SportAcademy

Kiedy naukowcy badali wpływ tamoksifenu na organizm, odkryli że na receptowy obecne w piersiach działa na zasadzie antagonisty, uniemożliwiając połączenie estrogenu z receptorem samemu natomiast nie wywołując swoistej reakcji jaka wywołałby estrogen. Wielkie było zdziwienie, kiedy okazało się ze w kościach ta sama substancja działa jako agonista  czyli zachowując się jak estrogen w pełnym tego słowa znaczeniu. Istnieją badania wykonane na myszach w których wykazano naśladowanie przez tamoksyfen działanie estrogenu na metabolizm kostny i wzrost kośćca, zwiększając tym samym możliwość przedwczesnej syntezy kostnej. Z tego powodu osoby młode z nierozwiniętym w pełni układem kostnym nie powinny stosować tego leku. Warto także zauważyć, że Nolvadex wykazuje działanie agonistyczne dla estrogenu w wątrobie, aktywizując RE i naśladując działanie tego hormonu w tym organie. Dlatego tamoksyfen może wpływać pozytywnie na wartości HDL (dobry cholesterol), podobnie jak estrogen. Często osoby stosujące SAA przyjmują Nolvadex właśnie w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia chorób serca i układu krążenia, ponieważ większość sterydów obniża HDL, zwiększając jednocześnie LDL. Nie można jednak liczyć, że Nolvadex całkowicie wyeliminuje wyżej wymienione ryzyko, podczas ciężkich cykli z użyciem środków c-17alfa alkilowanych lub wysoko-dawkowanych sterydów iniekcyjnych.Tamoksyfen wywiera korzystny wpływ na profil lipidowy osocza. Jednak dane z długoterminowych badań klinicznych nie wykazały kardioprotekcyjnego efektu. Tamoksyfen może spowodować szybki wzrost stężenia trójglicerydów we krwi, ponadto istnieje zwiększone ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej zwłaszcza w trakcie i bezpośrednio po poważnej operacji chirurgicznej. Tamoxifen jest również przyczyną stłuszczenia wątroby, inaczej zwanym steatorrhoeic hepatosis . Dalsze badania wykazały częściowy wpływ agonistyczny w endometrium u kobiet.

Tak wiec jak widać tamoksifen w rożnych tkankach nie zachowuje się w ten sam sposób, lecz działa w sposób selektywny- w piersiach jako antagonista receptora estrogenowego a w kościach jako agonista, stad właśnie określenie SERM -Selective Estrogen Receptor Modulator.

Tamoksyfen w medycynie stosowany jest głównie w terapii nowotworu piersi u kobiet- blokując receptory estrogenowe komórek nowotworu, hamuje jego rozwój. Ponadto Tamoksyfen może działać bezpośrednio antynowotworowo oraz hamować wzrost nowotworu poprzez wpływ na czynność osi podwzgórze - przysadka - jajniki. Niektóre kobiety stosują tamoksifen profilaktycznie, zwłaszcza te, w rodzinie których notowano przypadki raka piersi.

Aromataza,to enzym odpowiedzialny za konwersję testosteronu do estradiolu. Struktura estrogenu jest właściwie podobna do testosteronu, dlatego obecność tego hormonu w organizmie mężczyzny nie jest faktem nadzwyczajnym. Ten sam enzym może także aromatyzować wiele synetycznych steroidów anaboliczno / androgennych, dlatego nadmiar estrogenów może być pewnym dyskomfortem podczas cyklu. Wysoki ich poziom może powodować wiele skutków ubocznych, przede wszystkim ginekomastię Obserwuje się wtedy pieczenie, swędzenie oraz pojawienie się niewielkich guzków pod sutkami. Niepodjęcie odpowiednich kroków we wczesnej fazie rozwoju ginekomastii grozi jej utrwaleniem się, nieodwracalnym bez pomocy skalpela. Estrogen może ponadto sprzyjać nadmiernej retencji wody podskórnej oraz gromadzeniu się tkanki tłuszczowej, co powoduje utratę definicji, "zalany" wygląd. Właśnie ten hormon jest głównym czynnikiem, decydującym dlaczego kobiety mają zazwyczaj większy odsetek tkanki tłuszczowej, oraz rozmieszczenie tej tkanki (biodra / uda/posladki).

Cytrynian tamoksyfenu wykazuje właściwości zwiększające sekrecję FSH (hormon folikulotropowy) oraz LH (hormon luteinizujący) u mężczyzn. Zachodzi to poprzez przeciwdziałanie blokowania podwzgórza i przysadki przez estrogen, co z kolei powoduje pobudzanie sekrecji wspomnianych hormonów przysadkowych. Podobne działanie wykazuje Clomid i cyklofenil. Nasilone wydzielanie LH może stymulować komórki Leydinga do zwiększonej sekrecji testosteronu, dlatego tamoksifen może pobudzać wydzielanie testosteronu w organizmie. Właściwość ta staje się szczególnie korzystna kończąc cykl, tzw. PCT ("post cycle therapy"). Większość SAA mocno blokuje czynność osi podwzgórze - przysadka - jądra (wydzielanie testosteronu)-tamoksyfen pomaga przywrócić jej prawidłowe funkcjonowanie.

Zarówno Clomifen jak i Tamkosyfen, należą do tej samej grupy leków jednak ten drugi wydaje się być efektywniejszy w PCT. Wykazano właściwości zwiększające reakcję LH na Gn-RH, natomiast Clomifen może tę wrażliwość obniżać po kilku tygodniach stosowania.

Standardowe dawkowanie cytrynianu tamoksyfenu oscyluje w granicach 10 do 60mg dziennie, w zależności od oczekiwanych rezultatów. Zaleca się rozpoczęcie przyjmowania leku od dawki stosunkowo niskiej, aby skutecznie określić wymaganą dla siebie ilość środka i nie przyjmować niepotrzebnie nadmiaru środka. Czas stosowania antyestrogenu także jest kwestią indywidualną. Zawodnik podatny na skutki uboczne estrogenów, rozpoczynający cykl z zastosowaniem środków aromatyzujących powinien rozpocząć jego przyjmowanie już na początku cyklu.Dawki większe rzędu 60mg i powyżej stosuje się w celu redukcji już powstającej ginekomastii estrogenowej.

Kobiety także odnajdują korzyści ze stosowania tego leku. Może obniżać poziom tkanki tłuszczowej, zwłaszcza w opornych rejonach ud i bioder. Działanie takie może powodować jednak u nich skutki uboczne - uderzenia gorąca, zaburzenia miesiączkowania oraz dysfunkcje układu płciowego.

Jeśli zależy nam na silnym oddziaływaniu antyestrogenowym, warto zastosować także Proviron. Mimo że środek ten jest właściwie androgenem, może jednak mieć wpływ na produkcję estrogenu w organizmie. Jego działanie znacznie różni się od działania Nolvadexu. Tamoksyfen, jak już wcześniej wspomniano, tylko blokuje wiązanie się obecnego estrogenu z receptorami, natomiast Proviron ogranicza jego produkcję. Połączenie obu środków, o różnym działaniu, zapewni ich synergiczne oddziaływanie. Dzienna dawka 20 - 30mg Nolvadexu i 25 - 50mg Provironu powinna skutecznie minimalizować estrogenowe skutki niepożądane w sportach sylwetkowych. Kobiety Provironu stosować zdecydowanie nie powinny. Wzrost poziomu androgenów w kobiecym organizmie może doprowadzić do wystąpienia procesów maskulinizacyjnych, często nieodwracalnych.

Większość kulturystów notuje nieco mniejsze przyrosty przyjmując tamoksyfen w czasie cyklu. Dzieje się tak dlatego, SAA wykazują najsilniejsze działanie anaboliczne przy określonym poziomie estrogenu. Właśnie dlatego środki silnie aromatyxujace, takie jak testosteron, powodują przeważnie znacznie większe przyrosty niż środki aromatyzujące w niskim stopniu lub niearomatyzujace. Zatem warto zorientować się ile naprawdę tamoksyfenu potrzebujemy, aby nie przyjmować nadmiernych ilosci tego środka

Niektórzy jednak w ogóle nie muszą go stosować, nawet w cyklach z użyciem silnie aromatyzujących sterydów jak Testosteron czy Dianabol, inni natomiast będą odczuwać skutki aromatyzacji przy środkach w miarę łagodnych, jak Deca-Durabolin i Equipoise. Reakcja organizmu na zmiany poziomów estrogenów jest sprawą bardzo indywidualną, zależną od wielu czynników, takich jak wiek czy ilość tkanki tłuszczowej (tkanka tłuszczowa jest najwyraźniejszym skutkiem aromatyzacji).

Zastosowanie 20mg tamoksifenu potrafi podnieść znacznie poziomy takich hormonów jak LH , FSH a co za tym idzie testosteronu nawet o 150%, dlatego czasami bywa stosowany pomiędzy cyklami z SAA.
Ostatnie badania wskazują, że selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takich jak Paxil, Prozac, itd., mogą zmniejszać skuteczność tamoksyfenu. Leki te konkurują z nim o enzym CYP2D6, który jest niezbędny do przeprowadzenia tamoksifenu do jego aktywnej formy, zatem osoby stosujący wymienione leki mogą mieć problemy z leczeniem ginekomastii przy pomocy tej substancji.
Co ciekawe wykazano skuteczność tamoksifenu w walce z chorobą dwubiegunową. Blokując kinazę białkową C (PKC), enzymu, który reguluje aktywność neuronów w mózgu.

 

Omnadren jest mieszaniną 4 estrów testosteronu, w roztworze olejowym. Na wprowadzeniu należy wspomnieć o różnicach pomiędzy omnadrenem a sustanonem. Otóż różnic tych niema! Omnadren ma identyczny skład jak sustanon. Często można jednak spotkać się z opiniami według których sustanon rożni się od omnadrenu jednym estrem- mianowicie najdłuższym o największej koncentracji w preparacie. Najprawdopodobniej ta błędna informacja wzięła się z powodu łacińskiej pisowni składu omnadrenu. Najdłuższy ester w omnadrenie nazywa się kaprynian, a w sustanonie dekanian. Kaprynian i dekanian to synonimy , kryjące pod swoja nazwa łańcuch estrowy o długości 10 węgli. Zmieniając jedna literę w wyrazie kaprynian, a mianowicie „y” na „o” powstaje nazwa estru 6 węglowego- kapronian=heksanian. Tak wiec jak widać skład obu preparatów jest identyczny zarówno pod względem jakościowym jak i ilościowym.

Jak już wspomniano, testosteron jest wysoce anaboliczny i androgenny zarazem. Po pierwsze, testosteron sprzyja retencji azotu w mięśniach –więcej azotu- sprawniejsze budowanie masy. Testosteron powoduje zarówno wzrost mięśni , oraz zwiększa szybkość spalania tkanki tłuszczowej. Wysyła wiadomość do komórek mięśniowych, które w odpowiedzi magazynują więcej protein co nasila powstawanie nowych włókien kurczliwych, dzięki czemu twoje mięśnie rosną. Chroni również mięsnie przed katabolicznym wpływem kortykosteroidow. Często mówi, że testosteron jest nie tylko anabolicznych, ale silnie antykataboliczny. Nie tylko powoduje wzrost wielkości włókien mięśniowych (hypertrofia), ale również zmienia liczbę włókien mięśniowych (hipertrofia) poprzez nasilenie wydzielania Gh oraz igf-1. Testosteron zwiększa również wydzielanie EPO w nerkach co przyczynia się do zwiększenia ilości krwinek czerwonych w wyniku czego dochodzi do poprawy wydolności tlenowej organizmu. Testosteron poprawia skurcz mięśni poprzez zwiększenie liczby płytek neuro-motorycznych, oraz poprawienie współpracy mięsień- nerw, wspiera również syntezę glikogenu.

Testosteron jest bardzo mocno działającym hormonem, powodującym wyraźne skutki uboczne. Większość z nich związana jest z tendencją testosteronu do konwertowania do estrogenu, co wywołuje przeważnie wyraźną retencję wody podskórnej, nadmierne gromadzenie się tkanki tłuszczowej, ginekomastię. Wszystko to nie sprzyja utrzymywaniu przyzwoitej definicji muskulatury. Podczas cyklu z użyciem testosteronu warto przyjmować środki przeciwdziałające estrogenom, np. Nolvadex oraz / lub Proviron, zwłaszcza dla osób podatnych na skutki uboczne. Jeszcze skuteczniejszym wyjściem jest inhibitor aromatazy (Arimidex, Femara, Aromasin), lecz niestety kosztowniejszym. Szczególnie niechcianym skutkiem ubocznym jest ginekomastia. Jej początki objawiają się przez lekkie spuchnięcie, swędzenie lub nawet ból w okolicach sutków. Jak tylko zauważymy takie objawy, natychmiast należy zastosować Nolvadex.

Inną niekorzystną właściwością testosteronu jest jego wysoka androgenność. Często ujawniają się związane z tym skutki uboczne - przetłuszczająca się cera, trądzik, nadmierne owłosienie na ciele, wzrost agresji, przyśpieszenie procesów łysienia. Efekty te można zminimalizować, przez ograniczenie konwersji testosteronu do DHT, czyli przyjmowanie takich leków jak Proscar lub Propecia. Finasteryd zmniejszając stężenie tego metabolitu we krwi, zmniejszy także prawdopodobnie związanie z nim skutki uboczne. Jednak większość stosujących testosteron kulturystów nie odczuwa skutków ubocznych tak mocno, jakby to się teoretycznie mogło wydawać. Zwłaszcza że uzyskują dzięki niemu wspaniałe rezultaty. Stąd też jego ogromna popularność.
Omnadren ponadto bardzo mocno blokuje wydzielanie endogennego testosteronu , dlatego niezbędnym jest przyjmowanie HCG oraz Nolvadexu/Clomidu w ramach PCT.

Potężna, długo działając mieszanka testosteronu zapewnia działanie typowe dla mocnych androgenów - błyskawiczne, bardzo wyraźne przyrosty masy i siły. Nawet stosowany sam przynosi ogromne przyrosty. Jeszcze mocniejsze jest połączenie go z innym sterydem, w zależności od oczekiwanych rezultatów. Wielu zawodników łączy go z środkami anabolicznymi, takimi jak Deca-Durabolin czy Equipoise. Pozwala to na obniżenie wymaganej, efektywnej, dawki testosteronu, pozytywnie wpływając na jakość masy mięśniowej. Ciężarowcy, lub po prostu zawodnicy mający na celu zwiększenie siły, łączą natomiast Omnadren z silnymi środkami doustnymi, jak Dianabol czy Anardol. Przyrosty z takiego połączenia są ogromne, jednak ryzyko wystąpienia skutków ubocznych także znaczące. Błędnym jest twierdzenie że Omnadren nadaje się wyłącznie do cykli typowo masowych, stosując odpowiednia dietę, trening, oraz odpowiednie preparaty jak IA, SERM etc. Na omnadrenie można zrobić formę pod zawody.

Jak podaje sam producent Omnadrenu, Jelfa SA, środek wykazuje działanie przedłużone nawet do 3 - 4 tygodni. Mimo to stosowany w dopingu podawany jest 1 - 2 razy w tygodniu a nawet częściej. Tygodniowa dawka 250 - 750mg zapewnia bardzo wyraźne rezultaty. Niektórzy biorąc pod uwagę niską cenę Omnadrenu mocno go nadużywają. Przyjmowanie dawek większych niż 750 - 1000mg tygodniowo bez wątpienia spowoduje mocno odczuwalne skutki uboczne. Oczywiście, takie dawki nie są wymagane. Omnadren nie jest zdecydowanie środkiem dobrym dla kobiet. Silne działanie androgenne, przy bardzo długim okresie aktywności nie jest dla kobiet korzystne. Wręcz przeciwnie. Pojawienie się u nich drugorzędnych cech męskich może nastąpić dosyć szybko i wyraźnie. Dla kobiet zdecydowanych na stosowanie testosteronu lepszą opcją będzie jego krótszy ester - propionian, oferujący lepsze możliwości kontroli stężenia testosteronu we krwi. 

Ze względu na bardzo niską cenę Omnadrenu, środek jest bardzo szeroko dostępny na czarnym rynku. Wśród kulturystów jednak postrzegany jest nieco gorzej niż Sustanon. Być może kwestią jest różnica cenowa, Omnadren jest zdecydowanie tańszy. Stąd może wynikać pogląd o jego niższej jakości. Podróbki są bardzo rzadko spotykane, choć zanotowano i takie przypadki. Opakowanie Omnadrenu kilkakrotnie się zmieniało. Koncern go produkujący w 1991 roku zmienił nazwę z "Polfy" na "Jelfę". Pudełka miały już barwy różowo-białe, zielono-szare, szaro-niebieski. Każda paczka zawiera 5 ampułek, zabezpieczonych białym plastikiem. Starsze ampułki nie posiadały naklejek, napisy drukowano czarnym tuszem bezpośrednio na szkle. Nowe naklejkę już posiadają, także z czarnym nadrukiem.

 

Primobolan w tabletkach zawiera tę samą substancję co Depot, jednak inny jej ester - acetat. Działanie tego preparatu jest bardzo zbliżone do wersji iniekcyjnej, różnią się formą administracji. Swego czasu koncern Schering wytwarzał także acetat metenolonu w formie iniekcyjnej (wycofany w 1993 roku), bardzo popularny podczas pracy nad definicją wśród europejskich zawodników. Obecnie dostępna jest doustna forma tego związku, nie jest jednak tak efektywna, jak była forma iniekcyjna.

Methenolon, bez względu na estr, jest środkiem bardzo łagodnym. Wykazuje bardzo słabe właściwości androgenne, umiarkowane anaboliczne. Zawodnik stosujący Primoblan nie powinien oczekiwać wspaniałych przyrostów masy mięśniowej. Stosuje się go, kiedy obecność łagodnego anabolika jest wskazana, zwłaszcza w okresie pracy nad definicją. Środek ten jest także dobrym rozwiązaniem jeśli jesteśmy podatni na skutki uboczne stosowania SAA. Primobolan w formie tabletek jest jedynym sterydem doustnym, nie zawierającym grupy c17-alfa alkilowej. Nie jest więc toksyczny dla wątroby. Notowano bardzo rzadko podniesione wartości dla enzymów wątrobowych, jednak przypadków jej uszkodzenia w wyniku stosowana Primobolanu nie zanotowano. Niestety, 1-alkilacja oraz estryfikacja 17-beta Primobolanu nie chroni skutecznie środka przy pierwszym przejściu, toteż środek po administracji nie osiąga swojego prawidłowego stężenia. Dlatego potrzebujemy tak wysokich dawek doustnej wersji Primobolanu.

Primobolan nie aromatyzuje, nie wywołuje więc typowych dla estrogenow "skutkow ubocznych" niepożądanych Siłą wiązania SHGB masteron ustępuje jedynie provironovi, natomiast przewyższa pod tym względem DHT i winstrol. w sportach sylwetkowych. Właściwość ta jest szczególni cenna w okresie przed startowym, kiedy retencja wody podskórnej może zepsuć efekt wizualny sylwetki. Nie aromatyzujące środki są więc niezastąpione dla zawodników pracujących nad poprawą definicji przed zawodami. Przy braku aromatyzacji nie zachodzi ryzyko wystąpienia ginekomastii. Nigdy nie powinno się stosować antyestrogenów w połączeniu z Primobolanem, nie jest to po prostu potrzebne.Należy do tzw. I klasy SAA, które bardzo silnie wiążą sie z AR- przewyższa pod tym względem testosteron a nawet DHT. Jak wiemy steroidy silnie wiążące się do AR powodują "twardy" wygląd , ceniony przez kulturystów, ponadto promują i nasilają lipolizę. Podobnie jak Depot, także acetat nie ma znaczącego wpływu na wydzielanie endogennego testosteronu. Jednak jest to przede wszystkim kwestia dawki, a dawki stosowane w kulturystyce znacznie przekraczają dawki terapeutyczne. W pewnym badaniu, u ponad połowy pacjentów przyjmujących tylko 30-45mg wystąpiło obniżenie sekrecji gonadotropin o od 15% do 65%. Są to dawki nieporównywalnie mniejsze, niż te stosowane przez kulturystów. Oczywiście większe dawki przyczynią się do mocniejszego blokowania sekrecjo gonadotropin. Dlatego zastosowanie środków przywracających prawidłowe funkcjonowanie HPTA po cyklu z Primobolanu jest wymagane. 

Mimo niskiej androgenności Primoblanu wystąpienie pewnych skutków ubocznych jest możliwe. Przy większych dawkach może wystąpić przetłuszczająca się cera, trądzik, nadmierne owłosienie na ciele, łysienie. Wystąpienie takich efektów jest jednak mało prawdopodobnie przy umiarkowanych dawkach. Siłą wiązania SHGB masteron ustępuje jedynie provironovi, natomiast przewyższa pod tym względem DHT i winstrol. Primobolan jest niewątpliwie jednym z najłagodniejszych i najbezpieczniejszych sterydów anabolicznych, atrakcyjnym także dla kobiet, mężczyzn podatnych na skutki uboczne a także starszych. 

Standardowe dawkowanie przez mężczyzn wynosi 75 - 150mg dziennie, co jest nieco męczące i kosztowne jeśli mamy dostęp tylko do 5mg tabletek Meksykańskich i Południowo-Amerykańskich. Primobolan bardzo często łączony jest z innymi SAA, w celu uzyskania optymalnych efektów przy nieco obniżonych jego dawkach. W okresach pracy nad definicją łączy się go z nie aromatyzującymi androgenami, jak Halotestin czy winstrol. Połączenie takie zapewnia doskonałe "pocięcie", bez zbędnej wody podskórnej. Stack tego typu jest bardzo popularny wśród kulturystów. Niekiedy łączą go mocnymi środkami w cyklach zwiększania masy mięśniowej - Testosteronem, winstrolem, Dianabolem czy Anadrolonem -steroidy II Klasy. 

Primobolan jest najpopularniejszym sterydem stosowanym przez kobiety. W dawkach rzędu 50 - 75mg, dziennie nie wywołuje efektów typowych dla środków silnie androgennych. Przyrosty są dosyć wolne, ale bardzo stabilne i wysokiej jakości. Często łączą go z Winstrolem, nasilając działanie anaboliczne kuracji. Nigdy jednak kobiety nie powinny przesadzać z dawkowaniem Primobolanu. Nadmierne jego dawki mogą sprzyjać występowaniu drugorzędnych cech męskich w ich organizmach. Zamiast nierozsądnie stosować wysokie dawki jednego środka, zaleca się raczej połączenie 2 wzajemnie się dopełniających( I i II klasy), lecz o obniżonym dawkowaniu.

Primobolan w formie tabletek dostępny jest na czarnym rynku, jednak trafienie na produkt oryginalny nie jest łatwe-bardzo łatwo natomiast natrafić na podróbkę. Szerzej dostępna jest forma iniekcyjna methenolonu. Prawdopodobnie ze względu na współczynnik efektywność / koszt wynikający z jego 100% biodostępności - forma administracji.

Salbutamol był pierwszym selektywnym agonista wprowadzonym receptora do obrotu - w 1968 roku. W pierwszej kolejności sprzedawany przez Allen & Hanburys pod marką Ventolin. Lek zdobył natychmiastowy sukces, i jest używany w leczeniu astmy, do tej pory.

Salbutamol (INN) lub albuterol (USAN) jest krótko działającym agonistą receptora β 2-adrenergicznego. Jego wpływ powoduje rozkurcz oskrzeli w wypadku odwracalnego ich zwężenia i poprawę wentylacji płuc. Wpływ salbutamolu na receptory β1 w sercu jest niewielki. Wykorzystywany w celu łagodzenia objawów takich chorób jak astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Siarczan Salbutamolu jest zwykle podawana w postaci wziewnej , ma to wpływ na bezpośrednie zmniejszenie napięcia mięśni gładkich oskrzeli. Podany w tej formie ,maksymalny efekt Salbutamol może osiągnąć w ciągu pięciu do dwudziestu minut od podania, choć niektóre efekty widać od razu. Salbutamol może być podawany doustnie jako inhalacje lub dożylnie. Jedno badanie nawet potwierdza, że przyjmowanie salbutamolu zmniejsza ryzyko chorób serca (mniejszy cholesterol, LDL, trójglicerydy, jednocześnie podnosząc HDL - dobry cholesterol). W powyższym badaniu użyto dziennej dawki 16 mg ( 8 mg dwa razy dziennie).Inne pozytywne cechy salbutamolu to: zwiększanie amoniaku we krwi w czasie treningu, poprawienie siły nóg (również ogólne przyrosty siły przy treningu siłowym), oraz podniesione spoczynkowe zużycie energii.

Również interesujące jest, że salbutamol podnosi wydolność aerobową (bieganie) tak dobrze jak anaerobowy metabolizm (trening siłowy).Nie wysyca on tak silnie receptorów jak clenbuterol przez co może być brany przez dłuższy okres czasu dochodzący nawet do 6tyg. Jego działanie opiera się na stymulacji beta receptorów co skutkuje podniesioną termogenezą ciała (duża część kalorii pochodzących z tłuszczu, spalana jest dzięki aktywowaniu tzw. białek rozprzęgających w gwałtowny sposób z wydzieleniem ciepła) dzięki czemu ma znakomite właściwości spalające tkankę tłuszczową. Dodatkowo  zwiększa syntezę białka w mięśniach, dzięki odziaływaniu na receptory beta, czyli ma niewątpliwie wpływ anaboliczny względem tkanki mięśniowej.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi są : drżenie rąk, nerwowość, ból głowy, skurcze mięśni, suchość w ustach i kołatanie serca. Inne objawy to tachykardia (szybkie bicie serca), zaburzenia rytmu serca, uderzenia gorąca, niedokrwienie mięśnia sercowego, zaburzenia snu i zachowania . rzadko występujące, ale ważne są reakcje alergiczne na paradoksalny skurcz oskrzeli, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, niedociśnienie tętnicze , przy dużych dawkach może spowodować hipokaliemie (niski poziom potasu), zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek . Nie zaleca się stosowania preparatu o osób po przejściu zawału mięśnia sercowego, ostrożność w stosowaniu u chorych z nadczynnością tarczycy, ostrą niewydolnością mięśnia sercowego, chorobą niedokrwienną serca oraz nadciśnieniem tętniczym. Kolejnym "skutkiem ubocznym" salbutamolu jest podnoszenie poziomu hormonów tarczycy, w szczególności najbardziej aktywnego T3.

Najczęściej używana dawka dla podniesienia wydolności lub spalania tłuszczu to 16 mg dziennie. Dawka zazwyczaj jest podzielona na 4 mg brane 4 razy dziennie.Również można brać 2 razy dziennie, często zaczynając od połowy dawki i powoli zwiększając. Dostępne są również tabletki o przedłożonym działaniu, które można stosować w odstępach 8 godzinnych co ułatwia odpowiednia administracje środka. Aby wzmocnić efekt salbutamolu, można zastosować ketotifen który umożliwi efektywniejsze i dłuższe wykorzystanie tego leku, jednak posiada nieprzyjemne zwłaszcza dla samopoczucia skutki uboczne. Ketotifen można zastąpić johimbina, która synergistycznie wzmocni anaboliczny wpływ salbutamolu na mięśnie a zarazem kataboliczny na tkankę tłuszczową, dodatkowo zapobiegając rozprzęgnięciu noradrenaliny pozwoli salbutamolowi dłużej i skuteczniej działać.

Zmodyfikowanie cząsteczki nandrolonu przyczyniło się do powstania niezwykle silnego SAA jakim jest Trenbolon. Lek weterynaryjny służący do "masowania" bydła ubojowego , które potrafiło zbudować 50-80kg czystego "mięsa" w dwa miesiące!

W USA dostępny jako weterynaryjny Finaplix-H w postaci małych żółtych kuleczek do wstrzykiwań. W obiegu czarnorynkowym znajdują się zazwyczaj dwie formy estryfikowane: Octan Trenbolonu (Trenbolone Acetate), oraz Cykloheksymetylowęglan Trenbolonu (Trenbolon Hexahydrobenzylcarbonat) Heksa częściej używana w cyklach typowo masowych , krótsza forma zaś w okresie przedstartowym łączona najczęściej z propionatem testosteronu, oraz winstrolem. Ponadto produkowane były również, Enantat Trenbolonu (Trenbolone Enanthate) oraz TNE (Trenbolone No Ester - bezestrowa forma Trenbolonu). Parabolan to najbardziej znany preparat dla ludzi produkowany przez francuski koncern farmaceutyczny, obecnie nie ma w produkcji legalnego aptecznego trenbolonu.

Trenbolon jest bardzo mocnym androgenem, posiadającym silne właściwości anaboliczne. Znakomicie nadaje się do szybkiego budowania wysokiej klasy masy mięśniowej, znacznej poprawy waskularyzacji oraz siły i regeneracji w krótkim czasie. Posiada najsilniejsze powinowactwo do AR ze znanych nam steroidów.  Anaboliczność tego związku porównywana jest często z typowo budującymi środkami, takimi jak Dianabol lub Testosteron. Jest jednak pomiędzy nimi zasadnicza różnica - Trenbolon nie aromatyzuje. Jest środkiem naprawdę wyjątkowym, zwłaszcza że praktycznie wszystkie sterydy budujące masę mięśniową konwertują do estrogenów. Natomiast środki niearomatyzujące wykazują z reguły słabsze właściwości anaboliczne. Trenbolon natomiast nie aromatyzując, oferuje bardzo silne działanie anaboliczne. Nie powoduje retencji wody, toteż masa na nim zdobywana zawsze jest bardzo wysokiej jakości. Dzieje się tak  ponieważ trenbolon w mięśniach nie ulega konwersji do 3- alfa metabolitów  jak ma to miejsc chociażby w przypadku testosteronu. Kolejny mechanizm, przez który omawiany związek wpływa na proces hipertrofii mięśni szkieletowych, związany jest z komórkami satelitarnymi. Trenbolon zwiększa ich wrażliwość na IGF-1 - Insulino-podobny czynnik wzrostu 1 i FGF -czynnik wzrostu Fibroblastów). Wpływa on także na wzrost produkcji obu wcześniej wspomnianych związków, co owocuje bardzo silnym wzrostem tempa syntezy protein. Oczywiście inne SAA wykazują podobny wpływ, w rożnym nasileniu w zależności od substancji- trenbolon jest pod tym względem bardzo wyrazisty. To wyjaśnia niezwykłą skuteczność Trenbolonu w budowania masy mięśniowej.

Wysoki poziom androgenów, powodowany stosowaniem Trenbolonu, przy nieobecności estrogenów znakomicie sprzyja spalaniu nadmiaru tkanki tłuszczowej. Pozwala na uzyskanie znakomitej gęstości i separacji muskulatury, bez drastycznej diety. Dlatego jest niezwykle cenionym i popularnym wśród kulturystów sterydem. Badania przeprowadzone na zwierzętach (bykach), wykazały  antyglukokortykoidowe działanie tej substancji. Pomimo braku podobnych badań na ludziach, nie ma podstaw aby przypuszczać że nie działa u nich podobnie, tłumaczyło by to po cześci  efekt diuretyczny trenbolonu. Warto wspomnieć jeszcze o pozytywnym wpływie Trenbolonu na ilość czerwonych krwinek oraz na przyspieszenie odbudowy zapasów glikogenu, co prowadzi do przyspieszenia tempa regeneracji a tym samym pozwala trenować częściej, dłużej i bardziej intensywnie- dotyczy się praktycznie wszystkich SAA

Trenbolon podobnie jak bratni nandrolon wykazują wpływ progestagenny (podobny do progesteronu). Sam Trenbolon wykazuje siłe wiązanie do receptorów progesteronowych tylko w 60% siły z jaka wiąże się do nich naturalny progesteron, natomiast jeden z jego aktywnych metabolitów (17-beta-trenbolon) znacznie przewyższa pod tym względem progesteron. Jednak w odróżnieniu od nandrolonu do mieszanej aktywności, trenbolon jest agonista  receptora progesteronowego. Ta własność trenbolonu często posądzana była o wywoływanie ginekomastii, jednak agonisci receptora progesteronowego powodują downregulacje receptorów estrogenowych co zaprzecza tej tezie. Doświadczenie nagłego obniżenia libido, częstokroć również bywa przypisywane właściwościom progestagennym trenbolonu. W istocie główną przyczyną spadku libido podobnie jak w przypadku nandrolonu, jest słaba androgenność w tankach DHT zależnych (nie ulega 5- redukcji), oraz silnie niekorzystne przesuniecie stosunku androgenów do estrogenów.  Ratunkiem tutaj jest stosowanie testosteronu  podczas kuracji z trenbolonem, ewentualnie innego 5-alfa zredukowanego androgenu (proviron).  Z tego powodu nie zaleca się stosowania połączeń nandrolonu z trenbolonem, zablokowanie HPTA jest bardzo silne. Ze względu na wysoki stopień zaburzania funkcjonowania osi podwzgórze - przysadka - jądra, odpowiednie zastosowanie HCG oraz Clomidu / Nolvadexu po zakończeniu terapii jest niezbędne. W przeciwnym przypadku powrót do normalnego funkcjonowania hormonalnego może potrwać bardzo długo.

Trenbolon na pewno nie jest środkiem dla osób sięgających pierwszy raz po doping, powiem więcej nie jest również dla osób sięgających po raz 3 po doping. Posiada on wiele niemiłych skutków ubocznych- jest sterydem złego samopoczucia w odróżnieniu np. od testosteronu czy dianabolu , należy liczyć się z tym sięgając po niego. Bardzo często osoby przyjmujące trenbolon zauważają silne pobudzenie, znacznie zwiększona regeneracje, prowadzi to w prostej linii do zauważalnego przyspieszenia tempa regeneracji a tym samym pozwala trenować częściej, dłużej i bardziej intensywnie. Często występuje bezsenność spowodowana wyżej wymienionymi, lekka termogeneza a co za tym idzie podkręcenie metabolizmu, może się to objawiać wzmożoną potliwością, przyspieszonym pulsem. Podczas wykonywania zastrzyku z trenbolonu pojawia się czasami swoisty kaszel, uczucie duszności. Podobna reakcja pojawia się podczas robienia zastrzyku innych substancji opartych na podłożu olejowym, tak wiec nie jest to spowodowane trenbolonem.

Mimo że sam Trenbolon jest niezwykle silnym środkiem, często łączy się go z innymi sterydami, w zależności od oczekiwanych rezultatów. W cyklach opartych o trenbolonie zawsze powinien znajdować się testosteron, ew. proviron. W okresach pracy nad poprawą definicji najczęstszym dodatkiem jest niearomatyzujący anabolik, taki jak Winstrol lub Primobolan. Zwiększając masę mięśniową warto natomiast dodać silniejsze związki, takie jak Oxymetholon lub Dianabol. Jednak w takim przypadku musimy liczyć się z utratą definicji, jaką oferuje Trenbolon. Gdzieś w środku tych dwóch opcji znajdują się jeszcze umiarkowane anaboliki, takie jak Boldenon. Takie połączenie z kolei zapewni znaczne przyrosty masy mięśniowej i siły, przy jednoczesnym zachowaniu bardzo przyzwoitej definicji (znikoma retencja wody).

Chciałem również poruszyć temat domniemanej hepato, oraz nefrotoksycznosci tej substancji. Krążyło wiele opinii według których ternbolon powodować ma pojawienie się moczu we krwi,a co za tym idzie uszkodzenie nerek. Czerwone zabarwienie moczu wywoływane jest metabolitami które posiadają ceglastoczerwona barwę. Zbyt długie przechowywanie, podgrzewanie doprowadza do zmiany zabarwienia trenbolonu właśnie na czerwony kolor na skutek utleniania substancji. Niektóre badania wykazują nadmierne obciążenie wątroby przez trenbolon, z tego powodu należny co jakiś czas badać ten organ, podobnie jak to sie ma w przypadku każdego innego SAA ( nie koniecznie 17-aa)

Turinabol wykorzystywany był w medycynie przy wielu różnych dolegliwościach, ale najczęściej był używany w wyniszczających schorzeniach celem podreperowania masy kostno-mięśniowej. Później w 1990 okazało się, że Turinabol był jednym z kluczowych sterydów anabolicznych stosowanych przez NRD w ich niesławnym programie. Plan ten został opracowany przez rząd Niemiec Wschodnich w latach 1960 i realizowany w latach 1974-89. Program podawania saa dla wszystkich zawodników (świadomych i nieświadomych), aby dominować na igrzyskach olimpijskich i innych międzynarodowych imprezach sportowych.Oszukiwanie kontroli antydopingowych na igrzyskach olimpijskich, poprzez podawanie sterydu w danym momencie niewykrywalnego (ze względu na to, że komisja nie wiedziała o jego istnienieniu ). Sterydy anaboliczne podawane były jako witaminy. Później okazało się, że większość z tych "witamin" to w rzeczywistości Turinabol. Stwierdzono, że około 10.000 sportowcom w ciągu nieco ponad dwóch lat, podawano steroidy anaboliczne (w większości  Turinabol). Chociaż badania nad tym sterydem wykazały jego względne bezpieczeństwo stosowania, w 1994 roku Jenapharm wstrzymał jego produkcję.Turinabol wykorzystywany był w medycynie przy wielu różnych dolegliwościach, ale najczęściej był używany w wyniszczających schorzeniach celem podreperowania masy kostno-mięśniowej.

Liczne wygrane, oraz rekordy szczególnie w konkurencjach kobiet wzbudzały zachwyt i aprobatę, aż do czasu wykrycia przyczyn tak rewelacyjnych wyników. Po wykryciu i napiętnowaniu sportowców, którym podawano chlordehydromethyltestosteron substancja ta sukcesywnie zaczęła odchodzić w zapomnienie. Jednak od kilku lat substancja ta powraca do oferty podziemnych firm produkujących sterydy.

Aby najkrócej przedstawić charakterystykę tego środka, należy wspomnieć na początku iż jest to pochodna dianabolu a ściślej dianabol z alteracją 4-chloro. Owszem jest jego pochodną, ale nieco inną i warto o tym pamiętać. Np. Equipoise(boldenon) mimo że jest estryfikowaną formą dianabolu/metanabolu to tak naprawdę ma z nim mało wspólnego, poza chemicznym pokrewieństwem. Pierwszym podobieństwem pomiędzy turanabolem a dianabolem/metanabolem jest posiadana przez nie grupa 17 alfa-alkilowa chroniąca substancje czynną przed  rozkładem w wątrobie, spowodowanym przez administację oralną. Wiąże się to oczywiście z hepatotoksycznością turanabolu.

Przyglądając się obu substancjom pod kątem bilansu androgenno-anablicznemu, można dostrzec pierwszą zasadniczą różnicę. Turanabol jest niezwykle słabo androgennym sterydem, przy wysokich wartościach anabolicznych. To predysponuje użycie turanabolu przy pracy nad definicją, nadaniu twardości i separacji muskulatury. Chlordehydromethyltestosteron ma działanie anaboliczne i umiarkowanie androgenne co w działaniu można przełożyć na efekt pomiędzy Metanabolem a Stanozololem. Właśnie umiarkowana androgenność tej substancji sprawiła, że była tak często przyjmowana przez kobiety.

Ze względu na swoją stosunkowo niewielką 'moc' w stosunku do Dianabolu, dawki konieczne do uzyskania efektu są uważane za bardzo wysokie. Jednak sportowcy mogą oczekiwać dobrej jakości masy mięśniowej bez ryzyka jakiegokolwiek retencji, ginekomastii, czy innych efektów estrogenowych. Brak konwersji do estrogenowych komponentów sprawia, że Turinabol jest również stosowany jako idealny środek w okresach zbijania wagi/redukcji. Opisując rezultaty stosowania turanabolu, można go porównać do innego środka o oralnej formie administracji jakim jest oxandrolon.

Turanabol poprzez zdolność wiązania się z SHGB może nasilać działanie innych sterydów wraz z nim stosowanych, tworząc tzw. synergię działania. Może tez przyczynić się do zwyżki wolnego testosteronu w organizmie.

Substancja chlordehydromethyltestosteronu osiaga maksymalnią koncentruje we krwi około 1-3h po zażyciu.

Logiczne jest, że nie należy brać całej dawki jednorazowo, tylko podzielić ją na 3-4 dawki dzienne, co gwarantuje dłuższą, stabilną koncentracje we krwi. Dobrze jest brać tabletki podczas posiłku.

Turinabol aktywuje centralny system nerwowy po przez związanie molekularnych substancji w mózgu, dając dodatkowego kopa i motywacji do wysiłku.

Potencjalne efekty zależą od dawek. U kobiet pojawiają się najczęściej męskie symptomy przy dawce 20 mg/dzień, zażywanej przez dłuższy czas. Rzadko pojawia się u mężczyzn ginekomastia, retencja wody wysokie ciśnienie krwi. U obu płci zauważalny wzrost libido. Również występuje ryzyko chorób wątroby. Jeśli bierzemy przez 6 tygodni po 10 mg/dzień nie powinniśmy zauważać żadnych ubocznych efektów.

Średnia dawka dla mężczyzn to zazwyczaj 20-40mg dziennie. Bardziej zaawansowani zawodnicy przyjmują nawet 50-60mg dziennie bez obawy o skutki uboczne.

Po roku 1994 dostępny jest w aptekach w Niemczech. Produkowany jest w kartonowym czerwonym, szarym lub czarnym pudełku. Data produkcji wydrukowana jest z lewej strony pudełka. Zawiera listek, lub dwa z 20 tabletkami każda po 5 mg. Tabletki są bardzo małe, niebieski i gładkiej powierzchni

Testosteron został jako pierwszy zsyntetyzowany, a na jego bazie powstały pozostałe sterydy anaboliczno androgenne. Można powiedzieć ze jest „ojcem” dopingu wśród steroidów. Testosteron jest wysoce anaboliczny i androgenny zarazem. Po pierwsze, testosteron sprzyja retencji azotu w mięśniach –więcej azotu- sprawniejsze budowanie masy. Testosteron powoduje zarówno wzrost mięśni , oraz zwiększa szybkość spalania tkanki tłuszczowej. Wysyła wiadomość do komórek mięśniowych, które w odpowiedzi magazynują więcej protein co nasila powstawanie nowych włókien kurczliwych, dzięki czemu twoje mięśnie rosną. Chroni również mięśnie przed katabolicznym wpływem kortykosteroidow. Często mówi, że testosteron jest nie tylko anabolicznych, ale silnie anty-kataboliczny. Nie tylko powoduje wzrost wielkości włókien mięśniowych (hypertrofia), ale również zmienia liczbę włókien mięśniowych (hiperplazja) poprzez nasilenie produkcji Gh oraz igf-1. Testosteron zwiększa również wydzielanie EPO w nerkach co przyczynia się do zwiększenia ilości krwinek czerwonych w wyniku czego dochodzi do poprawy wydolności tlenowej organizmu. Testosteron poprawia skurcz mięśni poprzez zwiększenie liczby płytek neuro-motorycznych, oraz poprawienie współpracy mięsień- nerw, wspiera również syntezę glikogenu.

Enantan jest najczęściej stosowanym w medycynie testosteronem. Lekarze często przepisują go pacjentom cierpiącym na hipogonadyzm pierwotny i wtórny, zespół pokastracyjny, impotencję powodowaną hipogonadyzmem. Generalnie choroby związane z deficytem androgennym. W takich przypadkach długo działający testosteron wykazuje znaczną efektywność w leczeniu. Terapia ponadto jest wygodniejsza niż w przypadku krótszych estrów, jak np. propionian testosteronu, wymagający częstszych iniekcji.

Testosteron jest bardzo mocno działającym hormonem, powodującym wyraźne skutki uboczne. Większość z nich związana jest z tendencją testosteronu do konwertowania do estradiolu, co wywołuje przeważnie wyraźną retencję wody podskórnej, nadmierne gromadzenie się podskornej tkanki tłuszczowej, ginekomastię. Wszystko to nie sprzyja utrzymywaniu przyzwoitej definicji muskulatury. Podczas cyklu z użyciem testosteronu warto przyjmować środki przeciwdziałające estrogenom, np. SERM zwłaszcza dla osób podatnych na skutki uboczne. Jeszcze skuteczniejszym wyjściem jest inhibitor aromatazy (Arimidex, Femara, Aromasin). Szczególnie niechcianym skutkiem ubocznym jest ginekomastia. Jej początki objawiają się przez lekkie spuchnięcie, swędzenie lub nawet ból w okolicach sutków. Jak tylko zauważymy takie objawy, natychmiast należy zastosować Nolvadex. Inną niekorzystną właściwością testosteronu jest możliwośc  przejścia do silnie androgennego DHT. Często ujawniają się związane z tym skutki uboczne - przetłuszczająca się cera, trądzik, nadmierne owłosienie na ciele,  przyśpieszenie procesów łysienia, powiększenie prostaty. Efekty te można zminimalizować, przez ograniczenie konwersji testosteronu do DHT, czyli przyjmowanie takich leków jak fina i dutasteryd. Oba I5AR hamuja powstawanie DHT z testosteronu.


Mimo że Enantan jest aktywny dłużej, iniekcji dokonuje się dwa razy w tygodniu. Zabieg taki pozwala lepiej kontrolować stężenie środka we krwi. Standardowa dawka oscyluje w granicach 250mg - 1000mg tygodniowo. Ilość taka jest z reguły wystarczająca, zapewniając bardzo wyraźne przyrosty masy mięśniowej i siły. Dawki przekraczające 1g testosteronu tygodniowo będą prawdopodobnie wywoływać zbyt dotkliwe skutki uboczne, zwłaszcza te typowe dla estrogenów. Często stosowane są stacki ze środkami doustnymi, takimi jak Dianabol czy Anadrol. Z drugiej strony, zawodnicy dbający bardziej o jakość zdobywanej masy połączą go z iniekcyjnymi anabolikami - Deca-Durabolin lub Equipoise. W większości przypadków połączenie testosteronu z innym SAA obniża jego wymagane, efektywne dawki. Enantan nie jest zdecydowanie środkiem dobrym dla kobiet. Dla kobiet zdecydowanych na stosowanie testosteronu lepszą opcją będzie jego krótszy ester - propionian, oferujący lepsze możliwości kontroli sytuacji.

Podobnie jak po zakończeniu cyklu z praktycznie każdego sterydu, także po cyklu z Enantanu niezbędnym jest przyjmowanie HCG oraz Nolvadexu/Clomidu w ramach PCT. Zabieg taki pozwala skrócić czas potrzebny do nawiązania prawidłowego funkcjonowania osi HPTA, co za tym idzie ustabilizowania produkcji i poziomu endogennego testosteronu, oraz przywróceniu prawidłowej spermatogenezy.

Ile tak naprawdę znajduje się testosteronu w enantacie testosteronu? Odliczając wagę estru wychodzi 70 mg ze 100mg- czyli 30mg to waga nieużyteczna – łańcucha estrowego-enanthatu.

Cytomel jest najpopularniejszą nazwą handlową liotyroniny sodu. Środek ten nie jest sterydem, ale syntetycznym hormonem tarczycy. W medycynie stosowany w leczeniu niedoczynności tarczycy, otyłości, niektórych dysfunkcji metabolicznych. Ściśle mówiąc, Cytomel jest farmaceutyczną wersją naturalnego hormonu tarczycy - trójjodotyroniny (T3).

Przyjęty Cytomel zwiększa metabolizm organizmu, czego efektem jest znacznie zwiększona aktywność komórkowa (przyśpieszenie utylizacji węglowodanów, białek i tłuszczy). Kulturyści bardzo cenią sobie ten środek, gdyż jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi do walki z tkanką tłuszczową. Szczególne znaczenie ma jego zastosowanie przed zawodami, pozwalające uzyskać bardzo niski poziom tkanki tłuszczowej, nawet bez drastycznego obcinania kaloryczności diety. Drugim zastosowaniem T3, mogą być długie cykle masowe, użycie tego środka pozwala kulturystom na zwiększenie podaży kalorycznej, przełamanie stagnacji.

Popularne wśród zawodników jest jego łączenie z clenbuterolem, wtedy spalanie tkanki tłuszczowej jest ekstremalnie efektywne, co daje wspaniały efekt podczas zawodów. Często stosowanie Cytomelu w połączeniu z SAA zwiększa anaboliczne właściwości sterydów. Dzieje się tak ze względu na zwiększoną utylizację białek w organizmie, co z kolei przyczynia się do nasilenia syntezy białek kurczliwych mięśni szkieletowych. T 3 stymuluje produkcję polimerazy RNA I i II, a tym samym zwiększa tempo syntezy białek. To również zwiększa szybkość degradacji białka a w nadmiarze tempo degradacji białka przekracza tempo syntezy białek, w takich sytuacjach organ może przejść do ujemnego bilansu.
T 3 (T 4) wiążą się z receptorami jądrowymi, jednak oba nie są zbytnio lipofilne i w rezultacie nie są w stanie przejść przez błony lipidowe. Dlatego też oba hormony posiadają specyficzne białka transportowe , które pozwalają T 3 i T 4 przejść do komórek.
T 3 występuje w większości tkanek w organizmie, z kilkoma wyjątkami- w tym śledzionie i jądrach. Zwiększa produkcję Na + / K +-ATPazy i ogólnie, wzrost obrotów różnych endogennych makromolekuł poprzez zwiększenie ich syntezy i rozkładu.T 3 pobudza rozkład cholesterolu i zwiększa liczbę receptorów LDL, co zwiększa tempo lipolizy

Użytkownicy Cytomelu powinni wziąć pod uwagę niebezpieczeństwo wynikające z jego stosowania. Środek ten posiada długą listę możliwych skutków ubocznych, takich jak palpitacje serca, nieregularny puls, skrócony oddech, nadmierne pocenie się, nudności, bóle głowy, dysfunkcje metaboliczne. Cytomel jest niewątpliwie potężnym środkiem i należy bardzo uważać przy jego stosowaniu. Pamiętać należy o powolnym zwiększaniu dawki. Stosowanie zaczyna się od 1/4 lub 1/2 tabletki dziennie (~6/12,5 mcg), zwiększając dawki co 4 - 7 dni, dochodząc do wartości maksymalnej - 100-150mcg. Sukcesywne zwiększanie pozwoli uniknąć szoku, jakim dla organizmu może okazać się natychmiastowe przyjęcie ogromnej dawki Cytomelu. Dzienna dawka powinna być podzielona, w celu zapewnienia w miarę stabilnego poziomu hormonu w organizmie. Kobiety są znacznie bardziej wrażliwe na działanie liotyroniny sodu, dlatego nie powinny przekraczać dawki 50mcg dziennie.

Zawsze pamiętać należy, że cykl z użyciem Cytomelu nigdy nie powinien przekraczać (4)6 tygodni, a jego przyjmowanie nigdy nie powinno być nagle przerwane. Tak jak dawkowanie się zwiększało, tak samo powinno się zmniejszać - o 1 tabletkę co 4-5 dni. W przeciwnym przypadku narażeni jesteśmy na stałe zakłócenie funkcji tarczycy. Dlatego jego użycie powinno być konsultowane z lekarzem, zawsze przed decyzją o jego użyciu, powinny zostać przeprowadzone badania czynności tarczycy. Niezbyt rozsądne było by jego przyjmowanie przy nadczynności tarczycy. Kulturyści nigdy nie powinni stosować iniekcyjnej formy liotyroniny sodu, która w medycynie używana jest tylko w nagłych wypadkach.

Cytomel nie powinien być stosowany przez początkujących zawodników. Zanim zdecydują się na jego przyjmowanie powinni doskonale poznać funkcjonowanie swojego organizmu, zagłębić się w tajniki reakcji bio-chemicznych układu hormonalnego. Zdecydowanie cytomel, jest środkiem wspomagającym "ostatniej instancji" tj. atleci winni sięgać po T3 mając już doświadczenia z innymi środkami tego typu. T3 powinno się stosować podczas przyjmowania środków które zmniejszając jego naturalną produkcje, takich jak: hormon wzrostu, trenbolon, insulina.

Nasz organizm produkuje głównie T4 (tetrajodotyronine - różni się od T3, dodatkowym atomem jodu) uważana jest jednak za środek mniej efektywny, natomiast bardziej bezpieczny. Koniecznie jest stosowanie wyższych dawek, chcąc uzyskać zadowalającą skuteczność, tyroksyna jest jak środek przed obróbką (organizm musi jeszcze przeprowadzić reakcje odjodowania na poziomie tkankowym), T3 zaś jest "narzędziem" gotowym do działania, dlatego T4 nazywany często jest prohormonem.

Warto również wspomnieć o suplementacji jodem/selenem/cynkiem dodatkowo podczas stosowania cytomelu. Bardzo istotnym okresem jest okres po "zejściu" z cyklu. Odradza się stosowania wszelkich termogeników i należy skupić się na przywróceniu prawidłowej /naturalnej/ pracy tarczycy.