszaninami 4 estrów testosteronu. Środki te zaprojektowane są tak aby przez długi czas utrzymywać w miarę stałe stężenie we krwi. W skład wchodzą dwa szybko działające estry, jeden średniej długości oraz jeden długi - w ten sposób aktywne działanie zaczyna się już po pierwszej injekcji i trwa do 10dni. Posiada wszystkie właściwości testosteronu, jego postać jednak sprawia, iż jest to obok testosteronu suspension najsilniejszy preparat testosteronowy dostępny na rynku. Charakteryzuje się tym, iż daje potężne przyrosty masy i siły co wiąże się jednak z dużą retencją wody związaną z wysoką aromatyzacją tych środków. Sprawia to, iż masa zdobyta nie jest najlepszej jakości. Jest to jednak dobry steryd, którym zyskuje się tzw. bazę. Sustanon z racji tego, iż ma trochę krótszy ostatni estr może dawać mniejszą retencję wody jednak w praktyce różnica ta jest nieznaczna. Oba jednak brane bez antyestrogenu dają 'nadmuchany' efekt, szczególnie gdy łączy się je z innymi silnie aromatyzującymi SAA takimi jak metanabol. Kolejnym przykrym faktem są dość duże spadki masy po cyklu dlatego po kuracji razem z clomidem warto użyć środków silnie antykatabolicznych takich jak clenbuterol czy salbutamol. Co prawda środki te nie ograniczą całkowicie spadków gdyż większa część spadków to nagromadzona w dużej części woda jednak na pewno pomogą w ograniczeniu rozpadu tkanki mięśniowej. Aby ograniczyć spadki warto również do cyklu dołączyć wysoce anaboliczne środki takie jak deca durabolin czy winstrol. Potężne przyrosty można uzyskać stosując go razem z metanabolem i jest to najczęściej stosowana mieszanka tzw. sezonowców. Daje niesamowity przyrost siły i masy mięśniowej jednak równie dużo skutków ubocznych i spadki. Najczęstsze skutki uboczne podczas stosowania sustanonu/omnadrenu to skutki od strony estrogenu - retencja wody - bolące obrzęki, ginekomastia, podwyższone ciśnienie krwii. Można je zminimalizować stosując antyestrogen taki jak nolvadex. Z kolei od strony DHT istnieje możliwość wypadania lub nadmierny porost włosów, trądzik szczególnie u osób z predyspozycjami indywidualnymi. Do tego dochodzi możliwy rak prostaty. Jeżeli ktoś chciałby temu zaradzić powinien dołączyć do kuracji inhibitor enzymu 5alfa reduktazy np. finasteride.



TESTOSTERONE SUSPENSION


Czas aktywnego działania: do 24h
Przeciętne dawki: 50-100mg dziennie
Przeznaczenie: masa, siła, twardość - zależnie od przeznaczenia
Działanie: odczuwalne już od pierwszej injekcji
Długość dawkowania: 4-6 tygodni
Wykrywalność: do 24h
Właściwości: wysoko anaboliczny silnie androgenny, bardzo silna aromatyzacja do estrogenu oraz konwertowanie do DHT, toksyczność niska
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne
Odblokowanie: 24h po ostatniej injekcji


Testosteron Suspension to bezestrowa czysta forma testosteronu pod postacią kryształków zawieszonych w roztworze wodnym. W 100mg tego związku jest 100mg testosteronu, dla porównania w przypadku enanthatu w 100mg jest tylko 72mg czystego testosteronu a reszta to waga dołączonego estra. Wyróżnia go prawie natychmiastowe działanie. W środowisku kulturystów uważany jest za najsilniejszy preparat testosteronowy. Z racji swego bardzo szybkiego działania, które objawia się już po pierwszej injekckji - w krótkim czasie ekstremalnie zwiększa masę mięśniową oraz siłę. Już po jednej godzinie od wstrzyknięcia - można zauważyć znakomitą pompę, energię oraz wzmożoną agresję i libido. Poza tym posiada wszystkie zalety i wady testosteronu (opisane niżej). Jako, że prawie natychmiast przedostaje się do krwiobiegu w bardzo dużym stopniu ulega aromatyzacji do estrogenów zatem nolvadex wydaje się niezbędny jeżeli nie chce się doświadczyć ginekomastii i szeregu innych skutków ubocznych wywołanych wysokim poziomem estrogenu. Z kilku powodów wykorzystywany jest raczej przez zaawansowanych kulturystów. Po pierwsze niesie na prawde sporo skutków ubocznych, poza tym aby był efektywny injekcje muszą być wykonywane bardzo często - codziennie (nawet po dwie injekcje) lub co drugi dzień, w dodatku są dość bolesne i trzeba je wykonywać grubą igłą. Jest to środek często używany podczas przygotowań do zawodów. Silnie wzmaga on odkładanie glikogenu w tkance mięśniowej. Po obcięciu w diecie węglowodanów oraz kilku fazach ich ładowania można zyskać niesamowitą twardość, separację oraz poprążkowanie szczególnie w połączeniu z niearomatyzującymi środkami takimi jak winstrol czy trenbolone. Nie jest to środek polecany niedoświadczonym kulturystom. Uwaga: Przed injekcją należy wstrząsnąć ampułką.



TREN ACETAT


Czas aktywnego działania: 2-3 dni
Przeciętne dawki: 30-75mg co drugi dzień
Przeznaczenie: siła, sucha masa znakomitej jakości, definicja, użylenie
Działanie: (acetate) odczuwalne od 3ciego dnia
Długość dawkowania: 4-8 tygodni
Wykrywalność: do 5 tygodni
Właściwości: silnie anaboliczny i bardzo silnie androgenny, brak aromatyzacji, silnie toksyczny dla wątroby i nerek
Blokowanie układu HPTA: bardzo silne
Odblokowanie: 4dni po ostatniej injekcji


Trenbolon jest pochodną 19-nortestosteronu (nandrolonu) i jest jednym z najpotężniejszych i efektywnych SAA, które obecnie istnieją. Dzieje się tak dlatego, iż miligram Trenbolonu jest silniejszy niż miligram jakiegokolwiek testosteronu. Potencjalną właściwością Trenbolonu jest jego zdolność do blokowania receptorów kortyzolowych zarówno podczas, jak i po skończeniu używania. Rezultatem jest zwiększenie przewagi reakcji anabolicznych nad katabolicznymi.

Głównym przeznaczeniem trenbolonu jest utwardzenie sylwetki przed konkursem, gdy poziom tłuszczu był już wystarczająco niski - wtedy często jest łączony z winstrolem, masteronem, boldenonem oraz z testosteronem wraz z antyestrogenem.

Steryd ten jest wykorzystywany przez bardziej zaawansowanych kulturystów, nie poleca się go sterydowym nowicjuszom. Bardzo ważne aby na cyklu pić jak największą ilość wody oraz wspomóc się środkami oczyszczającymi nerki - np extractem z żurawiny. Po cyklu dobrze jest również wspomóc regenerację wątroby np hepatilem.

UNDESTOR


Czas aktywnego działania: do 8h
Przeciętne dawki: 240-400mg dziennie
Przeznaczenie: uzupełnienie androgenu
Działanie: zależne od dawki, przy wyższej działanie można odczuć około 2giego tygodnia
Długość dawkowania: 4-8+ tygodni
Wykrywalność: do tygodnia
Właściwości: podobne do testosteronu jednak wyrażone słabiej, toksyczność dla wątroby niska
Blokowanie układu HPTA: niskie, za wyjątkiem wysokich dawek
Odblokowanie: 12h po ostatniej kapsułce


Andriol obok methyltestosteronu jest jedynym doustnym aktywnym testosteronem jednak w w przeciwieństwie do niego, andriol wchłaniany jest w unikalny sposób. Gdy jest podany wraz z posiłkiem, wchłaniania się przez komórki śródbłonka jelita cienkiego do układu limfatycznego. Ester unika w ten sposób przedostania się do żyły wrotnej, a co za tym idzie nie jest objęty pierwszą fazą dezaktywacji w wątrobie - większa ilość substancji czynnej dostaje się do krwioobiegu. Kiedy już tam trafi część leku konwertowana jest do DHT. Andriol nie aromatyzuje do estrogenów tak silnie jak inne testosterony. Z tego powodu retencja wody jest znacznie słabsza - ryzyko ginekomastii i otłuszczenia jest niskie ale jednak zawsze istnieje. Lek słabo oddziałuje na układ podwzgórze - przysadka - jądra, przez co nie obniża znacznie wytwarzania endogennych androgenów - oczywiście przy stosowaniu mniejszych dawek. W znacznej części to właśnie przez negatywny wpływ estrogenów praca układu podwzgórze - przysadka - jądra jest zaburzona. Jednak estrogen musi być obecny o odpowiednich dawkach dla każdego sterydu, aby osiągnąć odpowiedni efekt. Gdy Andriol jest używany wraz z innymi SAA, daje w miarę przyzwoity efekt anaboliczno - androgenny w dawkach 200mg dziennie. Jeśli jednak jest używany w pojedynkę aby osiągnąć odpowiedni efekt dzienna doza powinna wynosić minimum 320mg. Andriol polecany jest szczególnie dla tych, którzy dopiero zaczynają brać sterydy anaboliczne. Te osoby odczują zwiększenie siły i równie często przyrost masy mięśniowej. Skutki uboczne stosowania Andriolu to przede wszystkim skutki związane z DHT - trądzik, łysienie, może pojawić się również podwyższone ciśnienie krwi. Andriol powinien być przechowywany w chłodnym miejscu (6-15 stopni Celsjusza), najlepiej w lodówce. Kapsułki są narażone na działanie promieni słonecznych więc nie należy przechowywać Andriolu pod bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.



WINSTROL / STANAZOL


Czas aktywnego działania: tabletki do 8h, injekcje do 48h
Przeciętne dawki: tabletki 20-50mg dziennie, injekcje 50mg co drugi/trzeci dzień
Przeznaczenie: siła, rzeźba, definicja
Działanie: silnie odczuwalne od ~10dnia
Długość dawkowania: 4-6 tygodni
Wykrywalność: tabletki do 3 tygodni, injekcje do 2 miesięcy (depot)
Właściwości: wysoko anaboliczny, nisko androgenny, pochodna DHT, brak aromatyzacji, toksyczny w wysokich dawkach
Blokadowanie układu HPTA: niskie
Odblokowanie: 12h po ostatniej tabletce i 48h po ostatniej injekcji


Mechanizm działania winstrolu to przede wszystkim znaczny wzrost syntezy białek oraz podwyższona retencja azotu. Dzięki temu iż jest to środek niearomatyzujący do estrogenów - retencja wody, ginekomastia oraz odkładanie tłuszczu nie występuje co sprawia, że środek ten jest idealny do cykli na suchą masę mięśniową lub redukcyjnych. Pomimo iż jest wysoce anaboliczny to przyrosty uzyskane na winstrolu nie są duże. Uzyskuje się jednak trwały, suchy mięsień doskonałej jakości. Dochodzą do tego zaskakujące przyrosty siły. Wielu kulturystów używa go pod koniec cyklu w celu tzw 'ubicia' zdobytej masy, poza tym jest ulubionym sterydem na rzeźbe. Podobnie jak masteron oraz proviron, winstrol posiada unikalne właściwości wiązania SHGB i albuminy zatem każdy inny SAA podany z winstrolem ma większe szanse aby pozostać w formie niezwiązanej dzięki czemu staje się dużo bardziej aktywny. Jest to przykład wspólnego synergistycznego działania, co skutkuje zwiększoną efektywnością niższych dawek i osiągnięciem lepszego rezultatu. Forma doustna w zasadzie nie różni się znacznie od formy domięśniowej. Panuje opinia, iż jest słabsza gdyż środek zanim dostanie się do krwiobiegu przechodzi 'fazę pierwszego przejścia' czyli zostaje w części dezaktywowany w wątrobie. Ma to jednak swoje plusy albowiem taka sytuacja jest bezpośrednim impulsem do zwiększenia poziomu wytwarzania (wątrobowego) jednego z najsilniejszych czynników wzrostu - IGF1. Zarówno forma doustna jak i domięśniowa są środkami c17 alfa - alkilami, czyli są toksyczne dla wątroby, szczególnie forma doustna w wysokich dawkach. Jednym z nieporządanych efektów winstrolu jest to, iż 'wysusza' on stawy przez co trening może stać się czasem niekomfortowy - z tego względu wielu łączy go z deca durabolinem, z którym się uzupełnia znakomicie dając dobre przyrosty znakomitej jakościowo masy. Wielu używa winstrolu jako środka przed zawodami razem z trenbolonem, boldenonem i masteronem. Ponieważ łączy się on z receptorami DHT może powodować wypadanie włosów szczególnie u osób z predyspozycjami. Poza tym wpływa negatywnie na profil lipidowy - zostaje zachwiana równowaga pomiędzy dobrym i złym cholesterolem czasami skurcze i w rzadkich przypadkach podwyzszone cisnienie krwi i bóle brzucha.

Ponieważ okres aktywnego półtrwania winstrolu w tabletkach to około 6h należy dawkę dzienną podzielić aby zapewnić w miarę trwałe stężenie leku w surowicy. Dawka 10mg co 4h wydaje się najbardziej odpowiednia. Lek najlepiej brać razem lub bezpośrednio po posiłku. Jest to środek toksyczny więc warto na cyklu zaopatrzyć się w leki osłonowe.

 

Recent

użytkowników
  • Użytkowników w sumie: 2567
  • Latest: Kesh321
Stats
  • Wiadomości w sumie: 12323
  • Wątków w sumie: 774
  • Online Today: 332
  • Online Ever: 560
  • (Stycznia 13, 2023, 10:31:04 pm)
Użytkownicy online
Users: 3
Guests: 300
Total: 303