SportAcademy

Sok z kapusty jest bogatym źródłem zdrowia dla naszych przewodów pokarmowych, wzmacnia odporność i oczyszcza ciało z toksyn. Można go spożywać w dwóch wersjach: świeżo wyciskanej bądź kiszonej. Nasze babcie wiedziały co robią, polecając picie tego soku w przypadku "kaca", problemów ze stawami i w okresie wytężonej nauki. W jakich jeszcze sytuacjach mogą nam się przypaść jego niezwykłe właściwości?

Kapusta jest popularnym i tanim warzywem, które w naszej kuchni najczęściej występuje w formie gotowanej. A szkoda, bo gotując, pozbawiamy jej najbardziej cennych składników odżywczych i witamin, które mają działanie lecznicze. L-glutamina odbudowuje trakt jelitowy, witamina U (L-metylo-metionino-sulfonian) działa antyzapalnie i gojąco, a siarkowe heteroyty są świetnymi antyseptykami. Oprócz tego w kapuście znajdziemy całą masę karotenu (prowitaminy A), witamin E, K, B1, B2, B3, B6, biotynę, witaminy C i P, a poza tym potas, sód, wapń, fosfor, żelazo, srebro, ołów, nikiel, tytan, molibden, wanad.

Sok z surowej kapusty:

1. Działa anty-rakotwórczo

Dzięki zawartości izocyjanianów, sok z kapusty aktywuje metabolizm estrogenów w organizmie. Proces ten pomaga walczyć m.in. z rakiem jelita grubego, płuc, sutka, prostaty czy żołądka. Znany na całym świecie propagator sokowania Jay Kordich, lecząc więźniów na wyspie Alcatraz udowodnił, że sok z kapusty leczy wrzody żołądka, raka pęcherza, przyspiesza gojenie się ran i zapobiega starzeniu się skóry. Wszystko dzięki witaminie U, która występuje wyłącznie w soku z kapusty i została odkryta w latach pięćdziesiątych jako ta, która ma szerokie działanie lecznicze. Witamina pomaga również w przypadku zapalenia piersi u kobiet karmiących (to stąd popularna metoda obkładania piersi liśćmi z kapusty, które równie skutecznie, co w przypadku zastoju pokarmu, łagodzą również bóle stawów, podrażnienia żołądka i wiele innych dolegliwości).

2. Pomaga w koncentracji

Kapusta jest bogatym źródłem witaminy K i antocyjanów, które pomagają w koncentracji i poprawiają funkcjonowanie mózgu. Spożywanie kapusty chroni również przez chorobą Alzheimera i demencją.

3. Usuwa toksyny z organizmu

Dzięki zawartości siarki i witaminy C, sok z kapusty pomaga usuwać toksyny z organizmu, takie jak kwas moczowy i wolne rodniki. Badania kliniczne pokazują, że regularne spożywanie tego warzywa chroni przed reumatyzmem i artretyzmem.

4. Pomaga kontrolować ciśnienie krwi

Kapusta jest bogatym źródłem potasu, który pomaga rozszerzać naczynia krwionośne, ułatwiając przepływ krwi. Pomaga również przy nadciśnieniu.

5. Łagodzi bóle głowy

Surowy sok z kapusty jest znanym od wieków lekarstwem na przewlekłe bóle głowy. W łagodzeniu migreny pomocne jest przykładanie liści kapusty na czoło.

Sok z kiszonej kapusty:

1. Ma działanie probiotyczne

Jest dużo skuteczniejszym probiotykiem, niż niejeden specyfik z apteki. Wszystko dzięki sporej ilości laktobakterii, których zawartość jest wystarczająca już w jednej szklance takiego soku.

2. Pomaga we wszelkich chorobach, które swój początek mają w przewodzie pokarmowym

Sok z kiszonej kapusty jest doskonałym sposobem na kolonizację przewodu pokarmowego dobrymi bakteriami. Jelita osoby, która cierpi na jakąkolwiek dolegliwość, pije kawę, alkohol, przyjmuje jakiekolwiek leki albo nagminnie spożywa przetwożoną żywność wyglądają jak ,,dziurawe" sito. Tymczasem ścianki takiego jelita powinny być szczelnie wypełnione dobrymi bakteriami, które nie pozwalają na przedostanie się żadnej cząsteczce pokarmu do krwioobiegu. Pijąc codziennie sok z kiszonej kapusty, pomagamy naszemu organizmowi wytworzyć odpowiednią ilość takich bakterii, które szczelnie zakleją jelito, pracując na nasze zdrowie, witalność i dobre samopoczucie.

3. Przedłuża życie

Koreańscy naukowcy badając zwyczaje żywieniowe stulatków odkryli, że w ich diecie codziennie pojawiają się naturalnie fermentowane, tradycyjne przetwory sojowe oraz kimchi (koreański odpowiednik kiszonej kapusty). Są one bogatym źródłem witaminy B12, całkowicie naturalnie wyprodukowanej przez bakterie.

4. Leczy ,,kaca" i astmę

W niemieckiej medycynie naturalnej picie soku z kiszonej kapusty jest popularnym sposobem likwidującym ,,kaca". Stawia także na nogi tych, którym zdarzyło się wypić za dużo. Trunek coraz popularniejszy jest również w Polsce. Oprócz ,,kaca", sok z kiszonki łagodzi, a czasem również pozwala całkowicie usunąć ataki astmy.

5. Pomaga w leczeniu wątroby, hemoroidów, poprawia apetyt

Kiszona kapusta z dodatkiem jagód jałowca, kminku, odpowiednią proporcją soli wydaje z siebie sok, w medycynie ludowej traktowany jako napój witaminowy i ogólnie wzmacniający, poprawiający apetyt i trawienie. Jego picie zalecano również przy chorobach wątroby, śledziony, pęcherza żółciowego, zaparciach i żylakach odbytu.

Sok z kapusty nadaje się też do płukania jamy ustnej. Taki preparat wzmacnia bowiem dziąsła i leczy stany zapalne.

Oxiracetam to innowacyjny preparat z grupy leków nootropowych, charakteryzujący się znacznie silniejszym działaniem niż piracetam (około 5-8 razy). Ze względu na skuteczność działania, jest to jeden z najlepszych preparatów w swojej kategorii. W Polsce środek ten podlega klasyfikacji odpowiedniej dla suplementów diety, toteż do jego nabycia nie jest wymagana recepta.

Działanie

Oxiracetam pomaga w utrzymaniu koncentracji, poprawia procesy myślowe, ułatwia zapamiętywanie oraz przyswajanie informacji, poprawia efektywność pracy umysłowej oraz zapobiega procesom biodegradacji mózgu. Na tle innych leków nootropowych wyróżnia się szybkością działania - efekty po zażyciu są widoczne znacznie szybciej niż w przypadku innych środków. Preparat można stosować wraz z innymi lekami nootropowymi. Zaleca się łączenie oxiracetamu z choliną. Skuteczność oraz oddziaływanie suplementu zostały potwierdzone naukowo.

Zastosowanie

Ze względu na oddziaływanie na procesy myślowe i pracę niektórych ośrodków mózgu, preparat zalecany jest dla osób narażonych na długotrwały, intensywny wysiłek umysłowy, dla ludzi starszych oraz mających problemy ze skupieniem. Ze względu na działanie poprawiające koncentrację, oxiracetam może być stosowany w leczeniu zespołu ADHD. Regularne przyjmowanie preparatu pozwala na dłużej zachować sprawność umysłową.

Dawkowanie

500-750mg 2x dziennie

Żeń-szeń może być królem Ziół, Ale mrówki są Ziołem Królów

Każdy słyszał o super wytrzymałości skromnej mrówki. Jest w stanie podnieść do 400 razy własny ciężar i jest w stanie podciągnąć się 1700 razy. Świadczy o tym, że względem wagi, są jednym z najsilniejszych istot na naszej planecie. Wyobraźmy sobie osobę, która mogłaby podnieść ciężarówkę!

Polyrhachis Ant został wykorzystany w chińskim ziołolecznictwie od wieków i mógł by stosowany tylko i wyłącznie przez cesarzy oraz szlachtę. Wykorzystali to zioło-tonik do zwiększenia witalności seksualnej i spowalniają proces starzenia się. Dziś w Chinach i innych krajach azjatyckich, kierując się zasadami starych przodków używaja Polyrhachis do rozwijania, ultrwalania oraz wydłużania życia poprzez przebudowę własnego Qi. Pomaga w tak zwanej pielęgnacji krwi i rozszerza witalność, bezpośrednio wpływając na libido. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, Polyrhachis Vicina może nam pomóc nawiązać i rozwijać się promiennie zdrowe przez cały dzień.

Mrówki są niewiarygodnie pożywne. Zawierają one wysokie stężenie witaminy B1, B2, B12, D, E. Ponadto, 67% suchej masy Polyrhachis vicina jest białko składające się z  8 aminokwasów. Opiewa w wysoką zawartość minerałów takich jak wapń, fosfor, żelazo, mangan, selen i największą ilość cynku spośród wszystkich żywych organizmów. Cynk jest "niezbędnym pierwiastkiem śladowym", ponieważ bardzo małe ilości są wymagane dla funkcjonowania z dnia na dzień organizmu ludzkiego. Jest on stosowany dla prawidłowego wzrostu i utrzymania homeostazy. Ponadto, badania wykazały, że normalny poziom tego minerału niezbędnego w znacznym stopniu może pomóc w przeciwdziałaniu przeziębieniom.

Stwierdzono, że związki aldehydowe w połączeniu z innymi kofaktorami w Polyrhachis Ant, wytwarzają większe działanie toniczne, niż rośliny żeńszeniowate. Z Ekstraktu z mrówek Roger płyną zwiększone korzyści żeń-szenia, takie jak jego wpływ na stres w mediacji i jego zdolności do ograniczenia utraty wyników sportowych, Płyną z niego możliwości dla każdego pragnącego ulepszyć parametry fizyczne i rozbudować bystrość umysłu.

Największy wpływ na ludzki organizm wywiera poprzez ilość amplifikacji DNA i RNA, które przyczynia się do ewolucji oraz hamuje proces starzenia. Pomaga również w regeneracji komórek, więc kończąc ekstremalne ćwiczenia, czy walcząc z chorobą nasz organizm reaguje znacznie szybciej i silniej. Duża ilość ATP w czarnych mrówkach dodatkowo zapewnia bezpośrednia energię dla komórek ludzkich i jest jednym z powodów do natychmiastowego odbioru na poziomach energetycznych po jego konsumpcji.

Wreszcie silne działanie wielokierunkowe na poziomie immunologicznym. Ekstrak z mrówek Roger ma zdolności adaptogenne. Może pomóc w regulacji układu odpornościowego do walki z wirusami i bakteriami produkującymi toksyny. Badania wykazały, że produkcja limfocytów znacznie wzrasta, podczas stosowania  Polyrhachis. 

Składniki Maca zwiększają ukrwienie narządów płciowych, przez co Maca zaliczana jest do afrodyzjaków. Ponadto zawarte fitosterole działają estrogennie, co może zostać wykorzystane w leczeniu i profilaktyce dolegliwości przekwitania. Są osoby, które polecaja Maca w leczeniu przerostu gruczołu krokowego. Osobiście odradzam pzalecanie Maca w takich przypadkach. Owszem są dobroczynne fitosterole, ale z drugiej strony zwiększenie przekrwienia narządów płciowych niekorzystnie wpłynie na stan choroby (zapalny) gruczołu krokowego, przez co pacjent będzie odczuwał większe dolegliwości bólowe i miał większy obrzęk, przez co może dojśc do całkowitego zatrzymania moczu.

Maca może być polecana w okresie rekonwalescencji. Fenolokwasy i polifenole oraz flawonoidy wymiatają wolne rodniki i nadtlenki. Izotiocyjanianom są przypisywane właściwości redukowania zapadalności na nowotwór wątroby i piersi.
Alkaloidy Maca, makamidy, wielonienasycone kwasy tłuszczowe i fitosterole mają właściwości adaptogenne, immunostymulujące, przeciwmiażdżycowe i regulujące zaburzenia hormonalne (dotyczy hormonów sterydowych). Alkaloidy i makamidy Maca stymulują spermatogenezę i moga poprawiać płodność u mężczyzn.

Kurkumina wykazuje silne działanie żółciopędne i żółciotwórcze, rozkurczowe i przeciwzapalnie. Wyciągi z kurkumy przywracają prawidłową kurczliwość pęcherzyka żółciowego, pobudzają wydzielanie śliny, soku żołądkowego, jelitowego i trzustkowego. Wydatnie poprawiają proces trawienia i wchłaniania składników pokarmowych. Ułatwia rozpuszczenie i usunięcie złogów żółciowych z układu żółciowego.

Nie brakuje już dowodów naukowych na potwierdzenie tego, że kurkumina – główny, aktywny składnik przyprawy jaką jest kurkuma – posiada niesamowite właściwości terapeutyczne i jest najbardziej godnym polecenia lekiem-przyprawą naszych czasów.

Wybitny onkolog Uniwersytetu Johna Hopkinsa, dr Saraswati Sukumar, potwierdza niesamowitą zdolność kurkuminy do zwalczania cukrzycy, stanów zapalnych, a nawet nowotworów – bez wywoływania żadnych niepożądanych efektów ubocznych.

Dr Sukumar badała unikalny skład kurkumy przez wiele lat, co doprowadziło ją do fascynujących odkryć ukazujących ogromny potencjał tej przyprawy do wykorzystania w medycynie.
Jak wykazała – poza tym, że kurkumina zwalcza bóle zapalne oraz goi rany, jest również cudownym wręcz, przeciwnowotworowym składnikiem odżywczym na najwyższym poziomie.

,,Mamy blisko 300 publikacji wymieniających jej [kurkumy] właściwości przeciwnowotworowe" – stwierdza dr Sukumar, cytowana w Palm Beach Post.

Kurkumina jest prawdopodobnie najpotężniejszym, naturalnym przeciwnowotworowym składnikiem odżywczym, jaki istnieje.

To, że stany zapalne prowadzą do rozwoju nowotworów potwierdza wiele badań naukowych. Włączając w to opublikowane w 2011 roku w magazynie ,Proceedings of the National Academy of Sciences' wyniki badań, które potwierdzają, że do 25% wszystkich nowotworów wywołanych jest przez  chroniczny stan zapalny.

Kurkumina doskonale radzi sobie jednak również z pozostałymi 75% nowotworów. Badania opublikowane w 2011 roku przez naukowców z Uniwersytetu w Teksasie (Centrum Nowotworów MD Anderson) wykazały, że kurkumina wyszukuje złośliwe komórki i zabija je. Jednocześnie – w przeciwieństwie do syntetycznych leków – omija zdrowe komórki i DNA, dzięki czemu nie wywołuje szkodliwych efektów ubocznych.

,,Kurkumina jest jednym z najpotężniejszych i najbardziej obiecujących składników przeciwdziałających nowotworom; dowody epidemiologiczne pokazują, że ludzie, którzy stosują wysokie dawki tej przyprawy w swojej diecie, wykazują niższą zapadalność na nowotwory"– wyjaśnia dyplomowany dietetyk kliniczny, Byron J. Richards.

Te same badania wykazują nie tylko niesamowite zdolności kurkumy w walce z nowotworami, ale również potwierdzają jej odżywczy wpływ na cały organizm człowieka. Opierając się na badaniach naukowych wiemy, że przyjmowana w dawkach terapeutycznych, jest najprostszym i najbardziej efektywnym sposobem dbania o zdrowie.

Jak potwierdzają badania ostatnich 50 lat, kurkumina wykazuje również następujące działania:

obniża poziom cholesterolu
zapobiega niskiej gęstości utleniania lipoprotein
hamuje agregację płytek krwi
hamuje zakrzepicę
zapobiega zawałowi mięśnia sercowego
hamuje objawy wywołane cukrzycą typu II
hamuje reumatoidalne zapalenie stawów
hamuje stwardnienie rozsiane
hamuje chorobę Alzheimer'a
hamuje replikację HIV
hamuje tworzenie się guzów
przyspiesza gojenie ran
zwiększa wydzielanie żółci
chroni przed uszkodzeniem wątroby
chroni przed zaćmą
chroni przed toksycznością płucną i zwłóknieniami

źródło:
http://www.indiawest.com/news/8672-johns-hopkins-doc-pursues-health-benefits-of-curcumin.html

Burak czerwony to cenna roślina jadalna i lecznicza. Należy do rodziny komosowatych – Chenopodiaceae. Korzeń i liście zawierają czerwone betacyjaniny = betacyanins i żółte betaksantyny..

Betacyjaniny zbudowane są kwasu betalaminowego skondensowanego z układem indolowym. Wywodzą się z dwuhydroksyfenyloalaniny

Betanina C24H26O13N2 (betanin) obecna w buraku jest glikozydem, w którym aglikonem jest betanidyna (betanidin).

Czerwone barwniki buraka nie należą do stabilnych związków. Są wrażliwe na utlenianie, zmianę odczynu, metale, wysoką temperaturę. Stabilizująco na barwnik buraczany wpływa witamina C, kwas sorbowy i kwas cytrynowy. Barwa jest stabilna przy pH 4,5-5,5. Przy pH poniżej 3 ma barwę czerwono-fioletową. Przy pH 4-6 przybiera barwę czerwoną. Przy pH 6,5-8 zyskuje barwę niebiesko-fioletową. Przy pH ponad 8 ulega degradacji i brunatnieje. Rozkłada się w temperaturze ponad 70 stopni C.

Betanina znalazła zastosowanie w przemyśle spożywczym jako barwnik, oznaczany symbolem E 162.

Burak jest zasobny w betainę (źródło grup metylowych) o działaniu lipotropowym i hepatoprotekcyjnym. Tradycyjnie sok z buraka zaleca się przy niedokrwistości, osłabieniu, chorobach nowotworowych, przy niewydolności wątroby i zatruciach. Burak oczyszcza organizm, wspomaga detoksykację. Działa krwiotwórczo. Wzmacnia ogólnie. Korzystnie wpływa na skórę, włosy i paznokcie. Działa żółciopędnie. Reguluje wypróżnienia. U niektórych osób lekko rozwalnia kał. Wspomaga procesy odnowy organizmu. Nie ustalono ostatecznie, która substancja w buraku może działać przeciwnowotworowo.

Cudowne właściwości soku ze świeżego buraka ćwikłowego to odkrycie, które już wkrótce może stać się powszechnym sposobem podnoszenia wydolności wśród sportowców. Zawarte w nim związki zwane nitratami w końcowym efekcie skomplikowanego mechanizmu działania, powodują rozszerzenie światła naczyń tętniczych oraz żylnych. Dzięki temu nasze serce staje się bardziej ukrwione, a mięśnie potrzebują mniejszej ilości tlenu podczas intensywnego wysiłku fizycznego.
Brytyjscy naukowcy z uniwersytetu w Exeter poddali badaniom zawodowych kolarzy, spośród których część otrzymała do wypicia sok buraczany, a pozostali placebo, w postaci podobnie wyglądającego napoju. Obie grupy miały za zadanie przejechanie dwóch tras - krótszej (4 km) i dłuższej (16 km), z intensywnością maksymalną (określoną procentem VO2max). Wyniki eksperymentu potwierdziły korzystne działanie buraków. Zarówno na jednej, jak i drugiej trasie, kolarze pijący napój buraczany uzyskiwali lepsze rezultaty. Krótszą trasę pokonali szybciej o 11 sekund, zaś na dystansie 16 kilometrów osiągnęli aż 45 sekund przewagi.

Badacze przekonują, że takiego efektu nie da się uzyskać przy użyciu innych dostępnych środków, dlatego sok buraczany już wkrótce może zapoczątkować prawdziwą rewolucję, stając się powszechnie stosowanym napojem w sportach wytrzymałościowych. Na pewno warto przetestować jego właściwości na własnej skórze i wpleść szklankę soku do codziennego jadłospisu. Tym bardziej, że oprócz poprawy wydolności, buraki są także cennym źródłem witamin (A, B1, B2, C, E) oraz minerałów (wapń, żelazo, fosfor, magnez).

Działanie anaboliczne

Ze względu na anaboliczne działanie ekdyzonu wyciągi z Cyanotis arachnoidea są często stosowane przez sportowców, zwłaszcza kulturystów. W badaniach naukowych prowadzonych zarówno na zwierzętach jak i ludziach wykazano, że ekdysteron, podobnie jak anaboliki sterydowe, indukuje syntezę białek przez co stymuluje wzrost suchej masy mięśniowej i zwiększa wytrzymałość fizyczną. Efekt anaboliczny powodowany przez ekdyzon wynika ze stymulacji wydzielania czynników wzrostowych i obniżenia poziomu estradiolu we krwi. Najnowsze badania wykazały zdolność ekdyzonu do interakcji z występującymi w komórkach mięśniowych receptorami estrogenowymi
typu β, które zarówno u kobiet jak i u mężczyzn odpowiadają za kontrolę wzrostu i regenerację mięśni. W odróżnieniu od androgenów (np. testosteronu), które pobudzają głównie wolnokurczące włókna mięśniowe (typu I), ekdysteron stymuluje również szybkokurczliwe włókna (typu II). Co ciekawe, ekdyzon charakteryzuje się o wiele mniejszym powinowactwem do receptorów androgenicznych niż testosteron i w przeciwieństwie do tradycyjnych anabolików nie wywołuje klasycznych skutków ubocznych jak maskulinizacja, dzięki czemu może być bezpiecznie stosowany przez kobiety. Silne działanie anaboliczne u ssaków wykazuje również rubrosteron.

Metabolizm cukrów i tłuszczy

Fitoekdysteroidy wpływają również na metabolizm cukrów i tłuszczy -  zwiększa wrażliwość komórek na insulinę przez co podnosi zużycie glukozy przez tkanki i może wykazywać działanie przeciwcukrzycowe, podczas gdy ekdyzon zmniejsza biosyntezę cholesterolu i zwiększa jego katabolizm dzięki czemu ogranicza odkładania blaszki miażdżycowej i obniża potencjalne ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego i zawału serca.

Ekdyzon pobudza podziały komórkowe i różnicowanie niektórych typów komórek. W badaniach wykazano, że podawany doustnie zwiększa szczytową masę kości u obu płci i przyspiesza zrastanie się kości po złamaniach, a aplikowany bezpośrednio na uszkodzenia skóry przyspiesza gojenie. Ekdosteron wzmaga erytropoezę czyli proces powstawania nowych krwinek czerwonych w szpiku kostnym. Ponadto ekdyzon posiada właściwości immunomodulacyje – aktywuje prezentację antygenu CD2, który odgrywa istotną rolę w stymulacji białych krwinek, tzw. limfocytów T.

Dawkowanie

Według portalu Examine typowa bezpieczna dawka dobowa fitoekdysteroidów wynosi 200 mg.

Synergia

W celu zwiększenia wydolności fizycznej może być stosowany wraz z buzdygankiem ziemnym (Tribulus terrestris), Tongkat Ali (Eurycoma longifolia) i różeńcem górskim (Rhodiola rosea). W czasie trwania terapii zaleca się również spożywać duże ilości białka (2g/kg masy ciała na dobę).

Interakcje

Brak znanych interakcji choć inhibitory kinazy fosfoinozytolu 3' (PI3K), inhibitory receptorów sprzężonych z białkami G (GPCR) i inhibitory fosfolipazy C mogą negatywnie wpływać na przyrost masy mięśniowej indukowanej przez ekdystereoidy.

Skutki uboczne

Brak znanych efektów ubocznych u ludzi

źródło: Alchemy.pl

Badania przeprowadzone w ostatnich latach na ludziach i zwierzętach potwierdziły, że liście oliwne wykazują silne właściwości antybakteryjne, antywirusowe, przeciwpasożytnicze i przeciwgrzybicze i szereg innych.

Skuteczne  m.in. w leczeniu cukrzycy, chorobach sercowo-naczyniowych, chorobach wywołanych przez   bakterie, wirusy, pasożyty, drożdże i grzyby -wykazano że niektóre drobnoustroje w ciągu 3 godzin zostają zniszczone! , jak również w  chorobach tarczycy.

Ponadto wzmacniają układ odpornościowy, polecane dla osób osłabionych, wycieńczonych, po przebytych chorobach i chemioterapii.

Liść oliwny działa korzystnie dla urody. Już po miesiącu  stosowania herbatki lub ekstraktu z liścia znika trądzik, wyraźnie poprawia się cera, spłycają się zmarszczki.  Zmniejsza się lub znika cellulit.
Skuteczny jest m.in. w leczeniu opryszczki, grzybicy, zakażeń skórnych spowodowanych bakteriami gronkowcem i paciorkowcem.

Ekstrakt z czerwonego ryżu - składnik Cycle Assist

Produkty z czerwonego ryżu drożdżowego cieszą się bardzo pozytywną opinią w odniesieniu do ich zastosowania jako suplementu diety zalecanego w dyslipidemii u pacjentów, którzy nie tolerują statyn lub chcą uniknąć ich przyjmowania. Były one również stosowane do redukcji ryzyka udaru, zawałów serca bądź śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych w co najmniej jednym dużym, randomizowanym badaniu klinicznym.

Monakolina K z fermentowanego czerwonego ryżu pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi oraz zmniejsza ryzyko miażdżycy.
Zalecana przez European Food Safety Authority dawka monakoliny K wynosi 10 mg i wykazuje analogiczne działanie do lowastatyny (leku stosowanego w przypadku stwierdzenia wysokiego poziomu cholesterolu we krwi).
Czerwony sfermentowany ryż (zawierający Monakolinę K) może być "naturalną alternatywą" dla leków syntetycznych, szczególnie w sytuacji występowania niepożądanych działań ubocznych wynikających ze stosowania statyn.

Pacjenci, u których w wyniku leczenia różnymi statynami pojawia się mialgia, czyli bóle mięśniowe dobrze tolerują wyciąg ze sfermentowanego czerwonego ryżu, nie obserwując działań ubocznych. Dla tych pacjentów Monakolina K jest bezpieczną alternatywą umożliwiającą kontynuację leczenia hiperlipidemii.

Witamina ta, lub, jak niektórzy określają, koferment, odgrywa podstawową rolę w procesach metabolicznych prowadzących do pro dukcji energii wewnątrz komórki. Następstwem niedoboru witaminy Q10 jest tzw. defekt bio­energetyczny. Jej brak powoduje śmierć komórki, a znaczny niedobór (np. zmniejszenie o 50%) prowadzi do istotnego niekiedy upośledzenia funkcji różnych narządów, przede wszyst­kim serca, ale również i mięśni prążkowanych. Podawanie witaminy Q10 w nadmiarze powoduje zwiększenie wydolności fizycznej organizmu. Folkers i Yamamura, badacze z Houston (USA), stwierdzili, że podawanie witaminy Q10 w dawkach 60 mg dziennie przez 4-8 tygodni zwiększa wydolność fizyczną ludzi, co sprawdzono za pomocą różnych testów wysiłkowych. Prowadzone następnie badania na myszach z genetycznie uwarunkowaną dystrofią mięśnio­wą wykazały, że podawanie witaminy Q10 poprawia ich wydolność fizyczną i przedłuża ży­cie. Podobne wyniki uzyskano u ludzi chorych na polimiopatie, czyli choroby mięśni prąż­kowanych, oraz u chorych z nużliwością mięśni (miastenią). Zaobserwowano wyraźną po­prawę wydolności fizycznej i normalizację zaburzeń biochemicznych.

Dodatkowa wstawka z kopalniwiedzy

Suplement diety ubichinon (koenzym Q10) znacząco zmniejsza ryzyko zgonu u pacjentów z niewydolnością serca.
Naukowcy z Centrum Serca Kopenhaskiego Szpitala Uniwersyteckiego zaprezentowali wyniki swoich badań na konferencji w Lizbonie. W studium uwzględniono 420 pacjentów z Europy, Azji oraz Australii. Części podano ubichinon, a reszcie placebo. Losy ochotników śledzono przez 2 lata.
Okazało się, że koenzym Q o połowę zmniejszał ryzyko poważnego zdarzenia sercowo-naczyniowego (np. hospitalizacji wskutek pogorszenia niewydolności) i nagłej śmierci. W grupie ubichinonowej incydenty takie wystąpiły u 14%, a w grupie placebo aż u 25% chorych. Koenzym Q obniżał też ryzyko zgonu z jakiegokolwiek powodu: o ile u zażywających placebo śmiertelność sięgała 17%, o tyle u osób korzystających z dobrodziejstw suplementu wynosiła ona zaledwie 9%.
Koenzym Q jest pierwszą substancją zwiększającą przeżycie w przebiegu niewydolności serca od czasu wprowadzenia ponad dekadę temu inhibitorów konwertazy angiotensyny i β-blokerów - podkreśla prof. Svend Aage Mortensen.
Ubichinon jest silnym przeciwutleniaczem lipofilowym. Niestety, jego stężenie w mięśniu sercowym osób z niewydolnością serca spada, a niedobór pogłębia się w miarę postępów choroby. Leczenie statynami doprowadza co prawda do spadku poziomu cholesterolu we krwi, ale jednocześnie jeszcze bardziej obniża stężenie koenzymu Q (hamowanie reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymu - HMG-CoA - skutkuje nie tylko ograniczeniem syntezy cholesterolu, ale i stężeń pośrednich metabolitów tego szlaku, w tym będącego prekursorem koenzymu Q pirofosforanu geranylogeranylu). Suplementacja koenzymem Q koryguje niedobory i eliminuje metaboliczne błędne koło - tzw. efekt wygłodniałego energetycznie serca. Dzieje się tak, bo ubichinon warunkuje wytwarzanie oraz wykorzystanie wysokoenergetycznych związków fosforanowych.
Prof. Mortensen przestrzega przed huraoptymizmem i działaniem na własną rękę. Przed opracowaniem szczegółowego planu działania należy bowiem ocenić wpływ koenzymu Q na inne leki, np. antykoagulanty.

Ekstrakt z nasion selera - Składnik Cycle Assist

1. Antynowotworowe:

Seler posiada co najmniej osiem grup substancji przeciwnowotworowych i przeciwkwasowych związków. Wśród nich znajdują się acetyleny, u których dowiedziono że zatrzymują wzrost komórek rakowych; związki fenolowe, blokujące działanie prostaglandyn, pobudzających wzrost rakowych i nowotworowych komórek oraz kumaryny, które powstrzymują metaboliczne i dietetyczne kwasy od uszkadzania komórek. Jednym z aktywnych alkalizujących związków w selerze jest kumaryna, która zapobiega tworzeniu się nowotworów oraz zwiększa aktywność pewnych białych krwinek pomagających usuwać z organizmu kancerogenne komórki. Kumaryny powstrzymują tworzenie się i dalszy rozwój komórek rakowych w okrężnicy i żołądku.

2. Zapalenie płuc:

Seler jest warzywem znanym ze wspierania układu odpornościowego w redukowaniu ilości dietetycznych i metabolicznych kwasów w organizmie. Seler jest pełen przeciwutleniaczy i alkalizujących składników, przekształcających bakterie, drożdże i kwasy, wywołujące stany zapalne.

3. Katar sienny:

Seler jest na szczycie listy pokarmów łagodzących kwasowe objawy alergii. Na liście znajdują się również imbir, mięta, pietruszka, kurkuma, rumianek i kapusta.

4. Niższe ciśnienie krwi:

Codzienne picie soku z selera przez tydzień pomaga znacząco zmniejszyć ciśnienie krwi poprzez redukcję ilości kwasowych płytek. Jego alkalizujące składniki relaksują mięśnie wokół arterii i rozszerzają żyły co pozwala osiągnąć swobodny przepływ krwi. Dla osiągnięcia najlepszych efektów należy pić sok przez tydzień, zrobić trzytygodniową przerwę i zacząć cykl od nowa.

5. Cholesterol:

Udowodniono że ten niepozorny, jasny sok skutecznie zmniejsza całkowity poziom cholesterolu oraz cholesterolu LDL (złego), zmniejszając poziom kwasów w organizmie.

6. Stany zapalne:

Składnik alkalizujący w selerze – poliacetylen – uwalnia od wszystkich kwasów powodujących stany zapalne, które wywołują kwasowe symptomy reumatoidalnego zapalenia stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, podagry, astmy i zapalenia oskrzeli.

7. Czynność nerek:

Seler wspomaga zdrowe i prawidłowe działanie nerek pomagając usunąć z organizmu kwasowe toksyny. Usuwając te toksyny, zapobiega również tworzeniu się kamieni nerkowych.

8. Działanie moczopędne

Składniki alkalizujące w soku z selera: sód i potas, regulują płyny ustrojowe i stymulują produkcję moczu, czyniąc go niezastąpionym pomocnikiem w pozbywaniu się nadmiaru płynów z organizmu.

9. Układ nerwowy:

Organiczne minerały alkaliczne w soku z selera mają kojący wpływ na układ nerwowy, czyniąc go wspaniałym napojem dla cierpiących na bezsenność.

10. Objawy menopauzalne:

Seler, wraz z koperkiem, koprem włoskim, anyżem i wszystkim smacznymi ziołami z rodziny selerowatych znajdują się na liście łagodnie estrogennych ziół ze względu na zawarty w nich łagodnie estrogenny fitochemiczny anetol. Wszystkie posiadają 40 do 50 alkalizujących składników fitochemicznych i są mieszanką anetolu, apigeniny, kemferolu, luteoliny i kwercetyny. Wszystkie te składniki łagodzą kwasowe objawy menopauzy, t.j. uderzenia gorąca i odgrywają znaczącą rolę w zapobieganiu chorobom serca i osteoporozie bez efektów ubocznych występujących przy terapii hormonalnej.

11. Utrata pamięci:

Seler zawiera alkalizujący składnik – luteolinę, który wykazuje obiecujący wpływ na zmniejszenie ilości białek tworzących nowe płytki w mózgu. To, z kolei, może przeciwdziałać objawom Alzheimera, jak również kwasowych symptomów miażdżycy, stanów zapalnych i uszkodzeń oksydacyjnych. Innym źródłem luteoliny jest siemię lniane.

12. Kamienie nerkowe:

Moczopędne działanie soku z selera pomaga również w rozbijaniu i usuwaniu powstałych na skutek działania kwasów kamieni nerkowych i kamieni woreczka żółciowego. Zawierając związki przeciwbólowe, przeciwzapalne i odkwaszające, jak również niektóre blokery wapnia, ekstrakt z nasion selera jest odpowiednim środkiem łagodzącym zakwaszenie, powodujące zapalenia pęcherza moczowego. Nasiona selera poprawiają jakość i ilość moczu oraz są przydatnym środkiem moczopędnym w leczeniu kwasowego zapalenia dróg moczowych.

13. Zapalenia stawów:

Dwoma najlepszymi naturalnymi źródłami inhibitorów COX-2 są seler i nasiona selera. Posiadają duże ilości przeciwbólowej i odkwaszającej apigeniny. Pomaga ona zredukować ilość kwasów wywołujących zapalenie torebki stawowej i inne stany zapalne. Korzyści płynące z dodania selera do diety, bądź picia naparu ze świeżo rozdrobnionych nasion selera, to zmniejszenie ilości kwasów metabolicznych w organizmie wywołujących stany zapalne i symptomy zapalenia stawów.

14. Zaparcia:

Naturalny środek przeczyszczający zawarty w selerze łagodzi zaparcia. Pomaga również ukoić nerwy, wyniszczone na skutek działania sztucznych środków przeczyszczających.

15. Kwasowość:

Ważne składniki mineralne w tym magicznym soku skutecznie równoważą pH krwi i tkanek w organizmie, neutralizując kwasy metaboliczne i dietetyczne. Pomaga także zneutralizować kwasy w jamie ustnej, żołądku i jelitach. Zapobiega tym samym niestrawności, wrzodom i rakowi żołądka.

Składnik zestawu Cycle Assist

Ostropest plamisty jest stosowany po toksyczno-metabolicznych uszkodzeniach wątroby spowodowanych licznymi czynnikami toksycznymi. Chroni miąższ wątroby i nerek przed szkodliwym działaniem trucizn, takich jak mykotoksyna muchomora sromotnikowego, dwusiarczek węgla, pestycydy, alkohol (z tego względu jest stosowany w terapii chorób wątroby wywołanych alkoholizmem), i przyśpiesza ich usuwanie z organizmu.
Ponadto obniża stężenie bilirubiny (ciemnopomarańczowego barwnika, który obecny w nadmiarze powoduje zażółcenie skóry i gałek ocznych) we krwi oraz normalizuje parametry AST, ALT i GGT  (parametry biochemiczne krwi pozwalające na ocenę kondycji wątroby, serca czy mięśni).
Łagodzi także skutki uboczne farmakoterapii: chroni wątrobę przed silnie działającymi lekami, takimi jak cytostatyki, które są stosowane w terapii przeciwnowotworowej, leki przeciwwirusowe w leczeniu AIDS oraz antybiotyki.

Ostropest stymuluje regenerację starych i wytwarzanie nowych komórek wątroby. Zawarta w owocach sylimaryna podnosi poziom glutationu (rodzaj białka) w wątrobie, który będąc silnym przeciwutleniaczem (silniejszym niż wit. C i E) przeciwdziała uszkadzaniu komórek wątroby przez wolne rodniki.

Ostropest hamuje działanie leukotrienów -  lipidów związanych z układem immunologicznym, które pełnią funkcję mediatora stanów zapalnych. W ten sposób zapobiega przewlekłemu zapaleniu wątroby, także temu na tle cukrzycowym oraz będącym skutkiem złej diety. Jest stosowany również w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu A, B i C.
Ponadto zapobiega marskości wątroby, zwyrodnieniu tłuszczowemu wątroby, ostremu żółtemu zanikowi wątroby, a także obniża stężenie cholesterolu we krwi i hamuje wytrącanie się blaszek miażdżycowych.

Ekstrakt z pestek dynii - część zestawu Cycle Assist

Właściwości moczopędne pestek dyni znane są od dawna , stosowano je m. in. w celu łagodzenia objawów przerostu gruczołu prostaty. Są one również dobrym źródłem cynku, który w dużych ilościach występuje w gruczole krokowym . Najczęstsze powody schorzeń prostaty to brak cynku , niedobór niezbędnych kwasów tłuszczowych oraz nadmierne obciążenie toksynami . Cynk powoduje wydalanie kadmu , który jak wykazują badania , jest wysoki w wielu przypadkach nieprawidłowości prostaty .

Głóg - składnik zestawu Cycle Assist

Kwiaty głogu zawierają m.in. fenolokwasy, aminy, fitosterole, garbniki, witaminę C i z grupy B, pektyny i sole mineralne, ale najbardziej cenna jest duża ilość flawonoidów i procyjanidów. Związki flawonoidowe działają rozkurczowo na mięśnie gładkie jelit, dróg moczowych, macicy oraz naczyń krwionośnych. Szczególne znaczenie ma to w przypadku naczyń wieńcowych – zwiększa się wtedy dopływ utlenionej krwi do mięśnia sercowego, ustępuje ból i duszność. Procyjanidy powodują zaś łagodne obniżenie ciśnienia tętniczego. Kwiat głogu zwiększa też siłę skurczów serca, nieznacznie zwalniając ich częstotliwość, dzięki czemu pracuje ono wydajniej. Ponadto ma korzystny wpływ na naczynia krwionośne mózgu. Podobne działanie mają owoce głogu, z tym że zawierają mniej flawonoidów, a więcej procyjanidyn. Jest w nich także witamina A i alkohol cukrowy.

Kwiaty i owoce głogu są składnikiem wielu preparatów, ale głównie nasercowych oraz obniżających ciśnienie (np. Cordaflos). Poprawiają ukrwienie mięśnia sercowego, zwiększają przepływ wieńcowy krwi, przyśpieszają akcję serca i poprawiają jego tolerancję na niedobór tlenu. Wchodzą też w skład mieszanek przeciwdziałających miażdżycy, zalecanych przy zaburzeniach w gospodarce lipidowej, a także uspokajających. Wyciąg z kwiatów głogu jest jednym z głównych składników preparatów stosowanych przy urazach i obrzękach grożących zakrzepowym zapaleniem żył. Owoce zaś wzbogacają mieszanki witaminowe o właściwościach wzmacniających.

Imbir - Składnik Zestawu odpornościowego

Właściwości lecznicze imbiru znane są ze względu na dużą ilość licznych olejków eterycznych. Kłącze imbiru, zarówno świeże jak i suszone odkaża, zwalcza bakterie chorobotwórcze, pobudza wydzielanie soków trawiennych i żółci, odtruwa wątrobę, poprawia ukrwienie kończyn, skóry, mózgu. Działa przeciwgrzybiczo, przeciwwirusowo, przeciwzapalnie. Pomaga na stany zapalne zatok. Wcierany w skórę działa rozgrzewająco, i przeciwbólowo. Warto wcierać go w skórę przy przeziębieniach, zmarznięciu, reumatyzmie. Pomocny jest w leczeniu chorób  wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych.

Badanie przeprowadzone na myszach pokazało, że imbir ma działanie przeciwzapalne. W innym badaniu 30 zdrowych dorosłych brało placebo lub suplementy zawierające dwa gramy imbiru przez cztery tygodnie. Naukowcy pobrali próbki tkanek od uczestników przed i po badaniu. Okazało się, że imbir był w stanie zmniejszyć poziom markerów stanu zapalnego w tkance jelita. Przewlekły stan zapalny w tym miejscu jest silnie związany z rozwojem zmian przedrakowych.

Cynamon Składnik zestawu insulinowego

to nie tylko aromatyczna przyprawa. Cynamon ma również właściwości lecznicze i antyzapalne, co udokumentowane jest badaniami. Zaraz po goździkach jest przyprawą mającą najwięcej antyutleniaczy. Bogactwo działających zdrowotnie związków w cynamonie może przyprawić w istocie o zawrót głowy Aldehyd cynamonowy (cynamal) ma własności antygrzybicze, antybakteryjne, antypasożytnicze, antymutagenne i antynowotworowe. Katechiny (więcej niż w zielonej herbacie), flawony, izoflawony, flawonole, eugenol, cenne kwasy (elagowy, ferulowy, chlorogenowy, kawowy), taniny oraz... spora ilość chromu, dzięki któremu mamy mniejszą ochotę na słodycze. Oprócz tego zawiera też błonnik, żelazo, mangan i wapń. Same dobre rzeczy!

Chorzy na artretyzm doświadczają ustąpienia bólu gdy spożywają codziennie cynamon (w badaniach podawano im roztarty na papkę z miodem), również chorzy na cukrzycę typu 2 doznają ulgi stosując cynamon w codziennej diecie: poziom cukru spada, polepsza się samopoczucie. Zaś osoby mające problemy z cholesterolem i trójglicerydami notują spadek poziomu LDL i trójglicerydów. Spożywanie cynamonu poprawia też jasność umysłu i zdolności intelektualne. Cynamon poprawia również samopoczucie kobietom: wyraźnie zmniejsza przykre objawy napięcia przedmiesiączkowego (PMS) w tym łaknienie ,,czegoś słodkiego" w dniach poprzedzających miesiączkę.

Cynamon skutecznie pomaga kontrolować poziom cukru jak i cholesterol. Będzie pomocny także osobom walczącym z kandydozą.


– przy stanach zapalnych m.in. dróg oddechowych (gardło, zatoki, przeziębienia)

– stany przemęczenia i stresu - jest immunomodulatorem wzmacniającym system odpornościowy

– wzdęcia

– artretyzm – w badaniu kopenhaskim podawano pacjentom cynamon z miodem, po tygodniu 73 z 200 badanych poczuło ustąpienie bólu, po miesiącu większość mających trudności w poruszaniu się badanych była w stanie samodzielnie chodzić, bez bólu.

– nowotwór żołądka i kości

– nadciśnienie: we Włoszech przeprowadzono badanie trwające kilka tygodni, w których okazał się nadzwyczaj skuteczny dla wszystkich 137 badanych pacjentów cierpiących na nadciśnienie: ciśnienie wróciło do normy, a samopoczucie pacjentów poprawiło się

Jeżówka - składnik zestawu odpornościowego -

występuje u nas w lecznictwie w dwóch odmianach: wąskolistna i purpurowa. Obie odmiany wzmagają aktywność układu odpornościowego – pobudzają pewne rodzaje komórek krwi, które są odpowiedzialne za bronienie naszego organizmu przed bakteriami. Poza tym wyciągi z tych roślin mają działanie przeciwwirusowe. Nie jest to jakieś super silne działanie, ale jest.

Jeżówkę stosuję się głównie w zapobieganiu i leczeniu infekcji wirusowych i bakteryjnych lub wtedy, gdy zakażenia, np. górnych dróg oddechowych i dróg moczowych, często powracają. Można brać ją także w ostrych stanach zapalnych oraz przy osłabieniu organizmu. Nie należy stosować jeżówki w chorobach związanych z wadliwym działaniem układu odpornościowego (gruźlica, białaczka, AIDS, choroby tkanek łącznych-kolagenozy, stwardnienie rozsiane itp.). Trzeba również uważać, ponieważ jeżówka może powodować alergię i obniżać ciśnienie krwi.

Do jej właściwości należy także przyspieszanie gojenia ran. Dlatego wyprodukowano taką maść jak Echinapur na trudno gojące się rany, otarcia naskórka, egzemy, łuszczycę, opryszczkę.

Parę lat temu byłam sceptycznie nastawiona do preparatów ziołowych, które szybko podnoszą odporność. Irytował mnie również sposób stosowania. Tabletki trzeba ssać trzy razy dziennie albo rozpuszczać 20 kropli w wodzie i brać po jedzeniu, co jest trochę uciążliwe. Jednak sama spróbowałam jeżówki wąskolistnej w płynie. Szczerze mówiąc, postawiła mnie kiedyś na nogi.

Jeżówka wąskolistna występuje też w tabletkach do ssania. Jeżówka purpurowa natomiast dostępna jest w płynie lub w tabletkach do połykania. Kurację tą rośliną można stosować profilaktycznie przez 8 tygodni, nie dłużej. W ostrych przypadkach chorobowych jeżówkę zażywa się częściej, ale do dwóch tygodni.

Banaba - składnik zestawu insulinowego

Banaba jest tropikalnym drzewem, wykorzystywanym przez wieki na Filipinach, jako część medycyny ludowej.

Zastosowanie swoje znajduje w leczeniu różnych przypadłości m.in.

obniżanie cholesterolu, ciśnienia krwi, a przede wszystkim stosuje się go w redukcji wagi. Zastosowanie swoje znajduje również w chorobach nerek, ponieważ działa moczopędnie oraz rozpuszczająco na kamienie nerkowe.

Badania wykazały, że kwas korosolowy (Corosolic Acid) występujący w Banabie działa w sposób podobny do insuliny - obniżaja poziom cukru we krwi oraz poprawia absorpcję węglowodanów
.

Berberyna -  główny składnik zestawu Insulinowego

Berberyna jest substancją pochodzącą z roślin z rodziny Berberis, należącą do grupy alkaloidów. Przedstawiciele rodziny Berberis, jak berberys zwyczajny, niegdyś występowali powszechnie na terytorium Europy. Kiedy jednak okazało się, że są oni żywicielem rdzy zbożowej, szkodnika niszczącego plony, rolnicy zaczęli tępić ów krzew, obawiając się o losy swoich upraw. Inaczej wyglądał ich los w krajach Azjatyckich. W Chinach berberys uważany był za roślinę o potężnych właściwościach leczniczych. Dzisiaj, na całym świecie jest uprawiany jako roślina ozdobna, ale właściwości ukryte w jej wnętrzu zyskują coraz większe uznanie.

Surowcem, który służy do pozyskiwania aktywnej substancji – berberyny – jest korzeń, liść, owoce oraz kora berberysu. Z liści można pozyskiwać napary, które znajdowały zastosowanie już w średniowieczu w chorobach dróg żółciowych oraz wątroby. Owoce, które można wykorzystywać do przygotowania przetworów – dżemów, soków oraz syropów, poza tym że zawierają liczne substancje aktywne, mają też niesamowite właściwości odżywcze. Kryją się w nich witaminy C oraz E, oraz działające podobnie do witaminy P (jak rutyna, czy eskulina), będące pomocą w walce z przeziębieniem i grypią. Ponadto odznaczają się znaczną zawartością cennych minerałów, karotenoidów oraz pektyn – nierozpuszczalnych składników błony komórkowej roślin, i stanowią jedną z frakcji błonnika.

Berberynie przypisuje się liczne działania, od przeciwbakteryjnych i przeciwpierwotniakowych, przeciwzapalnych po antydepresyjne a nawet – zdolność do zwalczania nowotworów. Dlatego w średniowieczu wywary z berberysu były cenionym lekiem na wzbudzające lęk choroby – jak malaria i żółtaczka. Jej użycie było propagowane szeroko przez świętą Hildegardę – mniszkę z zakonu benedyktynów, która była mistyczką, wizjonerką, ale również działała jako uzdrowicielka.

Jednak uwagę nauki przyciągają zupełnie inne właściwości berberyny. Suplementy diety ją zawierające, okazują się mieć potężne działanie obniżające poziom cukru we krwi, odchudzające, oraz zmniejszające cholesterol. To czyni z wyciągu z berberysu kandydata na lek na prawdziwą pandemię XXI wieku – cukrzycę. Nie jest to błahy problem, gdyż statystyki nieprzerwanie są alarmujące, mówiąc o dramatycznym wzroście ilości zachorowań na tą chorobę, która do 2035r. dotyczyć będzie nawet 592 mln osób na świecie. Dla chorych wiąże się to z licznymi, negatywnymi konsekwencjami zdrowotnymi, natomiast dla systemu zdrowotnego z rosnącą liczbą chorych, którzy potrzebować będą odpowiedniej opieki i leczenia. A te wciąż są dalekie od ideału. Tak długo jak to możliwe, podejmuje się starania by przywrócić równowagę organizmu dzięki odpowiedniej diecie i aktywności fizycznej, jednak z czasem jedynym sposobem na walkę z chorobą pozostaje przyjmowanie leków. Ich zastosowanie wzbudza wiele obaw, gdyż często musi być kontynuowane przez całe życie. Natomiast ich skutki uboczne – przybieranie na wadze, nieraz groźne napady hipoglikemii (obniżonego poziomu cukru we krwi), toksyczność dla serca, połączone z efektywnością w utrzymywaniu optymalnego poziomu cukru rzędu 41% pozostawiają wiele do życzenia.

Berberyna, i inne składniki obecne w berberysie mają wiele zalet w porównaniu do leków proponowanych przez zachodnią medycynę. Te zawierają zazwyczaj jeden składnik, który ma ściśle określoną ścieżkę działania. Natomiast zioła, stosowane w medycynie ajurwedyjskiej, wykazują działanie na cały organizm (tzw. ,,holistyczne"). Cechują się przy tym najczęściej niską toksycznością, dzięki czemu ich dołączenie do leczenia pozwala obniżyć dawkę tradycyjnych medykamentów, i chroni przed ich działaniami niepożądanymi. Poza tym są znacznie mniej kosztowne, a ich działanie może być równie silne. Zmniejszają też niektóre dolegliwości związane z cukrzycą, co sprawia, że życie z przewlekłą chorobą staje się łatwiejsze.

Jak działa berberyna w cukrzycy?

zmniejsza insulinooporność, czyli siła działania tego hormonu na tkanki jest większa
modyfikuje florę bakteryjną jelit, i zmniejsza wchłanianie cukru w jelitach,
zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie,
przyspiesza spalanie ,,zapasów energii" zgromadzonych w tkankach, w tym w formie tłuszczu – przyspiesza zatem zmniejszanie wagi,
pośrednio zwiększa wydzielanie insuliny w trzustce,
działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne chroni tkanki przed uszkodzeniem przez wolne rodniki, dzięki czemu zwalnia postęp miażdżycy, i innych powikłań cukrzycy,
obniża poziom całkowitego cholesterolu, ,,zły" cholersterol LDL, poziom triglycerydów, podwyższać też może HDL, dzięki czemu ma działanie ochronne na serce i naczynia krwionośne.
O skuteczności berberyny świadczą liczne badania kliniczne. W badaniu przeprowadzonym w Chinach, które obejmowało 3 miesiące obserwacji, okazała się mieć tak silne działanie jak metformina (Glucophage, Meformax), a dodatkowo korzystnie wpływała na poziom lipidów we krwi. Co ważne, jej działanie było wyraźne nie tylko u osób ze świeżo postawionym rozpoznaniem cukrzycy, ale też u tych, którym nie udało się osiągnąć prawidłowych wyników za pomocą dotychczasowego leczenia. Dotyczyło to zarówno poziomu cukru na czczo, po posiłku, jak i wskaźnika Hb1Ac, który ilustruje średni poziom glukozy na przestrzeni 3 miesięcy. W innym badaniu, wykonanym w Beijing, podaczas 2-miesięcznej terapii, poziom glukozy na czczo spadł o 1/4, a Hb1Ac niemal o 1/5. Ponadto uwzględniono chorych z chorobami wątroby, którzy nie mogą stosować toksycznej dla tego organu metforminy. Okazało się, iż berberyna nie tylko nie ma na nią negatywnego wpływu, lecz wręcz przeciwnie – ich wyniki znacznie się polepszyły. Dawki stosowane w powyższych eksperymentach wynosiły 1,5g, 3 razy dziennie.

Berberyna może być również doskonałym rozwiązaniem dla osób, które pragną walczyć z nadwagą. O tym przekonano się w 12-tyogdniowej obserwacji, podczas której uczestnicy stracili średnio 2,5 kg, a ich cholesterol spadł o ponad 12%. Inne badanie dało jeszcze bardziej szokujące wyniki – po 12 tygodniach terapii berberyną osoby dotąd zaliczane do otyłych (BMI 31,5), cierpiących na zespół metaboliczny, osiągnęli BMI 27,4 – czyli nadwagę. Poza tym stracili dużą ilość tłuszczu z brzucha (a otyłość brzuszna należy do najbardziej tragicznych w skutkach), i polepszyli swoje wyniki badań laboratoryjnych.

Pozostałe właściwości berberyny nie doczekały się dotąd potwierdzenia w badaniach na ludziach. Jednak doświadczenia na szczurach, oraz inne, udowadniają, że berberyna polepsza nastrój, może zwalczać grzyby i bakterie (jak Staphylococcus aureus i Candida albicans), a także przyczynia się do regeneracji wątroby. Te doniesienia, publikowane w renomowanych czasopismach naukowych zachęcają do zgłębienia kolejnych korzyści, jakie może dawać ów naturalny lek. Jednocześnie jak dotąd nie wykryto żadnego szkodliwego wpływu, jaki mógłby on wywierać na serce czy wątrobę. Widać zatem, jak w dobie szybko rozwijającej się medycyny, często jednak zapominamy o sile, jaką w walce z naszymi przypadłościami oferuje natura.

Lapacho wewnętrzna kora długowiecznych drzew z gatunku = rosnących w lasach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej. Lapacho występuje także pod innymi nazwami: Pau d'arco, Ipe Roxo, Taheebo
   
   Badania właściwości leczniczych Lapacho wykazują, że jest ono bogate w pierwiastki takie jak żelazo, wapń, mangan i magnez. Zawiera co najmniej 20 substancji aktywnych, z których najważniejszą jest lapachol, wykazujący silne działanie przeciwwirusowe. Od stuleci pau d'arco jest wykorzystywane w medycynie naturalnej, głównie przez społeczności Indian w Ameryce Łacińskiej, w leczeniu infekcji i schorzeń wywoływanych przez wirusy, bakterie i grzyby.
   
   Wywar z kory Lapacho pomaga zwalczyć pasożyty, ułatwia trawienie, poprawia funkcjonowanie układu immnunologicznego. Ma też właściwości antybiotyczne i działa detoksykacyjnie; przyśpiesza oczyszczanie narządów wewnętrznych z nadmiaru toksyn i trucizn. Naukowcy twierdzą, że Lapacho atakuje samą przyczynę choroby i wzmacnia odporność organizmu, zmuszając go niejako do walki z chorobą. Dlatego przypisuje się mu szybsze i bardziej skuteczne działanie niż innym tego typu substancjom.
   Główne składniki kory lapachol, betalapachol, hydroksynaftochinon.
   Lapacho znajduje zastosowanie w leczeniu
   - różnego rodzaju problemów żołądkowych (nieżyty, wrzody żołądka),
   - chorób skórnych, trudno gojących się ran,
   - zakażeń grzybicznych, drożdżyc,
   - choroby wątroby,
   - astmy, rozmaitych alergii, nieżyt oskrzeli.
   
   Efekty uboczne: czasami mogą występować nudności, wymioty, bóle brzucha, będące efektem procesu oczyszczania organizmu z toksyn. Zazwyczaj ustępują one po kilku dniach stosowania, jeśli jednak objawy nie ustaną, należy przerwać kurację.

Jedno z głównych ziół zestawu odpornościowego.